38

413 36 0
                                    

Rosa

«Γεια σου δασκάλα Ρόζα» άκουσα να μου λέει ένα μικρό κοριτσάκι και αρκέστηκα σε ένα βεβιασμένο χαμόγελο χωρίς να απαντήσω.

Πως γίνεται να είμαι ακόμα τόσο θυμωμένη; Ούτε εγώ μπορώ να το εξηγήσω στον εαυτό μου...
Φυσικά ο θυμός δεν προήλθε από κάποια ανώτερη δύναμη, αλλά φυσικά από τους ανθρώπους γύρω μου.
Από που να ξεκινήσω;

Η Άννα όταν ξύπνησα ήταν εξαφανισμένη, και ο Μάρλον δεν μου εξήγησε ακριβώς την λόγο, και ύστερα πήγαμε στο καζίνο για να μην μας ενοχλήσει κανείς άλλος.
Δεν λέγαμε τίποτα άλλο καλύτερα να συμβεί;
Η παλαβή Τζέιν μας ενόχλησε φυσικά και αφού κοιμήθηκα πάλι με τύψεις, όταν ξύπνησα ο Μάρλον έλειπε από το πλάι μου αφήνοντας ένα σημείωμα που έλεγε, «Θα είμαι στο Βέγκας. Πρέπει να μιλήσω με τη μητέρα μου. Θα επιστρέψω σύντομα».
Αλλά ακόμα να επιστρέψει!!!

Είμαι σε έξαλλη κατάσταση, νιώθω πως ο Μάρλον μου κρύβει τόσα πολλά πράγματα και αυτό με κάνει ακόμα παραπάνω έξαλλη!
Δεν μου εξήγησε γιατί γύρισε σπίτι μου σε ακραία κατάσταση, ούτε γιατί μάλωσε με την Τζέιν και το κυριότερο· γιατί έφυγε η Άννα και γιατί πήγε στο ΛΑ τόσο ξαφνικά!

Πρέπει να ηρεμήσω.. τα νεύρα μόνο κακό μπορούν να μου κάνουν.

Έφυγα από τη σχολή χωρίς να μιλήσω σε κανέναν και πήγα στο καζίνο.
Ποιος ξέρει ίσως να γύρισε ο αγαπημένος μου..
Ανέβηκα πάνω και δεν ήταν κανένας όποτε αρκέστηκα στο να μείνω και να τον περιμένω βουτηγμένη στις σκέψεις μου.

Το να υπεραναλύεις μόνο κακό μπορεί να σου κάνει Ρόζα.. μην τον αφήνεις να παίζει με το μυαλό σου τόσο έντονα. Θα καταλήξεις όπως με τον Στιβ. Ραγισμένη και κυρίως πληγωμένη ανεπανόρθωτα.

Flashback

Έπιασε το χέρι μου και με ανάγκασε να σηκωθώ όσο του βινυλίου η λούπα δεν σταμάτησε στιγμή από τότε που ήρθα.

«Νόμιζα πως θα χορεύαμε μόνο όταν είχαμε μαθήματα» του είπα με δισταγμό και ένα υπέροχο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του τόσο αβίαστα...

«Μα δεν θα χορέψουμε αγαπημένη μου. Ακολούθησε με» έτσι και έκανα.
Με πήγε σε ένα παράθυρο στο σαλόνι του σπιτιού του, όπου μπορούσες να δεις έναν δρόμο με πολύ πολύ κόσμο να περπατάει στο Λας Βέγκας.

«Τι θέλεις να μου δείξεις;» ρώτησα με περιέργεια χωρίς να ξέρω αν υπάρχει κάτι καινούργιο να δω ή κάτι που τόσο καιρό δεν βλέπω.

Τανγκό: η αρχή του τέλουςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα