Playing Tyrion's Game (Complete)

PTG4- Ring

Is my decision is right or wrong? Wise or foolish?

At the moment my own fucking mind talking to me.

Accept your own decision, para sa ikakabuti mo din ito lalo na sa pamilya mo!!

Mukhang akong tanga nakatayo lang sa harap ng pinto. Not minding the eyes of people na nagsasabi ng mukhang baliw ako.

Pwede pa ba akong umatras?

Ang bobo mo Catriona walang atras atras na , GO!!!

You can do this!!! For your brother's sake.

After this makikita mo na hindi na siya nahihirapan. I calmed down my system. Unting-unti ako humakbang papasok. My eyes roamed around the room. There he is.. Kung saan kami nakapwesto sa unang pagkikita namin.

Mr. Handsome Papabol wearing his serious face and fell in his deep thoughts. Nakatingin siya sa labas ng bintana. Every step closer to him I feel my heart beating so fast I can feel my pulse in my ear. Malaya kong pagmasdan ang kanyang mukha.

Sumisigaw ang salitang luxurious sa kanyang suot na dark black suit. A masculine face of him. A model type look of his powerful frame. His hair was short and neatly cut. So Handsome Mr. Handsome Papabol.

Tinignan ko ang lamesa isang baso na may alak ang nakapatong doon. Tinuktok ko ang aking kamao sa lamesa para makuha ang atensyon niya. I succeed to get his attention

"Hey....Can i seat here?" I asked him.

I lowered my gaze when i couldn't handle the intensity of his stare.

"I never expect you to come back here. The last time we talked, isinisigaw ng mukha mo na hindi mo tatanggapin ang alok ko." Ani ni Tyrion. He waved his hand in the air. Lumapit agad ang waitress sa pwesto nakin. Tumaas ang kilay ng waitress ng makilala ako. Binigyan ko din siya ng isang arkong kilay pataas. Siya iyong waitress na pumunta sa pwesto kung nakapirma ba ako na member dito sa bar.

He ordered red wine. Hindi ko na siya pinakielaman dahil hindi ako oorder dahil wala akong pera!!!! Singkwenta pesos lang ang natira na sakin. Buti mura lang ang pamasahe sa jeep.

Naglapag ng flute glass at red wine ang waitress sa table namin. After that umalis na ang waitress.

Pinatong ko ang siko ko sa lamesa at tumingin ng daretsyo sa kanya.

"Libre pa ba ang offer na sinasabi mo sakin." Daretsyo kong sabi sa kanya hindi ko na kelangan pumareno dahil kailangan na kailangan ko talaga ang pera.

He licked his lowerlip and cocked his head. Tang-ina nang-aakit pa!! Kagatin ko yang labi mo naku!!!

"I changed my mind." He said. No!!! Kung kailan kailangan ko ang pera saka pa mawawala ang oportunidad na inoffer niya saki.

"Please!! I need money." I exclaimed with sad.

I saw how he hid his own confusion in my sudden action.

Tumayo ako at lumuhod sa kanyang harapan. Nagulat siya sa paggawa kong luhod sa kanya. Tears began forming in my eyes but i tried my best not to make it fall. Ayaw ko magpakita ng kahinaan sa kanya.

Only money can save my brother. Kailangan niya maoperahan sa madaling panahon. I don't wanna lose my brother.

"What are you doin'?" Sabi niya. I gasped of what he did next. Hinawakan niya ang siko ko. Nakukuryente ako sa hawak niya. Inalalayan akong tumayo at iginaya pabalik sa aking upuan.

"What did you do that?" He gritted his teeth. His eyes full of frustration.

"Lumuhod ako baka sakaling open pa ang alok mo." Malungkot kong sabi. Habang nakatingin sa mga kamay kong nakapatong sa aking hita.