KABULLENİŞ

🌿 12. BÖLÜM 🌿

Herkese merhaba diyerek bölümü getirdim sizlere. :))

Nasılsınız bakalım, keyifler yerinde mi? :))

Sizleri daha fazla bekletmeden, çenem fazla açılmadan bölümle baş başa bırakayım en iyisi sizler... :))

🍃🍃🍃

KEYİFLİ OKUMALAR

🍃🍃🍃

" Aramızda uzun bir yol var, Bir ucunda sen, Bir ucunda ben. Dudaklarımda hasret mırıltıları, Söyleyen ben, söyleten sen... "

(_Yabanciceği_)

🍃🍃🍃

Güneşin yüzüne çarpan ışınlarıyla isteksizce yorgun olan gözlerini yorucu olacak bir güne açtı Yaprak. Yorucu olacaktı çünkü abisiyle evlilik konusunu konuşacak ve bu genç kızı gerçekten de korkutuyordu. Bu kendince korkutucu düşüncede aklında olduğu için yoruyordu kendisini.

Yerinden kalkıp hızla banyoya giren genç kız, ihtiyaçlarını giderdikten sonra odasına geri döndü. Dolabından yeni aldığı kıyafetlerden, lacivert İspanyol paça kot pantolonunu, üzerine de gri spor ve tril tril bir gömlek alıp giyindi. Makyaj masasına yönelip, toz pembe dikdörtgen uzunlasına olan pufunun üzerine oturdu ve malzemelerine baktı. Fazla bir şeyi yoktu ama bunlar bile genç kızı çok mutlu ediyordu. Makyaj malzemelerinden, rimeline, göz kalemlerine baktı ama yapmak hiç içinden gelmiyordu. Üşeniyordu. Aynada kendisine bakan genç kız, makyajsız da gayet iyi olduğuna karar verince pufundan kalktı. Hem her daim genç kız sadeliği ve doğallığı benimsemişti.

Hazır olduğuna kanaat getirince odasından çıktı ve oturma odasına yöneldi. Mutfaktan gelen seslerle oraya yöneldi. Annesi mutfak masasının üzerinde hazır olan kahvaltının başında oturmuş ve çocuklarını bekliyordu.

" Hayırlı sabahlar anneciğim. Neden uyandırmadın, birlikte hazırlardık. " diyen genç kız annesinin yanağından öptü.

" Sanada hayırlı sabahlar güzel kızım. Huzur içinde hazırlıyorum ve inan hiç yorgunluk hissetmiyorum. " deyip gülümsedi kadın. Gözleri beklenti içindeydi ki, kızından mektup hakkında yorum beklediği belliydi.

" Kızım... " dedi ilk olarak ve yavaş ses tonuyla devam etti konuşmasına. "Okudun mu mektubu? Sakladığım için özür dilerim ama zamanı şimdiydi inan bana ve bana kırılma. "

" Annem ben sana nasıl kırılırım? Bana o kadar destek olup şefkaat göstermişken. Sen annemsin o da babam ve inan onu da görmesemde, çok merak etsemde sevmeye başladım. Kalbimde hep eksikti bu sevgi ve yeni yeni dolmaya başlıyor. Baba sevgisine muhtaç olan kalbim sonunda kavuşuyor ve bu beni inanılmaz mutlu ediyor. " deyip annesinin boynuna sıkıca sarıldı genç kız.

Dertleri bitmiş her şeyi yavaş yavaş yoluna koyuyorlardı. Artık hüzünlü günler geride kalmıştı bu üç yaralı kalp için ve onca acının üstüne mutluluk, huzur onları geçte olsa bulmuştu.

" Teşekkür ederim kızım. Şimdi hadi abini kaldırda geç kalmadan kahvaltınızı yapın. "

Başını olumlu anlamda sallayıp abisinin odasına yöneldi Yaprak. Kapıyı tıklatıp yavaşça içeriye girdi. Abisi yatağının üzerinde, sırf üstü uzanmış öylece tavanı seyrediyordu. Düşünceliydi ve bu da genç kızı üzüyordu. Yanına yavaşca yaklaştı.