Alpha Mate

Hoofdstuk 22

P.o.v Damon
Hoe kan Zina zo stom zijn dat ze iemand die geen wolf is mee neemt?! Natuurlijk kon ik niet duidelijker nee zeggen want dan zou ik weer de bad guy zijn zoals altijd.

Er is voor mij maar 1 manier hoe ik dit goed kan oplossen, Lea vermoorden. Maar dan zou ik Zina breken, dus ik moet het niet zelf doen.

De eerste gedachte die in mij op komt is Laurencio, ik denk niet dat hij mij nog wil spreken maar het valt te proberen. Uit mijn broekzak tover ik mijn telefoon en tik het nummer van Laurencio in.

Met alles wat ik me heb hoop ik dat hij zijn telefoon op neemt.

'Laurencio Ramírez.' 'Hey, het is Damon.' 'Wat moet je Damon?' De irritatie valt makkelijk te horen uit zijn stem, het doet mij pijn maar voor nu heb ik geen tijd om zwak te zijn.

'We hebben iemand die niet wolf is in ons kasteel, maar ik ga haar niet vermoorden dan doe ik Zina te veel pijn. Zou jij het willen doen?'

'Waarom bel je niet Colton hiervoor hij is toch je maatje?' 'Het was een ja of nee vraag.' 'Vooruit maar niet omdat ik je zo aardig vind, ik heb gewoon te lang niet gemoord.' Ik wil hem nog bedanken maar het is te laat hij heeft al opgehangen.

Ik weet hoe snel hij is dus als ik me om draai staat hij al achter me. 'Dag Lauren ze is....' 'Voor jouw is het Laurencio, ik weet waar ze is ik kan haar ruiken.'

P.o.v. Zina
We zijn al een tijdje bezig, mijn hoofd doet pijn. Het is natuurlijk ook een tijd geleden dat ik geleerd heb. 'Was born.' Lea opent haar mond om te spreken maar onze heerlijke rust word verstoort door een deur die wagenwijd openslaat.

'Damon?' 'Mocht je willen Bovensma.' Ik kan mijn ogen niet geloven. 'Laurencio! Wat doe je hier?!' Beschermend ga ik voor Lea staan. 'Wat gebeurt er Zina?' Lea staat volledig te bibberen. 'Daar zul je snel genoeg achter komen.' Met vlotte vaart rent hij af op Lea. 'Dacht het niet, kom mee naar buiten dan praten we.'

'Wat nou als ik zeg dat ik niet wil praten?' 'Zeg me gewoon wat je wil.'

Laurencio veegt wat haren voor zijn ogen weg, het is moeilijk om mijn tranen in bedwang te houden maar daar lijkt hij geen gevoel voor te hebben. Het wapen wat in zijn broekzak zit grijp ik eruit en richt ik op hem.

Ik weet dat alleen engelwolven demoonwolven kunnen verslaan maar het is meer om hem bang te krijgen. 'Dat is mijn wapen!' Een luide grom vult de kamer terwijl hij ruw het wapen terug pakt. Het gaat allemaal zo snel dat ik niet meer door heb wat er gebeurt.

Een vel licht verschijnt voor mijn ogen, de laatste keer dat dit gebeurde was toen ik vergiftigd werd. Lea ademt luid in mijn oor ze is net zo bang als ik.

'Laurencio stop met het bang maken van deze meisjes en zoek wolven van je eigen soort.' Als een kind van 4 hoor ik hoe hij hard op de grond stampt en vervolgens weg is. 'Bedankt.' Ik weet bijna zeker dat dit de engelwolven waren.

Stevig pak ik de bibberende Lea beet en knuffel haar strak. 'Het spijt me zo, ik had je nooit mee moeten nemen naar hier.'

'Het is oké Zina, dit is niet jouw fout.' Het bekertje water wat naast mijn bed staat geef ik aan haar om bij te komen van de schrik. 'Je moet me wel een paar dingen vertellen.'

Met tranen in haar ogen laat Lea haarzelf vallen op bed. 'Wie was die Laurencio?, Waar kwam dat felle licht vandaan?, Waarom was je niet net zo bang als ik?

En waarom had dat felle licht het over wolven?' Juist precies alle vragen waar ik bang voor was. Het is beter om nu gewoon eerlijk te zijn, toch besluit ik om opnieuw te liegen.

'Laurencio is de broer van Damon, ik was niet bang omdat ik hem eerder gezien heb en ik weet dat hij geen vlieg kwaad zou doen.' Mijn wolf begint kei hard te lachen. 'Hou je bek!' Schreeuw ik tegen haar wat achteraf niet heel slim was.

'Wat? Ik zei niks.' Zegt ze met alle onschuld, hoe kan dit lieve meisje denken dat ik het tegen haar had? 'Oh sorry verkeerd gehoord.' Je word bedankt Feline.

'De lamp gaat soms stuk dus vandaar het licht, en die stem er kwam gewoon iemand binnen lopen.'

Ze merkt ook wel dat dit een leugen is, maar ze lijkt er oké mee dat ik de echte waarheid nog niet wil vertellen. 'Dit gebeurt niet vaker hoor.' 'Waarom had ze het over wolven?' Hier heb ik geen antwoord op om eerlijk te zijn.

'Dat is gewoon een onderling grapje, dat snap jij niet.' "Klop klop" 'Ik denk dat het tijd is voor je om naar huis te gaan, het was gezellig.' 'Hoe kom ik naar huis?'

Daar had ik nog niet over na gedacht... 'Bruce kun je het meisje wat op mijn kamer zit naar haar huis brengen?' 'Natuurlijk Luna.' 'Er komt zo iemand bij je die brengt je naar huis brengt, maak je geen zorgen hij zal je niks doen anders hangt hij.'

Het was natuurlijk dom van mij om dat te zeggen want moord is iets heel ergs in de mensenwereld, in de wolvenwereld ook maar minder erg.

"Klop klop." Haar ogen zijn zo groot als schoteltjes. 'Grapje.' Zeg ik met een knipoog. 'Kom maar binnen.' Voor 10 seconden was ik bang dat het Laurencio was maar al snel zie ik Colton. 'Damon wil je spreken.' Nerveus friemel ik wat met handen en zucht.

'Wat een gezellige boel hier, ik kom het meisje mee nemen.' Bruce gedraagt zich ineens wel heel lief en netjes. 'Bruce ze is geen wolf hou je in.' 'Zina ga je mee.' 'UGH!' Schreeuw ik luid, er gebeurt te veel op dit moment. 'Sorry ik loop mee.'