KABULLENİŞ

🌿 7. BÖLÜM 🌿

Yaprak, bakışlarını abisine çevirdi ve onun gözlerine yansıyan duyguları ayırt etti. Şaşkınlık, üzüntü ve kızgınlık... Genç kız tam ağzını açıp bir şeyler söyleyecekti ki, abisinin elini kaldırıp susması için işaret yaptığını görünce, aralanan dudaklarını kapattı ve abisinin koluna girerek üniversiteden çıktılar.

Sessizlik içinde yol alırlarken, Ahmet bir AVM' nin önünde durdu ve kız kardeşinin kendisine mutlulukla bakmasıyla sinirleri biraz da olsa yatışıp, aynı karşılıkla kardeşine baktı. Gülümseyerek...

Birlikte içeriye girdiler ve sırayla mağazaları gezdiler. Yaprak, mutlulukla kıyafetler deniyor, beğendiklerini abisine gösteriyordu. Beğendiklerinden birkaç parçasını satın aldılar. Dar pantolonlar, şortlar ve kısa elbiselere abisi almayınca, genç kız hiç üstelemedi. Çünkü o tarz kıyafetler hiç giymemişti ve bundan sonra da giymezse bir şey kaybetmezdi. Birkaç tane de ayakkabı ve çanta aldılar.

Genç kız aslında bu alışveriş sayesinde abisinin bir kez daha ne kadar kıskanç olduğunu kavradı ve kıkırdamalarını bastıramıyordu. Ve biliyordu ki, Alvina' nın abisinin kıskançlıklarından çok çekeceği vardı.
Ahmet, kız kardeşinin mutlu olmasıyla mutlu oluyordu. Ellerindeki paketleri bir eline alarak, boşta kalan elini cebine atıp, para çıkardı ve kardeşine uzattı.

" Bazı ihtiyaçlarını alıp yanıma gel gidelim. Ben seni şuradaki dinlenme yerlerinde bekliyorum. " diyerek uzaklaştı.

Yaprak, abisinin bu davranışıyla bir kez daha minnetle baktı. Bu kadar anlayışlı olması gülümsemesine sebep oldu. Hızla iç camaşırı satan yere gidip bir kaç parça aldı. Oradan çıkıp kozmatik mağazasına girdi ve makyaj malzemesi aldı ama bir yandan da çekiniyordu. ' Acaba abim ne der, ' diye.

Genç kız alacaklarını aldıktan sonra çekinerek abisinin yanına gitti. Çevresindeki bazı erkeklerin bakışlarına rast gelince, yanakları kızarıyordu. Adımlarını hızlandırarak abisine doğru ilerledi. Abisinin yanına gelince de mahçumca baktı.

Ahmet, Yaprak' ın gelmesiyle yerinden kalktı ve onun koluna girmesine izin vererek çıkışa doğru ilerledi ama kardeşinin ürkekliği ve çekingenliğini de anlayınca duraksadı.

" Niye bana öyle bakıyorsun canım. Bu korkak bakışlarınla bakma bana dayanamam. " dedi genç adam üzgün çıkan sesiyle.

"Şe-şey a-abi " deyip kekelemeye başladı genç kız. Nasıl diyeceğini bilemedi.

" Ne oldu niye kekeliyorsun. Çekinme benden söyle para mı yetmedi. "

" Ha-hayır para yetti de şey ben bir kaç tane makyaj malzemesi aldım. Bak kızma sadece ne bileyim özendim biraz sanırım. " dedi ve söylediklerinden sonra abisinin rahatladığını belli eden bir nefes vermesini ve ardından da kahkaha atmasını izledi.

Kahkahasıyla kızlar Ahmet' e hayranlıkla bakarken, Yaprak' a da kıskançlıkla baktılar.

" Ah tatlım bende bir şey oldu zannettim. " diyerek kız kardeşinin omuzlarından tutup, kendisine bakmasını sağladı. " Tabi alacaksın ama öyle fazla yapmak yok. Her sabah ben bakacağım ona göre. " diyerekte kız kardeşini rahatlatmak istercesine anlayışla baktı ve yanağından makas aldı.

Yaprak rahatlayarak abisinin koluna girip evlerine doğru yol aldılar. Evleri üniversiteye yakın olduğu için şanslıydılar. İlk senesini abisiyle beraber okumak da genç kız için büyük bir şanstı.

Yaprak' ı eve bırakan genç adam, kendisinin de işyerine gideceğini söyledi. Yaprak abisine el sallayıp bahçeden içeriye girdi. Annesinin heyecanlı bir şekilde kendilerini kapıda beklediğini görünce gülümsedi.