broken hands & hearts.

BONUS III: DO YOU THINK I DONT LIKE YOU?

BONUS III:  DO YOU THINK I DONT LIKE YOU?
Justins pov
Hoofdstuk 24

"Justin, je bent een idioot. Dat is alles wat ik ervan kan maken."

Flynn zit tegenover me op de bank en kijkt me boos aan. En met boos, bedoel ik boos. Het zit bijna op het level dat het gewoon eng wordt, en dat is ook de reden waarom ik na een tijdje mijn blik afwend van zijn eindeloze gestaar. Het stomme is ook dat hij gelijk heeft. Ik ben een stomme idioot. Meer zelfs, als je het mij zou moeten vragen. Soms doe ik gewoon dingen waarvan ik me later afvraag waarom ik dat in godsnaam deed. Wat ik zei tegen Nolan na onze kus was één van die dingen.

"Voor de zekerheid herhaal ik het nog een keer." Ik heb zojuist het hele verhaal aan Flynn verteld, en hij lijkt het nog niet echt te begrijpen. "Je kuste hem, hij kuste je terug, en vervolgens kuste hij je opnieuw. Dat was het teken Justin, hoe heb je dat niet kunnen zien!? Moet hij soms met een marker op zijn voorhoofd zetten dat hij je wel ziet zitten? Is het dan wel duidelijk voor je? Ik begrijp nog steeds niet hoe je kunt denken dat die jongen je niet leuk vind als dat wel het geval is." 

Dat van die marker vond ik nog best een goed idee, maar dat besluit ik voor me te houden. Als ik dat tegen Flynn vertel krijg ik waarschijnlijk een kussen naar mijn hoofd geslingerd.

"Ik raakte in paniek oké? Je snapt het gewoon niet."

Flynn fronst. "Nee, ik snap het inderdaad niet. Jij vind hem duidelijk leuk. Hij vind jou duidelijk leuk. Dus waarom zijn jullie nog niet samen?"

"Omdat-" Ik wil tegen hem ingaan, maar val stil als ik met geen argumenten kan komen. Want Flynn heeft gelijk, en dat weet ik dondersgoed. Ik had Nolan nooit weg moeten laten gaan. "Ik ben zo'n slecht mens. Zijn moeder is overleden, Flynn. Dat vertelde mijn moeder me vorige week. En ik heb hem niet eens een berichtje gestuurd, omdat ik te druk bezig wat met mijn eigen shit. Hoe egoïstisch kan je zijn?"

Flynn knikt begrijpelijk. "Ik snap dat je je schuldig voelt, maar je kan er nog wat aan veranderen. Stuur hem nu een bericht. Of beter, ga naar hem toe."

"Ik kan niet zo maar naar hem toe." Zo makkelijk gaat dat niet, denk ik bij mezelf, maar Flynn is zo'n persoon die dat niet begrijpt.

"En waarom dan niet? Wat houd je precies tegen?"

Ik bijt op mijn lip. Niks. De stilte zorgt voor een zelfvoldane grijns op Flynns gezicht. "Precies, dat dacht ik al. Dus, kan je zelf opstaan of moet ik je een schop onder je kont geven?"

"Dat lukt me denk ik zelf nog wel." Ik rol met mijn ogen, maar sta wel op. En terwijl ik dat doe, besef ik me precies waar ik Nolan op dit moment kan vinden.

***

Ik zou mezelf graag willen omschrijven als een geduldig persoon, maar ondertussen begint mijn geduld wel een beetje op te raken. Ik sta nu al een kwartier de kleedkamer waar Nolan zich nu bevind te bestuderen, maar hij is er nog steeds niet uitgekomen. Ondertussen zijn zijn teamgenoten wel al allemaal op het veld, maar van juist degene die ik zoek breekt op dit moment ieder spoort.

Net op het moment dat ik me begin af te vragen of er misschien iets is gebeurd, komt Nolan naar buiten gelopen. Ik wacht geen moment en ren op hem af, om vervolgens zijn hand beet te pakken en hem weer de kleedkamer in te trekken. "What the-" Ik leg snel een hand op zijn mond voordat hij meer kan zeggen. Ik hoop met heel mijn hart dat niemand ons op dit moment ziet, want anders heb ik straks heel wat uit te leggen.