Loving Thy Flaws (Albertus Magnus #1)

44

44

"Ma'am may naghihintay na po sa inyo sa labas" my forehead crreased sa sinabi nang guard.

Nag overtime ako ngayon sa trabaho dahil katapusan na nang buwan at may ginawa kami para sa report nang income namin at kailangan ipakita sa board kinabukasan. I check all the errors again and make evertything perfect para kinabukasan hindi na kami mag panic dahil marami pa ring mali.

" Naghihintay sino po?" I ask the guard again.

" Ayan po sa black na sasakyan"

I look at where the guard is pointing is at nandon lang iyon sa baba. I shook my head and chuckle fakely.

" Nang jojoke ka naman manong eh. Ang gara nang sasakyan, wala naman akong kakilalang ganu at baka nangingidnap yan o scinam ka lang" napatawa rin si manong sa sinabi ko

"Hindi po ma'am"

"Issabella"

Manong stop talking upon hearing a deep voice, nawala rin ang ngiti ko nang makita kung sino iyon. Agad ko ring binawi ang pagkabigla ko, I smile at him.

"Good evening Sir Saviano" I said politely at him na ikinataas niya nang kanyang kilay and then bit his lower lips like his suppressing his smile.

"Ah manong iiwan ko na po kayo uuwi na po ako" I said while looking at manong at binalik rin kaagad ang tingin ko sa lalaking nasa harapan ko at dumaan na sa gilid niya.

Manong tried to call my name but I refuse to look back pero nanahimik rin siya kaagad.  Narinig ko rin kaagad ang mga yabag na sumusunod sa akin kaya binilisan ko ang lakad ko, hindi na alam kung saan pupunta. Na sa huli ay tumatakbo na ako. Ngunit masyadong mabilis yata ang sumusunod sa akin at nahawakan niya ang braso ko kaya napatili ako. I bump into his hard chest and my nostrils was filled with his alluring scent.

Hindi pa ako nakagalaw nung una dahil sa pagkabigla and he took that as an oppurtunity to enveloped his hands around me.

"I miss this" he murmur softly.

My heart aches upon hearing him.

"I miss you" he said hopelesslly again

I tried my best to stop my tears from falling pero masyadong mabigat na ata ang nararamdaman ko kaya I push him off me. Hindi naman naging mahirap iyon dahil masyado siyang naging mahina.

" I hope this would be the last time that you would interfee with my life Mr. Saviano " matigas na sabi ko while I remain my face stoic in front him.

His eyes didn't hide the feeling of getting hurt. He looks pained and sad at the same time.

" You change" sabi niya ulit nang akmang aalis na ako

"Oo talagang nagbago na ako" I said hurtly in front of him " Hindi na ako ang tangang Issabella dati, hindi na ako ang mahina dati, hindi na ako ang lagi na lang kinakawawa dati'

His lips parted like he wanted to say something but he close it again.

"That's not what I mean"

Hindi ko na siya pinansin, naghanap na ako nang taxi at nakakita na ako.

"I won't give up Bella, I will pursue you again even it means I would sacrifice myself just to have you back again."

I didn't look back at him at nag kunwari na lang nawala akong narinig kahit mas lalo nitong pinabilis ang tibok ng puso ko na hindi ko na maintindihan.