Unexpected {Draco Malfoy }

Six

Lisa

Gister ben in gelijk weer naar de dorm gegaan en tot mijn verbazing zijn
Daphne Greengrass en Tracey Davis heel aardig maar ik zit ook bij dat meisje met het sluwe gezicht die blijkbaar Pansy Parkinson heet en een anders meisje die haar een beetje volgt genaamd Millicent Bulstrode dus dat is wel minder fijn.

Toen ik vanochtend wakker werd , besefte ik me dat dit mijn eerste officiële schooldag was en ik voor het eerst in mijn leven echt lessen met andere ging krijgen.

Nadat ik me had omgekleed liep ik naar de common room en ging bij de haard zitten wachten tot de andere ook wakker werden.

Ik ben niet een ochtendmens, bij verre na niet zelfs alleen ik was vanochtend gewoon klaar wakker.

als de bank naast me deels inzakt kijk ik naast me , als ik besef wie het is begin ik ondanks dat het zo vroeg is nu toch chagrijnig te worden, het is Draco.

Als iemand de common room inloopt draaien Draco en ik ons om , we zien professor Snape binnen wandelen. Als hij ons ziet loopt hij onze richting op.

" Draco jij moet Lisa vandaag meenemen naar de lessen omdat ze nieuw is en de weg nog niet weet. "

Wat?! Hij kan niet serieus zijn toch?

" professor , u maakt een grapje zeker ?" Hoor ik naast me. Oké Draco denkt er blijkbaar ook zo over.

" nee Malfoy dat doe ik niet, en niet zeuren anders haal ik 5 punten van Slytherin af." Professor Snape kijkt streng naar Draco en mij en loopt uiteindelijk weg.

" als hij denkt dat ik met jou ga rondlopen heel de dag kan hij nog lang dromen die punten schelen me niet. " zeg ik geërgerd, als Draco zo stom tegen mij kan doen kan ik ook zo tegen hem doen.

" doe niet zo kinderachtig Lisa , anders worden er vijf punten van Slytherin afgehaald , en dan staan we met de punten in de min. Hoe stom ik het ook vind , ik ben vandaag bij jou te vinden."

Draco staat op , terwijl ik stug blijf zitten wat een sukkel. Eerst doet hij allemaal chagrijnig en dan wilt hij ineens de goede leerling zijn , ach schei toch uit.
Als hij zijn hand uitsteekt om me omhoog te helpen sla ik die weg en sta uit mezelf op. Oké misschien doe ik kinderachtig maar hij begon.

" Waar hebben we les?" Mompel ik terwijl ik mezelf mentaal een facepalm geef doordat ik toch iets gevraagd heb.

" we hebben nu Herbology samen met Gryffindor, dus dan kun je als je zo nodig wilt weer lekker naar je vrienden." Hoewel zijn stem niet hatelijk was ik zag aan zijn ogen dat hij het zeker niet leuk vond dat ik met mensen uit Gryffindor omging.

Het is zeker geen warme ochtend , en dat merk ik als Draco en ik opweg naar de kassen van Herbology zijn.

" Het is best koud." Mompel ik , en terwijl de woorden over mijn lippen rollen besef ik dat Draco en ik elkaar niet mogen dus dat er geen tijd is voor simpel geklets.

Als ik iets over mijn schouders voel glijden kijk ik naast me en zie Draco in zijn uniform lopen , maar zonder zijn gewaad. En dan besef ik dat hij zijn gewaad bij mij heeft omgedaan.

" dit hoef je niet te doen , het is koud Dalijk word je ziek" zeg ik mijn stem iets luider als normaal.

" Nee, ik word nooit ziek , plus we zijn er al bijna en in de kassen is het vaak bloedheet."

Een bedankje verlaat mijn mond terwijl we de kassen binnen stappen en zoals Draco al zei word het ineens heel warm , ik geef Draco zijn gewaad terug en zoek tussen de vele leerlingen naar Harry, Ron, en Hermione.

Net als ik ze wil vertellen dat Draco net iets aardig deed galmt  er een  luide stem door de kassen

" oké vandaag gaan we werken met Mimbulus Mimbletonia, dat is een magische plant die best wel op een cactus lijkt alleen met steenpuisten inplaats van doornen. Wanneer de plant kookt barsten de steenpuisten en komt er stinksap vrij, stinksap kan helpen met het verzorgen en beter maken van zieke dieren, MAAR pas op als de steenpuisten barsten want als dat op je huid komt brand het je huid weg"

Iedereen kijkt professor Sprout aan met een gezicht dat zegt , het is vroeg in de ochtend hoe kunnen we nu zoveel informatie opslaan.

Als ik een vreselijke pijn voel op mijn arm zie ik dat Ron zijn Mimbulus Mimbletonia gebarst is en het sap op mijn arm terecht gekomen is.

Dan gaat alles heel snel, Draco begint te roepen dat iedereen aan de kant moet zodat ik erdoor kan , professor Sprout rent naar de deur van de bkassen om die open te houden en Draco trekt me mee naar de ziekenzaal, wat nog niet zo makkelijk is want de ziekenzaal ligt op de zesde verdieping , en het laatste wat je wilt als je brandende pijn voelt is betoverde trappen ophollen met Draco die je ondersteunt.

Als we eindelijk aankomen rent Madame  Pomfrey naar ons toe en voel ik mezelf wegzakken en word alles zwart.

Mijn oogleden voelen zwaar, en als ik ze eindelijk openkrijg zie ik een onbekende kamer het enigste bekende dat ik in de kamer zie is Draco, die naast het bed waar ik lig op een stoel ligt te slapen.

Als ik naar beneden kijk , zit mijn arm in het verband en krijg  ik flashbacks van wat er is gebeurd en waarom en waar ik nu ben.

Als Madame Pomfrey ziet dat ik wakker ben haast ze zich over naar het bed waar ik in lig.

" Lisa Woods , vierdejaars student aan Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry , ingedeeld in Slytherin , en ligt hier door een ongelukje tijdens Herbology. Kloppen deze gegevens ? Meneer Malfoy daar gaf ze door en hij bleef maar zeggen dat hij niet wegging tot jij weg mocht."

" ja dat klopt mevrouw, zou ik mogen vragen wat u gedaan heeft aan mijn wond?"

Madame Pomfrey glimlach zachtjes en begint met uitleggen naar wat ze heeft gebruikt en waarom ze wist dat ze dat moest gebruiken bij dit ongeluk.

Als Madame Pomfrey wegloopt word Draco wakker en kijkt me aan met een gaap. Door dat aanzicht begin ik te lachen, Draco is volgens mij zo slecht nog niet.

" gaat het weer een beetje ? Ik zweer ik krijg die Ron wel te pakken." Draco kijkt me aan met een blik die ik niet echt kan beschrijven.

" Ja gaat wel , en Draco het was een ongeluk , Ron zag dit ook niet aankomen." terwijl ik dat tegen Draco zegt gaan de deuren van de ziekenzaal open en lopen Hermione , Ron en Harry naar binnen, als ze mij zien liggen hollen ze naar het bed.

Terwijl ze me overspoelen met vragen hoe het gaat en terwijl Ron wel twintig keer zijn excuses aanbied komt Madame Pomfrey vertellen dat ik weg kan uit de ziekenzaal maar als ik weer een brandend of stekende pijn voel weer even langs moet komen.

We lopen met z'n vijven weg en terwijl we naar de Great Hall lopen voor lunch besef ik me pas dat ik Draco nog niet bedankt heb voor het bij mij blijven en het ondernemen van alles in de ziekenzaal, doe ik straks wel denk ik bij mezelf.