Τανγκό: η αρχή του τέλους

26

Rosa

«Μάρλον αρκετά πόνταρες» του είπα ψιθυριστά, αλλά χαμογελαστή κι ας ήμουν θυμωμένη.
Τι σκατά κάνει; Έχει ξοδέψει τουλάχιστον 100.000$ στη ρουλέτα  μόνο και μόνο για να τον εντυπωσιάσει;! Τι πρόταση θα του κάνει πια;!

«Τελευταίος γύρος, δεν νομίζω να συνεχίσει» μου είπε με τη σειρά του και πήρε μια τζούρα από το -σχετικά μικρό- πούρο που κρατούσε.
Αξίζει να αναφέρω πως με ανάγκασε και εμένα να καπνίσω, διότι όλοι το έκαναν σε αυτό το τραπέζι και έπρεπε και να μην υποβιβαστώ στα μάτια τους. Ίσως κι όλας να το έκανε για να μην φαίνομαι κάποια τελείως έξω από αυτό τον κόσμο.

Έγινε όπως είπε, ήταν ο τελευταίος γύρος που έπαιξε ο ιδιοκτήτης και που τελικά κέρδισε ο Μάρλον. Βέβαια, κέρδισε και άλλους πιο πριν, όμως αυτό ώθησε τον ιδιοκτήτη να τον καλέσει στο γραφείο του για μια μικρή συζήτηση. Και φυσικά δεν παρέλειψε και την παρουσία μου, και βρεθήκαμε ξαφνικά να τον ακολουθούμε προς τα άδυτα ενός ξένου καζίνο.

Ο Μάρλον φαινόταν περίεργος από τη στιγμή που τον ακολουθούσαμε. Ίσως να μην θέλει να ακούσω τη πρόταση. Η αλήθεια όμως είναι πως πεθαίνω να μάθω τι θα του ζητήσει. Ίσως και το όλο θέατρο με τον αρραβώνα να μου βγει και σε καλό.
Όμως αν είμαι μπροστά δεν υπάρχει καμία περίπτωση να του μιλήσει ανοιχτά, οπότε θα προσποιηθώ ότι θα πάω στη τουαλέτα και θα ακούσω τη συζήτηση τους.

Μόλις μπήκαμε στο γραφείο του μας έβαλε να καθίσουμε σε δυο δερμάτινες καρέκλες και αφού κάναμε μια μικρή κουβέντα με τα βασικά, δηλαδή τα ονόματα μας κλπ, σηκώθηκα και προσποιήθηκα πως πηγαίνω στη τουαλέτα.
Βγήκα και έστησα αυτί χωρίς να χάνω χρόνο και ενώ στην αρχή δεν ακουγόταν πολύ δυνατά ο Μάρλον, στη συνέχεια άκουγα πολύ καλύτερα τα λόγια του.

«Η πρόταση μου είναι η εξής: εγώ με άλλους δύο εδώ και λίγο καιρό οργανώνουμε διακινήσεις. Δεν μπόρω να σου κρύψω πως σε έψαξα καλά πριν έρθω να δε βρω και να σε προσεγγίσω. Ξέρω ότι έχεις κάνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν και για αυτό σου προτείνω να γίνεις μέλος» άκουσα τον Μάρλον να μιλά και ένιωσα να ζαλίζομαι από τον πανικό και το σοκ.
Τι διακινήσεις λέει; Είναι δυνατών να είναι τόσο μπλεγμένος; Μήπως είναι ναρκωτικά; Μήπως για αυτό εκείνη τη μέρα ο Τζακ να εμφανίστηκε στο σπίτι του;

«Ενδιαφέρον πρόταση. Καταρχάς τι είδους διακινήσεις και δεύτερον για τι ποσά μιλάμε;» ρώτησε ο Τζόναθαν - ο ιδιοκτήτης.

«100.000$ μας δίνεις και παίρνεις τα πενταπλάσια και είναι μόνο όπλα» απάντησε και ο Μάρλον με τη σειρά του και το σοκ μου ήταν ακόμη μεγαλύτερο. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή υιοθέτησα το ύφος του δεν τρέχει τίποτα και άνοιξα τη πόρτα ξαφνικά.

«Γεια σας και πάλι» το χαμόγελο μου ήμουν σίγουρη πως ήταν πολύ ψεύτικο, όμως δεν μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο. Ήμουν απίστευτα αναστατωμένη και ο Μάρλον θα τις άκουγε πολύ χοντρά από μένα μετά. Δεν θα το άφηνα έτσι.

«Ρόζα αγάπη μου να πηγαίνουμε. Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία Τζόναθαν, ελπίζω να τα ξαναπούμε. Τηλεφώνησε μου όποτε θέλεις» τον κοίταξε με νόημα και του έδωσε το χέρι, όπως έκανα και εγώ.
Σίγουρα εννοούσε να του τηλεφωνήσει το συντομότερο για να λήξουν τη κουβέντα που άφησαν στη μέση εξ' αιτίας μου.

«Καλό βράδυ» πιαστήκαμε χέρι-χέρι και μόλις κλείσαμε τη πόρτα απομάκρυνα το δικό μου με θυμό που έγινε αντιληπτός.

«Όλα καλά;» περπάταγα γρήγορα με εκείνον σχεδόν να τρέχει πίσω μου και μόλις βγήκαμε τελείως από το καζίνο, μπήκαμε σε ένα στενό και γύρισα προς το μέρος του.
Τον κοίταξα με θυμό και τον χαστούκισα δυνατά - πολύ δυνατά.

«Είσαι με τα καλά σου; Προς τι αυτό;» ακούμπησε το μάγουλο του για λίγο και με κοίταξε συνοφρυωμένα.

«Θα έπρεπε να ντρέπεσαι και δεν σου αξίζει μονάχα ένα χαστούκι! Μαλάκα! Πίστευα πως ήσουν καθαρός, αλλά από ότι φαίνεται είσαι ένας από όλους αυτούς τους απαίσιους που κάνουν τον κόσμο χειρότερο. Σε μισώ» τα λόγια μου έσταζαν φαρμάκι και με κοίταξε αληθινά λυπημένος. Δεν θα αρνηθώ πως ήταν πολύ σκληρά, όμως μόνο έτσι θα καταλάβει την αξία τους.

«Να φανταστώ άκουσες τη κουβέντα μου με τον Τζον» είπε σαν να μιλά στον εαυτό του και σκεφτόταν τι θα μπορούσε να πει.

«Ναι και πολύ καλά μάλιστα. Ξέρεις τι Μάρλον; Μη μου τηλεφωνήσεις ποτέ ξανά. Δεν θέλω άλλες παρτίδες με εσένα. Τελικά είσαι πολύ μεγάλος μαλακας και εγώ ακόμα πιο μεγάλη ηλιθια που ήθελα να σε μάθω καλύτερα!» ήταν τα τελευταία λόγια που του είπα με πίκρα και έφυγα χωρίς να ξέρω που βρισκόμαστε, όμως δεν με απασχολούσε αυτό. Το μόνο που σκεφτόμουν είναι ο Μάρλον.

Τελικά, όντως δεν είχα ιδέα για το ποιός πραγματικά είναι.

______

Χμμμμ... σκούρα τα πράγματα.