This school changes everything.

Hoofdstuk 21

Jonah loopt naar me toe en geeft me een kus.

Fiona fluit en ik moet lachen.

‘Hey Jo,’ glimlach ik.

‘Hey schat, hoe gaat het?’

‘Ja gaat wel goed, alleen ben ik net wakker dus ik ben nog een beetje moe.’ Hij wrijft even door m’n haar en lacht.

Lachend duw ik hem van me af. ‘Hey, niet doen! Elena heeft het net mooi gedaan!’

Hij grinnikt nog even en gaat dan op m’n bed zitten. ‘Ik kwam om je te vertellen dat Henrik van je verwacht dat je vanmiddag gaat oefenen met je krachten.’

‘Dat is niet het enige waarvoor je kwam, Jonah’ zegt Fiona lachend. ‘Ik kan gedachtelezen, remember?’

Hij wordt rood. ‘Uhm, ja. Ik kwam natuurlijk ook omdat ik jou graag wilde zien.’

‘Awwwh,’ roept Elena.

Ook mijn wangen beginnen rood te worden.

‘Kom, ik breng je wel naar Henrik.’ Jonah staat op en pakt m’n hand. ‘Spring maar op m’n rug.’

Ik blijf staan en kijk hem uitdagend aan. ‘Ik zou toch gaan trainen? Dan moet ik het toch ook zelf proberen.’ Ik steek m’n tong naar hem uit.

‘Laat maar zien wat je kan dan,’ zegt hij terwijl hij zijn armen over elkaar slaat.

Ik loop de deur uit en ga klaar staan. In mijn hoofd tel ik af.

3…

2…

1!

Ik trek een sprintje, maar stop als ik merk dat ik niet sneller ren dan een gemiddeld mens.

Teleurgesteld kijk ik naar Jonah die nog een stukje terug in de gang staat.

In een flits staat hij voor m’n neus en een klein windvlaagje laat mijn haren wapperen.

‘Toch nog meer oefenen, hè?’ knipoogt hij.

Ik knijp mijn ogen tot spleetjes waardoor hij grinnikt.

‘Kom, spring op m’n rug.’

‘Nope, ik ga het nog een keer proberen.’ Zeg ik eigenwijs.

‘Oké dan,’ mompelt hij.

Weer tel ik in m’n hoofd af en probeer zo snel mogelijk te rennen als ik kan. Weer ga ik niet sneller dan een gemiddeld mens.

Gefrustreerd stop ik. ‘Ugh, dit is zo irritant!’

‘Je moet ook veel oefenen!’ roept hij vanaf de andere kant van de gang.

In een flits staat hij weer voor me. ‘Kom, we lopen het laatste stukje wel.’

Hij pakt m’n hand en in een rustig tempo lopen we naar het kantoortje van Henrik.

Eenmaal daar aangekomen klop ik op de deur.

‘Binnen!’ horen we de stem van Henrik.

We lopen naar binnen en begroeten hem.

‘Waar kan ik jullie kinders mee helpen?’ vraagt hij vriendelijk.

‘Uhm, ik hoorde dat ik vandaag zou gaan trainen?’ vraag ik.

‘Oh, ja dat klopt!’ zegt hij enthousiast. ‘Meneer Rodewijk gaat je helpen. Loop maar mee.’ Hij staat op en loopt richting de deur de gang door. Jonah en ik volgen hem totdat hij voor een deur stopt.