Alpha Mate

Hoofdstuk 2

P.o.v. Zina

Langzaam open ik mijn ogen doordat de zon vol op mijn gezicht schijnt. Ik ben helemaal vergeten de gordijnen dicht te doen gisteren.

Wanneer ik me omdraai zie ik Jesse niet meer naast me liggen, hij sliep vannacht toch bij me? Vroeg opstaan is niks voor hem, ik voel me te moe om er nog dieper op in te gaan. Ik voel hoe mijn wolf Feline wild word, ze is te lang niet los gelaten.

Zuchtend zet ik eerst mijn rechterbeen uit bed daarna de linker en sta op.

Vervolgens trek ik een legging en shirt aan en loop naar de keuken, waar ik Jesse zie staan.

'Zozo goedemorgen vroege vogel, wat is de planning vandaag?' Hij kijkt op terwijl hij zijn boterham eet en ik zie zijn mondhoeken omhoog gaan.

'Niet veel, vanavond ga ik uit met vrienden.' Verteld hij blij met zijn mond nog vol. 'Mag ik mee?' Sinds ik met school gestopt ben heb ik niet veel meer te doen, soms ga ik uit met vriendinnen maar ik ben niet zoals Jesse.

Ik doe het met regelmaat niet elke avond. Opzich zou het wel leuk zijn als ik weer met school begin maar dan moet ik mijn best doen en dat kan ik gewoon niet.

'Nee mannenavond.' Zegt hij en propt zijn laatste hap brood in zijn mond. 'Volgens mij heb jij elke avond een mannenavond.' Het kwam er geïrriteerder uit dan verwacht. Jesse slaakt een zucht, hij vind mij enorm irritant dat weet ik ook wel maar ik wil gewoon één keer mee. Ik kijk hem in zijn prachtig groene ogen aan. 'Je mag mee maar...' Ik laat hem niet uitpraten en omhels hem. 'Yes yes yes dankje!!' 'Maar gedraag je.'

Vraag wat er mis is, er is iets mis. Zegt mijn wolf. 'Wat?' Zijn ogen kijken bezorgd en tegelijk gestrest. 'Dat kan ik beter aan jouw vragen, waarom was je er zo vroeg uit? En waarom voel ik dat er iets is?' Ik knijp mijn ogen tot spleetjes wachtend op een antwoord. Van achteren hoor ik een mierzoete stem. 'Heey lieverd.' Dat kan niemand anders zijn dan Rebekka denk ik terwijl ik met mijn ogen rol.

Als ik mij omdraai zie ik inderdaad Rebekka, met sierlijke bewegingen loopt ze op hem af en omhelst hem. Ze heeft veel te veel make-up op vandaag, je kan de klonten gewoon zien zitten. Maar dat is niet mijn grootste probleem.

Waarom duwt Jesse haar niet weg?! Ik hou mijn hoofd schuin en trek mijn wenkbrauwen op. Jesse heeft het nu pas door en duwt haar weg.

Rebekka zorgt ervoor dat ze expres op mij valt waardoor ik vol met mijn rug op het aanrechtblad kom.

'Auw, trut!' Schreeuw ik, eigenlijk had ik nog meer willen schelden maar ze onderbreekt me. 'Awhh sorry prinses doe ik je pijn??' Jesse doe toch wat! Mindlink ik naar hem. 'Rebekka ga maar even ik kom zo bij je.' 'Tot zo schatje.' Ze blaast nog een kusje naar Jesse en loopt vervolgens heupwiegend de kamer uit.

'Gaat het?' Hij ondersteunt me en helpt me rechtop staan. 'Wat denk je zelf?

En waarom duwde je haar niet meteen weg?!' Hij kijkt me in mijn ogen en kijkt meelevend. 'Laat me je naar je kamer brengen dan leg ik het uit.' Zonder op antwoord te wachten pakt hij mij voorzichtig op en loopt langzaam door de gang.

'Wat is er gebeurt?!' Vraagt mijn broer Alphons en zijn vriend Mike overdreven.

Wanneer wij beide geen reactie geven volgen ze braaf.

Jesse legt me rustig op bed. 'Vanavond ga je niet meer mee uit, jij houd rust.' Beveelt hij. Ugh waarom moet hij altijd zo bazig zijn als ik gewond ben. Dat doet hij altijd, hij is niet mijn vader! Maar ik weet dat hij het goed bedoeld dus ik zeg er nooit wat van.

'Wat is er gebeurt?' Vraagt Mike opnieuw met een strenge ondertoon. Sinds wanneer is de beste vriend van mijn broer geïnteresseerd in mij? 'Ze struikelde en viel toen naar achter met haar rug in een tafel.' Pardon?! Hij denkt dat hij dit zo maar kan zeggen. Ik probeer oogcontact te krijgen wat hij vermijd. 'Ik werd ge...' Jesse plaatst zijn hand over mijn mond.