Playing Tyrion's Game (Complete)

PTG18- Promise

I waited, for many hours, for him to fulfill his promise to me. It makes my heart sick when I remember his promise to me. He promise me nauuwi siya ng maaga but he didn't keep his promise. Sana hindi na lang siya nagbitaw ng salita ng ikakasakit naman ng puso ko.

Nakatingin kang ako sa mga nakahandang putahe sa mesa. Malamig na ang mga ito. Tumingin ako relo ko. Alas-diyes na ng gabi. Ilang oras na akong naghahantay sa kanya. Nagbabakasakaling uuwi siya.

"Ma'am Catriona, hindi pa po ba ililugpit itong mga niluto niyo? Aning oras na po, hindi pa po dumadating si Sir Tyrion. Noong pahong ako'y naninilbihan sa mansyon ng Montero ay inuumaga na po dumadating iyang si Sir." Ani ni Aling Cora. Siya ang pinakamatanda sa limang katulong. Tinanong ko siya sa tanda niya bakut pa siya nagtatrabaho sa Montero.

"Kailangan po Ma'am , ako na lang po kase ay inaasahan sa amin. Ang mga anak ko naman ay iniwan na kami. Kami na lang tatlo ng mga apo ko ang natitira sa bahay. Ang asawa ko naman ay maaga pumanaw samantala ang mga apo ko ay maliliit pa lang."

I salute her for being a hardworking woman. Nagtatrabaho siya para mabuhay at mabigyan ng magandang kinabukasan ang mga apo niya. Ang pagiging katulong ay isa sa mga marangal na trabaho kahit minsan tinatapakan na ng matataas. Despite on her situation bumabangon pa rin siya. She was like my mother, even she was tired naiibigay niya parin ang gusto ko. I'm so grateful dahil siya ang naging nanay ko.

Huminga ako ng malalim saka tumayo sa aking kinauupuan, "Paligpit na lang po Aling Cora magpatulong na lang po kayo. "

"Hindi ka ba muna kakain? Aba'y ma'am  Catriona hindi pa kayo kumakain."

"Wala po akong gana, baba na lang po ako pagnakarandam ako ng gutom." Aniko. Ngumiti ako sa kanya bago ako kumakad pataas.

I'm upset. I feel all my efforts got rejected. Sinayang niya lang ang pagod ko hindi lang isa kundi dalawa. Ganito pala ang mabaliwalaan ng efforts kay Tyrion. Ang hirap pala umasa sa pangako niya.

Lugmok akong nagtungo sa kwarto ko. I'm dumb as hell bakit ako aasa na tutuparin niya ang pangako niya kung busy siya sa trabaho niya.

Hindi na ako nag-abalang magpalit ng damit ko. Pagod ako ngayon araw, pagod mag-isip kung anong gusto niyang kakainin pag-uwi niya, pagod akong nagluto hindi ko kase binigyan ng pahintulot ang mga kasambahay na tulungan ako gusto ako ang gagawa ng pagkain na naisip kong ipakain sa kanya, at huli pagod akong naghintay sa kanya ng ilang oras.

"Where are you, Tyrion?" bulong ko sa sarili ko. Kinuha ko ang libreng unan saka niyakap ito ng mahigpit.

Naiinis ako sa kanya hindi siya tumupad ng usapan. I feel dizzy. Hinihila na ng antok ang mata ko. Nagpaubaya na ako sa antok. I'm tired and sleepy. I can't wait him any longer. Bahala siya sa sarili niya basta ako naiinis sa kanya.

Tyrion, don't make a promise you cannot keep. Don't say anything if you will hurt my heart.

Tyrion I'm almost in the half away of your games. If I will lose don' make a promises, don't tell sweet words, don't give me hugs and kisses, don't make me believe, don't me laugh, all the don'ts don't do it baka bawiin ko lahat ng sinabi ko.

Naalimpungatan ako sa banayad na haplos sa aking pisngi. Magaspang na palad ang humahaplos sa aking pisngi pero maingat at dahan dahan lang ito. Hindi ko muna imunulat ang aking mata. Dinamdam ko ang haplos niya. Ang haplos lumakbay sa aking mata pababa sa aking iling hanggang sa aking labi. Hindi na muling lumakbay ang kanyang daliri nanatiling nasa kabi ko lang ito.

Unti-unti kong idinilat ang aking mata. Tyrion's tired sleepy eyes greeted my blurry vision. I blinked and stared at him. It's dark inside my room but the lampshade behind me was enough for me to watch him.