CANIMI BİLE VERİRİM TAMAMLADI. #Wattsy2019

BÖLÜM 38

Ilgaz, çok acil bir konu olduğunu söylediği için. Hiç zaman kaybetmeden, Adana'ya Kerem'in yanına gitmişti.
Kerem, Ilgaz'ı  Adana'nın girişinde karşıladı.
Ona yürekten samimi bir şekilde, "Hoşgeldin kardeşim" dedi.
Ilgaz, Kerem'in samimiyetinden şüphelenmiyor değildi.
Kerem, değişmiş olamazdı.
Bu yüzden yolda gelirken Cüneyt'i de çağırmıştı Adana'ya.
Ilgaz, Kerem'den hiç bir şekilde korkmuyordu tabiki.
Ama, Kerem, ailesinin bir üyesiydi.
Onunla bir tartışma yaşamak aralarında bir sorun çıksın istemiyordu.
Ilgaz, ta başından beri Kerem'in babasıyla bir olup Ilgaz ve Kenan Bey'e yaptığı kötülükleri biliyordu.
Kerem'in aylar sonra neden onu Adana'ya çağırdığını çok merak ediyordu.
Ilgaz ve Kerem'e karşı başlarda biraz soğuktu. Kerem, ise yaptıklarından dolayı Ilgaz'dan çok utanıyordu.
Cüneyt, Kerem'e Ilgaz'ın aylardır yaşadığı sorunlarıda  anlatmıştı.
O zamandan beri Ilgaz'a karşı daha çok suçluluk duyuyordu.
Onu buraya çağırmak için bile çok düşünmüştü genç adam.
Buraya gelmeyeceğinden korkmuştu.
Ama beklediği gibi olmamıştı.
Ilgaz, her zaman ki Ilgaz'dı işte.
Her zaman ki Ilgaz.
Çocukluk yıllarında bile, hasta olmasına rağmen hep kuzenlerinin yanında olmaya çalışan.
Hep onların iyiliğini düşünen.
Kimseye karşı bir düşmanlığı olmayan...
Kısacası Ilgaz'dı işte.
Ilgaz Dağı kadar güçlü dimdik mağrur Kerem'in olmak istediği kişi.
Şimdi yine onun gibi iyi bir insan olmaya çalışıyordu Kerem.

Ilgaz, Güçlüoğlu konağına gitmek istese de Kerem, Ilgaz'dan kendi evine gelmesini rica etmişti.
Ilgaz, ne kadar tedirgin olsa da Kerem'in teklifini geri çevirmemişti.
İki kuzen her biri kendi arabasıyla Kerem'in evine gelmişlerdi.
Sadece hal hatır sormaktan fazla bir şey konuşmayan iki kuzen... Tekli koltuklara oturmuş birbirlerin bakıyorlardı.
Hangisi önce söze başlayacak diye bekliyorlardı.
Bir süre sonra  sessizliklerini  bozan  Ilgaz girdi söze.
"Beni neden çağırdın Kerem?
Çok önemli, hayati bir konu dediğin için geldim.
Belki bilmiyorsun ama benim karım yeni doğum yaptı.
Yakında da İstanbul'a evine dönecek.
Ben..."
"Özür dilerim Ilgaz" dedi Kerem birden.
"Bütün yaptıklarım için senden özür dilerim. Babamın amcam ve sana yaptıklarına ortak olduğum için beni affet. Ben nasıl böyle şeyler yaptım bilmiyorum.
O günleri düşündüğümde inan kendimi affedemiyorum.
Ben kendimi kaybetmiş gibiydim Ilgaz.
Ben babamın nefreninin ve intikam planlarının peşinde kendimi kaybetmiş gibiydim.
Babamı mutlu etmek için yaptığım kötülükler. Allahım ben onları nasıl yapabildim?
Bir insanın sağlına kavuşmasına nasıl engel olabildim?
Üstelik kendi kanımdan birine.
Ben bunları hangi vicdanla yaptım bilmiyorum.
Benim gözlerim kör kulaklarım sağırmış.
İnsanlık ne iyilik ne bilmiyormuşum.
Benim Perçem, miladım oldu Ilgaz.
O kız bana benim de bir insan  olduğumu hatırlattı.
O kız sayesinde benim de normal insan gibi bir hayat yaşayabileceğimi anladım.
Ben silkelendim ve kendime geldim Ilgaz. Senden yaşça büyük olduğum halde ben seni kıskandım.
Tıpkı hiç bir iş kabiliyeti olmadığı halde babamın senin babanı kıskandığı gibi.
Artık bunu aştım ben Ilgaz.
Artık ne seni kıskanıyorum.
Ne de senin yerine geçmek istiyorum.
Ben yalnızca Perçem le bir hayat istiyorum."

"Benim hayatımla çok oynadın Kerem. Benim hayatımdan çok şeyi aldın. Sağlıklı geçirebileceğim yıllarımı aldın.
Ailemin acı çekmesine sebep oldun.
Karımın ben den uzaklaşmasına uzanan olaylarda seninde payın var
Bunları yapmamış olsaydın keşke."

"Geçmişe dönülmüyor Ilgaz.
Geçmişe dönülse inan her şey çok daha farklı olurdu.
Sen bu bir yıl içinde yaşadığın sıkıntıları yaşamazdın.
Ben sana zarar vermek için hiç bir zaman uğraşmadım.
Ne desem boş kuzen.
Olan oldu. Dediğim gibi geçmişe dönülmüyor. Şimdi top sende.
Beni affedecek olan sensin.
Senden başka güvenecek kimsem olmadığı için seni buraya çağırdım.
İnan benim hiç zamanım yoktu.
Bir an önce bana bir çözüm yolu bulmalıyız Ilgaz"