This school changes everything.

Hoofdstuk 17

Ik zie… een meisje. Hé, is dat niet dat nieuwe meisje? Heet zij niet Alicia?

Opeens valt het muntje. Ze willen haar ontvoeren! Verschrikt kijk in naar Henrik.

 ‘Ze komen hier voor iemand.’ Ik slik. Ik zoek om me heen of ik Alicia kan vinden. Daar, ze zit op te grond tegen de muur aan naast Jonah. Bang kijkt ze me aan.

‘Ze komen voor Alicia.’

POV Jonah

Verschrikt kijk ik Alicia aan. Wat moeten ze met haar?

Ik grijp haar stevig vast en kijk haar doordringend aan. Ze kijkt bang terug.

‘Wacht hier,’ zeg ik. Ik sta op, maar word tegengehouden door Alicia.

‘W-wat ga je doen?’ vraagt ze angstig.

‘Jou redden.’ Standvastig loop ik naar Henrik. ‘Ik ga haar transformeren.’ Zeg ik tegen hem.

Eerst trekt hij een wenkbrauw op, maar al snel verandert zijn gezicht naar iets wat lijkt op opluchting. ‘Jongen,’ hij zucht even, ‘ik denk inderdaad dat dat het beste is. Dan wordt ze sterker en kan ze ook zichzelf én ons helpen met haar krachten.’ Ik knik en loop terug naar Alicia. Ik zak door m’n hurken en hou haar handen vast. ‘Lies, ik denk dat het het beste is als je getransformeerd wordt.’

POV Alicia

‘Lies, ik denk dat het het beste is als je getransformeerd wordt.’ Ik slik. Ik wist dat dit moment er aan zat te komen, maar ik durfde er niet over na te denken. Over hoe het zou zijn als ik een vampier zou worden. Ik bedoel, het lijkt me heel gaaf hoor. Maar ook eng. Opeens ben je koudbloedig, krijg je de drang om bloed te drinken…. Ik krijg er al rillingen van als ik er over na denk. Jonah trekt me uit m’n gedachten doordat hij me een beetje door elkaar schudt.

‘Wil je het wel?’ fluistert Jonah met een meelevende blik in zijn ogen.

Ik sluit voor even mijn ogen en daarna weet ik het 100% zeker. Ik wil en zal transformeren. Dat is het beste. ‘Ja.’ Fluister ik.

‘Oké, maar niet hier.’ Zegt hij.

‘Waar dan? We zitten hier feitelijk opgesloten.’ Zeg ik droog terug.

‘Ik heb een idee.’ Jonah loopt naar een groepje leerlingen toe en babbelt wat met hun. Dan wuift hij naar me. Ik sta op en loop snel naar het groepje toe.

‘Dit is Jenny, zij heeft als gave dat ze de tijd kan stilzetten.’ Jonah wijst naar een meisje met kort blond haar tot op haar schouders. Haar vrolijke bruine ogen kijken me nieuwsgierig aan door haar bril.

‘En dit zijn Thom en Melvin, de tweeling van de school. Thom kan de gedachtes van anderen beïnvloeden en Melvin kan onzichtbaar worden en daarmee ook anderen onzichtbaar maken.’ Ze hebben allebei warrig pikzwart haar en blauwe ogen. Ze lijken me alle drie best aardig.

Plotseling is de plek waar Melvin net stond leeg en kijk ik verdwaasd om me heen.

‘Mel, doe nou is niet zo irritant!’ roept Thom geërgerd uit. Melvin komt weer tevoorschijn en Thom geeft hem een stomp op z’n arm. ‘Hey!’ roept Melvin beledigd. ‘Hoi!’ roept Thom sarcastisch terug.

‘… en zo gaat dat de hele dag door.’ Lacht Jenny. Jonah en ik moeten ook lachen. ‘Maar goed,’ zegt Jonah, ‘zij gaan ons helpen.’

‘Hoe dan?’ vraag ik nieuwsgierig terug.

‘Terwijl Jenny de tijd stilzet, maakt Melvin ons allemaal onzichtbaar en kunnen we uit het luik naar boven sluipen. Thom kruipt ondertussen in de gedachten van de vampiers om ze er toe te zetten dat ze weer terug gaan naar hun eigen stam. Het enige probleem is dat als ze Thom’s opdracht hebben uitgevoerd,’ hij kucht even, ‘dat ze weer de neiging hebben af te maken waaraan ze waren begonnen. Oftewel: ze komen snel weer terug om jou te halen.’

Ik slik.

‘Maar het komt goed, kom laten we die vampiers hier weg halen!’

Iedereen knikt en Thom loopt naar Henrik om het plan te vertellen. Henrik knikt en Thom komt snel weer terug. Als we met z’n allen voor het trappetje staan, knikt Jonah naar Jenny, als teken dat ze kan beginnen.

‘Hou allemaal elkaars handen vast,’ zegt ze. We doen wat ze zegt en ze sluit haar ogen. In een paar seconde staat alles om ons heen stil. Ik kijk verschrikt naar Jonah. Hij kijkt geruststellend terug.

Melvin wordt onzichtbaar en omdat we elkaar handen nog steeds vasthouden worden wij dat ook. We sluipen naar boven en openen het luik. De vampiers zien er zo eng uit. Bloeddoorlopen ogen, grote en scherpe hoektanden, en misschien nog wel het engst van alles: die blik in hun ogen.

Als de laatste door de luik is geklommen valt het luik weer dicht.

Dan begint alles weer langzaam te bewegen, binnen no time rammen de vampiers weer op volle snelheid op het luik. Even deins ik achteruit maar dan bedenk ik me dat ze ons niet kunnen zien omdat we nogsteeds onzichtbaar zijn. Ik knik naar Thom en hij wijst met zijn rechter wijs- en middelvinger richting de vampiers. Ook hij sluit nu zijn ogen en langzaam aan beginnen de vampiers te stoppen met het slaan op het luik. Verward kijken ze om zich heen en dan rennen ze de kamer uit, op weg naar hun eigen stam.

Thom laat zijn hand zakken en Melvin laat ons allemaal weer zichtbaar worden.

‘Klusje geklaard!’ roept Melvin terwijl hij zijn handen ‘afklopt’.

Thom loopt naar het luik en opent hem. Hij zet zijn hand aan zijn mond en roep: ‘Kust is veilig!’

Langzaamaan komen alle leerlingen weer naar boven via het luik.

‘Bedankt voor jullie hulp!’ zeg ik dankbaar tegen Jenny, Thom en Melvin.

‘Geen dank hoor’ is hun antwoord. ‘We helpen je graag,’ zegt Jenny.

Na afscheid genomen te hebben lopen Jonah en ik naar buiten, richting het bos.

Eenmaal daar aangekomen zegt Jonah: ‘Klim op mn rug.’ Ik spring op z’n rug en hij rent in vampiersnelheid het bos in…

-------------------------------------

Wat vonden jullie ervan? En wat vinden jullie van Jenny, Thom en Melvin?

En OMG dit verhaal heeft gewoon al 4,5K reads!!

Thankyou alllllllllll! :D
Ook allemaal bedankt voor alle lieve comments en de votes!!