broken hands & hearts.

12. WITH OR WITHOUT YOU

12. WITH OR WITHOUT YOU

NA TWEE DAGEN bezig te zijn geweest met de enorme stapel huiswerk die al die tijd op mijn bureau heeft gelegen, heb ik op donderdag voor het eerst die week niks te doen.

Tegen het eind van de middag besluit ik om Justin een bezoekje in de muziekwinkel te brengen. Eigenlijk is dat winkelcentrum dertig minuten fietsen, maar dat maakt me niet echt uit. Ik wil Justin gewoon graag zien.

Als ik mijn fiets in de juiste straat heb geparkeerd, besef ik me pas dat ik niet eens weet of Justin wel op de donderdag werkt. Ik had het hem kunnen vragen, maar ik wilde dat het een verrassing zou zijn. Al is het natuurlijk super lullig als straks blijkt dat Justin vandaag helemaal niet werkt, en ik dat hele stuk voor niks heb gefietst.

Tot mijn opluchting zie ik Justin vanuit het etalage raam in de winkel staan. Zodra ik hem zie schiet er een soort tinteling door heel mijn lichaam heen en er onstaat automatisch een glimlach op mijn gezicht. Justin heeft niet direct door dat ik binnen ben gestapt. Hij staat met zijn rug naar me toe en heeft oortjes in, waardoor hij de bel van de deur waarschijnlijk niet heeft gehoord. Pas als hij zich omdraait en naar de kassa wil lopen, ziet hij me.

"O sorry, ik had je helemaal niet gezien." Justin doet vlug zijn oortjes uit en legt de doos waar hij mee bezig was aan de kant. Vervolgens kijkt hij me met een lieve glimlach aan. "Waar heb ik dit bezoek aan te danken?"

Mijn wangen worden rood als de échte reden achter mijn bezoek mijn hoofd binnendringt.

Ik miste hem.

God, ik klink zo hopeloos nu. Ik heb Justin afgelopen vrijdag nog gezien en ik heb in de tussentijd meerdere keren met hem geappt- en zelfs gebeld. Ik heb mijn vrienden de hele zomervakantie moeten missen en daar had ik geen problemen mee, dus waarom doe ik nu opeens zo?

"Ik moet een cadeautje voor Arwen kopen. Het duurt niet zo lang meer voordat ze jarig is en ze houdt wel van muziek, dus ik dacht dat ik hier wel kon slagen," vertel ik Justin. Bovendien is dat niet eens helemaal gelogen. Arwen is al over een week jarig, en ik heb nog geen cadeautje. Dit is ook pas de eerste keer dat ik er aan denk. Ik zucht. Lekkere vriend ben je Nolan.

"O, ik kan je dan wel helpen denk ik." Justin legt de doos waar hij mee bezig was aan de kant en fronst dan even. "Maar zit er geen muziekwinkel op het winkelcentrum bij jou in de buurt? Dit is toch best ver fietsen voor je?"

Ik kijk betrapt weg en richt mijn aandacht op de vloer, die ik opeens heel interessant vind. "Eh, dat klopt. Maar-eh, ik dacht- nou ja. Ik eh- miste je."

Als ik weer naar Justin opkijk, zie ik dat hij een enorme grijns op zijn gezicht heeft. "Oké, kom maar door dan. Welke artiesten vind ze leuk?" Hij klinkt oprecht geïnteresseerd, en het lijkt alsof hij me serieus wil helpen.

"Eh." Ik frons en denk even na. Arwen is echt een van alles en nog wat luisteraar en luistert naar behoorlijk wat artiesten. "Ze heeft het vaak over The Neighboorhoud," zeg ik uiteindelijk. "Heb je daar iets van?"

Justin knikt. "Als het goed is wel. Ik ga even deze doos in het magazijn zetten en dan ben ik weer terug, oké?" Hij tilt de doos op en verdwijnt vervolgens achter de deur van het magazijn. Nu ik in mijn eentje in de winkel sta, neem ik even de tijd om alles grondig te bekijken. Tijdens mijn vorige bezoek heb ik eigenlijk niks van de winkel kunnen zien, omdat ik praktisch gezien bijna flauwviel. Zodra ik aan die gebeurtenis terugdenk, voel ik een rilling langs mijn rug gaan. Hoewel ik het probeer te vergeten, denk ik er af en toe toch nog eens aan. En eigenlijk schiet er steeds maar één gedachte door mijn hoofd.

Wat als Justin er niet geweest was?

Ergens ben ik bang. Bang dat het nog een keer gaat gebeuren. Bang dat Justin er dan niet is. Ik raak al bijna in paniek van de gedachte dat ik in paniek kan raken. Dus haal ik één keer diep adem en besluit dan om erover op te houden. Ik laat mijn ogen over de winkel glijden, ter afleiding van mijn gedachtes.