Venüs'ün Afrazesi (Tamamlandı)

17.BÖLÜM

      Minik kızım ile beşlik çakarken Tarık da arabayı çalıştırmıştı.

      Yaklaşık yarım saatlik bir yolculuğun ardından eve varmıştık. Valizleri de alıp içeri geçtiğimizde ilk işim camları açıp evi havalandırmak oldu. Güneş ile Tarık banyoda ellerini yıkayıp üstlerini değişmek için odaya geçmişlerdi. Ben de ellerimi yıkayarak valizden kendi kıyafetlerimi çıkardım. Üzerimi değiştirdiğimde içeri geçtim. Güneş çizgi film seyrediyordu. Tarık’ı görememiştim. Koridorda ilerlerken “Tarık?” diye seslendim. “Buradayım güzelim!” diyen sesi yatak odasından geliyordu. Yatak odasına ilerleyip yatakta oturan Tarık’ın yanına geçtim. Sırtını yatak başlığına yaslamış ve ayaklarını uzatmıştı. Önünde duran bilgisayardan bir şeylerle uğraşıyordu. Yanına gidip başımı omzuna yasladım.

      “Ne yapıyorsun?”

      “Birkaç dava dosyasına bakıyorum.”

      “Ne ara işe başladın ki?”

      “Yurt dışındaki şirketi ortak hala yönetiyor.”

      “Oraya mı gideceksin?” endişeyle sorduğum soruyla elini elime kenetledi.

      “Birlikte gideceğiz.”

      Dediği şeyle gülümserken aklıma merak ettiğim sorulardan biri düştü.

      “Ortak dedin ya. Senin olmadığın bu süreçte onunla hiç iletişime geçemedim. Aksi gibi o da bana ulaşmadı. Yani dediğin gibi eğer ortaklık ilişkiniz varsa bunu araştırması gerekmez miydi? Bunları yapmayarak üstüne basına olayın sızdırılmasını sürekli engelledi.”

      “Yanlış kişilere güvendim diyelim. Muhtemelen beni alıkoyanlarla beraber iş yürüttü. Şimdi de zaten döndüğümü bilmiyor. Her şeyin hesabı tek tek sorulacak.”

      Tarık stajını bitirdikten sonra yurt dışında bürosunu daha da hızlı büyüteceğini söyleyerek orada işini kurmak istemişti. Görkem ise Türkiye’de kalacağını söyleyince Tarık’a başka biri ortaklık teklif etmişti. Üniversiteden tanıdığı biri olunca bir takım görüşmeler yapmışlardı. Sonrasında zaten beraber yurt dışına gitmişlerdi. Tarık normal şartlar altında bir sene kadar orada durup Türkiye’ye dönüş sağlayacaktı. Ancak gidişinin ikinci ayının sonundan itibaren ona ulaşamamıştım. O süreçleri hatırlayınca vücuduma bir ürperme geldi.

      27 Mart 2015        

      Sabah çalan alarmın sesiyle huysuzca mırıldandım. Sarıldığım bedenden ayrılmak istemiyordum. Sarıldığım sevgilimin uykulu sesi kulaklarıma ulaştı.

      "Ayla, güzelim hadi alarmı kapat."

      Ona daha da sıkı sarıldığımda sinirle konuştum.

      "I-ıh! Sen kapat. Uykumu kaçırıyorsun!"

      Alarm çalmaya devam ederken melodi sinirimi bozmaya başlamıştı. Tarık biraz daha kıpırdanırken bağırdım.

      "Ya uykum kaçıyor diyorum! Rahat dursana!"

      "Ayla, ne yapayım? Yattığım yerden kollarımı mı uzatayım? Uykuyu sevdiğin kadar beni de sevsen ya."