Chapter 17
"Oh my God! Oh my God! Paano huminga?!"
Gulat na gulat na sabi ni Seah habang kwenento ko sakanya iyong nangyari kagabi.
I knew she would react like this.
"Kinikilig talaga ako, Heaven! Sobrang saya ko para sainyong dalawa." ani niya pa saka niyakap ako.
This is why I love my bestfriend, she's so supportive. Feeling ko nga mas masaya pa siya sa akin eh.
Nasa garden kaming dalawa ngayon, nagplaplano kung saan ba kami pupunta dahil wala atang balak puntahan sila dad ngayon.
"Sa resort ng tita ko nalang kaya tayo? Maganda sunset doon! Saka malapit lang sa atin." pag susuggest niya. "Sama mo rin si Yves." bulong niya sa akin.
Pagkaalis ni Seah sa bahay nagpaalam na ako kay daddy and of course pumayag siya, mabuti nalang at hindi masayadong mahigpit sa akin si dad.
Yves and I are going to the cemetery. I'm gonna introduce him to my mom.
If mommy is still here she would be super supportive! Mayaman man o mahirap ang mamahalin ko she would still support me, as long as I am happy.
"Can I drive that?" tanong ko kay Yves saka turo sa motor niya.
Napatawa agad ako ng bigla siyang umiling. He's so protective... but I love it.
Amoy na amoy ko ang pabango niya. Ano kayang pabango niya? Nakakaadik siyang amoyin.
"Hey, mommy! This is Yves, my boyfriend." ani ko sa harapan ng puntod ni mommy.
"Hi tita! Huwag kayong mag alala, safe sa akin ang anak niyo." pagmamayabang niya.
Mabuti nalang at hindi mainit kaya kahit magtagal kami dito. Nagdala rin ako ng picnic mat saka mga pagkain.
"Ahh." ani niya.
Sinubuan ko siya ng strawberry.
"Aray!" sigaw ko dahil pati kamay ko ay kinagat niya.
Habang kumakain kami nagusap narin kami. Sabi niya ay gusto niya raw akong ipakilala sa mama at papa niya.
This is real... I am not dreaming.
"By the way, pupunta kaming resort ng tita ni Seah next next day." pagkwekwento ko sakanya. "Sama ka ha?"
"Ilang araw ba iyan?"
"Overnight lang naman. Sama ka ha?"
"Ha? Paano kapag ayaw ko?"
"Edi don't!"
"Biro lang naman, sasamahan kita. Ayokong nalulungkot ang prinsesa ko."
I am sure, I am blushing right now! Bakit ang galing galing kasing bumanat ng boyfriend ko.
Nanlaki ang mata ko ng bigla siyang humiga sa hita ko.
Oh my God. Bakit ba kung ano ano ng pumasok sa isip ko eh humiga lang naman siya sa hita ko? I love nature talaga, grabe.
"Heaven, ayang utak mo i-ahon mo sa imburnal." sita niya sa akin.
How did he know?! Is he a fortune teller?
"Idlip lang ako ha? Gisingin mo ako pag gusto mo na umuwi." ani niya saka pinisil ang pisngi ko.
Hinayaan ko na siyang matulog sa hita ko.
Maybe he's tired. Baka tinulongan niya ang papa niya magsaka.
I comb his hair, it's so soft.
If forever exist, I wanna be with him forever.
Hinding hindi ako magsasawang tignan ang mukha niya. He's so perfect... perfect for me.
I hold his hand while I am reading my book. This is what you call a vacation. Kahit na sa sementeryo lang kami eh I can feel that I am vacationing. Saka kasama ko pa si Yves.
Nilabad ko ang libro ko para makapagbasa dahil tulog naman na si Yves. Nasa chapter na ako kung saan nakakaiyak na. Tuloy tuloy tumulo yung mga luha ko, agad agad ko iyong pinunasan kasi nababasa na si Yves dahil sa pag iyak ko.
"Ulan ba?" tanong ni Yves habang nag inat inat.
Agad siyang napatayo ng makita niya akong umiiyak.
"Bakit ka umiiyak? Anong nangyari? May masakit ba sayo?" tuloy tuloy na tanong niya.
"This chapter makes me cry. Ang heavy ng part na 'to." I said while wiping my tears.
Agad niya akong niyakap. "Ikaw talaga, sadness! Sabi ko naman sayo ikaw nalang si joy wag na si sadness!" ani niya.
Here I am again! Crying while laughing. He's the only one that can make me do this! Kahit napaka-waley ng mga jokes niya napapatawa niya pa rin ako.
"Pag ako gumawa ng ganyan hindi ako gagawa ng nakakaiyak na part!" ani niya dahilan ng pagtawa ko, ulit.
Oh my gosh! I can't stop laughing! How can he do a story without a sad part.
"Tawa ka diyan! Seryoso ako." nagtatampo ng sabi niya.
He's so cute.
"Let me hug you, little boy." pang aasar ko sakanya.
"Little boy ka diyan! Halikan kita eh."
