still learning | taegguk

"dirty thoughts."

🐇

27. 11. 2020

Jeongguk, hayatının şokunu Matthew'un arkasından çıkan kişiyi gördüğünde yaşamıştı. Hayat bu kadar acımasız olamazdı, olmamalıydı, diye düşündü. Okuldaki her gününü zehir eden, hayatındaki tek düşmanı, Kim Victor Taehyung, sırıtarak kendisine bakıyordu.

Kim Taehyung'u görmesiyle hayatında yaşadığı en büyük şoku ablası tarafından karnına yediği bir dirsekle atlatmış, zoraki bir şeklide gülümseyerek, "Hoş geldiniz." diyebilmiş ve geçmeleri için kenarı çekilmişti.

Pekâlâ, hayatının en büyük şoku demişti, değil mi? Yanından geçerken "Hoş bulduk, Jeongguk." diyen ve aralarındaki boy farkı yüzünden eğilerek kollarını beline sıkıca dolayan ve sanki arkadaşlarmışçasına Jeongguk'u samimi bir sarılmanın içine sürükleyen Kim Taehyung, daha önce de kendisine ait olan bu rekoru iki saniye içinde kırmıştı bile.

Kısaca sarıldıktan sonra kollarını çekmiş, ve sırıtarak abisinin peşinden salona girmişti Taehyung, arkasında bıraktığı Jeongguk'un afallamışlığının farkında olarak elbette ki. Fakat fark etmediği bir şey vardı ki, kollarını belinde hissetiği zaman küçük olanın kalbi öyle bir teklemişti ki, bir an nefes alamayacağını sanmıştı.

Onun kendisini serbest bırakışından sonra yaklışık bir dakika daha olduğu yerde dikilip, kalbinin hızla atmasını anlamlandırmaya çalışan fakat bir neden bulamayan Jeongguk, sonunda kendine gelip içeri girmesi gerektiğini fark etmişti, ne kadar bunu istemese de, nasıl bu duruma geldiklerini sorgulayarak içeri adımlamıştı.

🐇

05. 09. 2020

Jeongguk mutsuzdu, bugün girebilmek için çok fazla çabaladığı okulunda ikinci haftasıydı, modern dans bölümünü kazanmış, hayatında onu en çok mutlu eden şeyi, dans etmeyi, mesleği haline getirebilmekte ilk adımını atmıştı, fakat mutsuzdu işte. İlk haftadan başına büyük bir bela almış, hayallerinin okulu için bile mutlu olamıyordu.

Dans onun için nefes almakla eş değerdi, kimseye aktaramadığı duygularını ifade etme şekliydi. Bu yüzden kalça kemiğinde, kimsenin göremeyeceği bir yerde, küçük zarif bir balerin silüeti dövmesi bile vardı. O ince, narin kemiğin üstünde bütün benliğini tüm gerçekliğiyle taşıyordu.

tw // psikolojik şiddet ve fiziksel şiddet bahsi

Evet, hayatı boyunca hiçbir zaman gerçek benliğini dışarıya yansıtamamış, kendi olmasına izin verilmemişti. Üç yaşındayken kendisine alınan oyuncak arabalar yerine ablasının bebekleriyle oynamak istediğinde annesi elinden aldığında da, yedi yaşında okula başlarken beğendiği çiçekli çanta yerine hiç sevmediği, üzerinde erkek bir çizgi film figürüne sahip olan çantayı aldıklarında da, sekiz yaşında baleye gitmek istediğinde azarlanıp dansın başka bir türüne yollandığında da, on yaşında resim dersinde yaptıkları bir etkinlikte sulu boyalarıyla yüzüne ''kızsal şeyler'' çizdiği için sınıfında alay konusu olup öğretmeninin kınayıcı bakışlarıyka karşı karşıya kaldığında da, on altı yaşındayken gizlice ablasının makyaj malzemelerini alıp odasında makyaj yaparken yakalanıp, babası tarafından ilk defa şiddet gördüğünde de, kendinden ödün vermiş, herkese göre "kirli" olan düşüncelerinden arınmaya zorlanmış, onu zorla soktukları bu sıkı kalıplar içerisinde zar zor nefes alarak yaşamaya çalışmış, her geçen gün ruhundan bir parçayı daha sonsuzluğa uğurlamıştı.