13

13 1 0
                                    

Day after MAMA 2016.

Medyo pahinga ngayon dahil may break din yung pito.

Nakakatuwa! They got their 1st Daesang!

"Rie." Katok ni Kuya sa pinto ng kwarto ko.

"Bukas yan Hyung. Bakit?"

"Wala lang. Just checking. So far, kumusta ang pag-i-intern?"

"Okay naman Kuya." Nakangiti kong sabi.

"Nakakapagod sya pero at the same time nakakatuwa. Totally outside accountancy sya kaya naeenjoy ko yung newness niya."

"May close ka na bang iba sa staff?"

"Meron na rin naman. Si Euzzel."

"Okay. Try seeing Hongkong streets. Wag kang magkulong dito." Suggest ni Kuya.

"Wala naman akong kasama."

"Anong wala? Eh itong kakapasok lang sa kwarto mo?" Tanong ni Kuya.

"Hey." Surprisingly it was Namjoon.

"Uh, hi. May kailangan ka?" Tanong ko.

Hindi ko alam kung coincidence o ano pero sa  kanya ako naka-assign pag may schedule sila.

"Can you join me going to Hong Kong Park?" He asked shyly.

Luh?

"May kasama ka ng gagala, Rie." Naririnig ko yung asar sa boses ni Kuya.

Nilingon ko sya at pinandilatan ko ng mata. Natawa sya.

"Take care of my sister, Namjoon. Enjoy your date." Aalis na lang si Kuya mang-aasar pa.

"Uh, sila Jimin? Jin-hyung?"

"Probably in their rooms. Kung gusto mo lang naman akong samahan."


- - -


Ayun na nga, pagdating sa park naupo kami malapit sa malaking kahoy.

"Finally, a moment of peace." Nagpakawala sya ng buntong-hininga.

"Anyway, Congratulations for another succesful concert." Pagbati ko.

"Thank you Dara."

Dara? Wala pang tumatawag sa akin by my 2nd name, oy.

"Okay lang bang tawagin ka sa 2nd name mo? Halos lahat tawag sayo Rie eh. Yun sana itatawag ko para pag narinig mo, ako lang maaalala mong tumatawag sayo nun."

Okay, ano yun?

"Okay lang ba? If hindi ka comfortable ---" Tanong niya ulit.

"Okay lang naman." Sagot ko.

"When I chose to be a trainee, I knew my whole life will change. Alam ko naman yun. I had to sacrifice things kasama na roon yung freedom to do things whenever I want to."

"You miss going to parks?" Tanong ko.

"Oo. I've been fond of visiting parks." Halata nga sa boses niya.

"At least you're living your dream. Your passion for music." Sabi ko.

"Yeah. How about you Rie?"

"Kung tutuusin, pwede naman na ako mag-take ng board and work on the profession I graduated. Kaso ewan." Natigil ako.

"Okay na rin yung nagtatry ako ng sort of things. Like being a staff during your concerts. It's really new to me."

"Nag-eenjoy ka ba? Hindi ka ba napapagod?" Tanong niya.

"Napapagod oo, pero nakaka-enjoy at the same time. Kayo nga mismong nagpe-perform you experience these pero you don't give up. So why should we?"

Hindi sya sumagot. Pero pakiramdam ko nakangiti sya.

After some time of looking at the view at the park, nag decide na rin kaming bumalik sa hotel.

"How is it being the leader?" I asked while walking back to the hotel.

"I--well. Honestly, hindi ko alam kung nafufulfill ko ba yung role as a leader ng maayos. I mean--- oo, ilang taon na kaming magkakasama since we live together but as the person who represents the group, it's hard."

Feel ko yung burden, why ganon?

"Hey, don't be too hard on yourself. The fact na you're striving hard para maperform ng maayos yung role tapos responsibilities mo as a leader means your already a good leader to them. Hindi mo naman kailangan solohin lahat, NJ. There are people whom you can count on."

"NJ?" Natigilan ako sa tanong niya.

"Huh? Anong NJ?" Patay malisya kong tanong.

"Tinawag mo kong NJ. Personal nickname mo ba yun sa akin?"

Hala nang-aasar na. Aigoo, daldal kasi.

"So what?" Pagtataray ko.

Defense mechanism, sis? Natawa sya.

Ang cute po ng tawa mo.

"You can call me NJ. Ikaw lang tatawag nun sakin. Thank you for today. It's nice to have someone whom you can tell anything about." He said.

Same Skies, Moonchild [ONGOING]Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ