Love Of A Lifetime ✔

Chapter 32: Hardest Decision

Hardest Decision

Maxinne's POV

"Are you sure about this Miss Quinto? Bakit biglaan naman yata?" Tanong ni Mr. Barrientos. Nakapag pasa na ako ng resignation letter at ikinagulat nito ang biglaan kong pag alis. Hindi ko sure kung dapat ko bang sabihin ang dahilan pero mas pinili ko na lang na wag ng mag open dito at manahimik na lang. .

It's been two days since that incident happens at Wala parin akong balita galing kay Blake. Hindi ko alam kung kinalimutan na ba talaga niya ako at sumama na kay Zienna. What ever it is, doesn't matter to me now.

Gumagaling na ang ibang sugat ko at halos nawawala na rin ang ibang pasa. Mabuti na iyon dahil ayaw kong makita ng pamilya ko kung gaano ako ka-wasted.

"I really appreciate your kindness to me Mr. Barrientos but I need to explore more about me. May gusto pa kong iachieve as a writer. I really thank you for accepting me here, marami akong natutunan while I'm here." Pinigilan ko ang sarili para umiyak.

To be honest, masaya ako sa trabaho ko dito but I can't no longer stay here after what happened to me. I am beyond broken at Hindi ko magagawang mag focus. Unfair pag nag stay pa ako tapos hindi ko naman kayang maging masaya sa harap nila. I badly want to leave and moved on. Start a new life and forget everything.

"I want to tell you not to leave but know that you're always welcome to come back here at wilstone." Malungkot na sabi ni Mr. Barrientos. Ngumiti ako ng pilit dito hoping it will hide my true emotions.

Tumayo na ako saka lumabas ng opisina nito. I burst out crying ng makarating sa cubicle ko. Shaira hugged me. I can't do this! My mind wanted me to leave right at this moment but my heart refuses it.

***

Last shirt ko na ang nilalagay sa loob ng maleta ng makarinig ako ng katok. Inayos ko muna ang sarili at buhok dahil umiiyak na naman ako at ayokong makita iyon ni Mika.

"Come in."

"You need help?" Naka ngiti nitong tanong sakin saka naupo sa kama. My heart aches seeing her smile, I'm going to miss that. I refuse to cry, tama na siguro yung mga iniyak ko.

"I was just putting the last shirt when you knocked." Ngumiti ako dito.

"I can't believe I'm seeing you off." Malungkot na sabi nito. "Kailan ka babalik?"  Natawa ako sa tanong nito.

"Hindi pa nga ako nakaka alis eh."

"I was just asking. You know, we've been together for how many years. I don't know what to do when your not here with me." Umiwas ako ng tingin dito dahil naiiyak na naman ako. Hindi ko akalain na iiwan ko ang bestfriend ko dahil sa mga nangyare.

"Magiging unfair ako sayo pag sinabi kong masaya ako kahit hindi naman. Hindi ko napag handaan ang ganitong pagkakataon. It's my first time at Hindi ko alam ang gagawin. Leaving is the only thing I see to move on. The memories will always haunt me but I need to keep going, to be strong. I will start over but I need to do this alone." Tears started to flow again. But one thing is for sure, How can I moved on when I'm still inlove with Blake?

"If that would make you feel better. Just know that I'm always here for you no matter what. You can always come back here and help me prepare the ingredients I need every time I am cooking." Tumatawa nitong sabi saka ako niyakap. I am going to miss this girl. She's been my happy pill ever since. She's been my comforter.

"Babalik ako. At pag bumalik ako, yung dating Maxinne na ulit ang makikita niyo." Niyakap ko ito. I will surely miss her warm and comforting hug.

"Where's my hug too?" Bigla ay narinig namin ang boses ni Shaira. Nagtawanan kami saka nagyakapan.

"Gosh, I'm such a cry baby!" Saka pinunasan ang luha ko. Namamaga na naman ang mata ko dahil sa pag iyak. I'm hundred percent sure I look miserable.

"It's okay to cry, but i advised that you should stop crying." Sabi ni Shaira saka pinunasan ang luha sa pisngi ko. Napansin ko ang bag na dala nito, ngayon ko lang nakita na magdala ito ng malaking bag.

"What's inside the bag?" Curious kong tanong.

"That's my dress."

"Why?"

Nag tinginan ang dalawa saka ngumiti sakin.

"She's here to spent the night with us! Tomorrow na ang flight mo at wala kaming ideya kung kailan mo naiisip bumalik so we decided to cherish every moment while you're still here." Sagot ni Mika saka umakbay kay Shaira. Kumindat naman ang isa sakin.

"That's right! Whether you like it or not you have to spent your night with me." Tumatawang sabi nito saka inilapag ang bag. "Oh gosh, it's so heavy!"

"Bakit kasi marami kang dinala?" Tanong ni  Mika saka hinalukay ang loob ng bag.

"Excuse me, yung iba diyan mga pinamili mong pagkain para sa pinaplano mong movie night noh! Napaka ganda ng apartment mo pero ang konti ng laman ng fridge!" Reklamo ni Shaira habang naka hawak sa bewang.

"Oh look! I like this one!" Inilabas ni Mika ang isang puting lacey underwear na nasa loob ng bag na dala ni Shaira. Hindi ko napigilan ang sarili na matawa. "And i like this one too!" Saka inilabas ang isa pang Red lacey underwear.

"Oh shit! Bakit mo ginalaw yan? Akala ko pagkain lang kinukuha mo!"

"I never thought you'd wear this kind of panty." Nang aasar na sabi ni Mika habang hawak ang dalawang underwear.

"Ugh! Give it back to me!" Reklamo ni Shaira saka pinilit na inagaw ito.

"I'll treat you next week kapag nakuha mo sakin 'to." Nanghahamon na sabi ni Mika. Nakaka loko ang ngiti nito.

"Humanda ka sakin pag nakuha ko yan. C'mon Max! Help me! Do something!"

Nagkibit balikat lang ako habang pinapanood ang dalawa na nag hahabulan sa loob ng kwarto.

Hindi ko maiwasan ang mapangiti habang pinagmamasdan ang dalawa. Silang dalawa ang naging sandalan ko. Silang dalawa ang naging kasiyahan ko sa gitna ng kalungkutan. Alam kong hindi na ko makaka hanap ng katulad nila. They are the best.

No words can express my love for them. How grateful I am to be their friend. How happy I am that I got to have a sister like them. Siguro nga sa buhay ng isang tao mabigo ka man, suswertehin ka pa rin sa ibang bagay. Katulad ko, nabigo man ako sa pag ibig swerte naman ako sa pamilya at kaibigan.

"I will surely miss you guys." Then hugged them tight.