𝐥𝐨𝐥𝐢𝐭𝐚' 𝐡𝐲𝐮𝐧𝐥𝐢𝐱

ᴛʜʀᴇᴇ

Yazı ortasında koyu renkli yerler yazar notudur.

pov felix ::

Kolumu Jisung'dan çekip çantama attım ve anahtarımı çıkardım. Hızla kapıyı açıp ittirdim ve anahtarımı kenara bıraktım. Kolumu yavaşça Jisung'a atıp küçük adımlarla yürümesini sağladım. Canının o kadar fazla acımadığını biliyordum, kalbi acıyordu. Tabii ayağıda acıyordu o ayrı konu. Onu odama götürüp yatağa otutturdum. Ayağı hafiften burkulmuş gibiydi.

Bir süre oturup bekledim. Düşünmesini, nefes almasını ve sakinleşmesini.. daha sonra ayaklandım ve bir bardak ılık su getirdim. Ona uzattığımda titreyen elleri ile suyu aldı. İki üç yudum içerek kuruyan dudağının ıslanmasını sağladı. O suyu kenara koyarken hızla odadan çıktım ardından pansuman kutusunu ve buz alıp geri geldim. Ayağını uzatmasını sağlayıp buzu ufaktan şişmiş ayak bileğine koydum ve sargı ile tutturdum.

Konuşmuyordum çünkü onu sıkmak istemiyordum. İçinde neler yaşadığını tahmin etmeye, empati kurmaya çalışıp sessiz oldum. Çünkü ben bu durumda olsaydım birinin başımda ötmesini istemezdim. Yanına oturup kaşındaki ufak yaraya pansuman yapmaya başladım. Olabildiğince yavaş yapmaya çalışıyordum.
"Acırsa söyle." dedim kısaca çünkü çok narin bir elim yoktu. Yalan. Canını yakabilirdim.

"Acıyor." Kısaca söylediğinde hemen elimi çektim ve yaraya üflemeye başladım. Aslında daha bastırmamıştım bile..
"Canım değil, kalbim acıyor." Ne demiştim size, canı değil kalbi acıyor yavrumun.
"Seninde hiç böyle oldu mu? Hiç beklemediğin şeyler.. nefesini kesen şeyler." Tam oldu diyemezdim.. ama nasıl hissettiğini anlayabiliyordum.
"Emin değilim." Kısaca söylediğimde ikimizde bir süre sustuk.

Pansumanım bitmişti. Kirli pamuğu kenara bıraktım ve Jisung'un ellerini ellerim arasına aldım.
"Sungie, ne hissettiğini anlayamayacağımı biliyorum ama elimden geldiğince anlamaya çalışacağım. Burasının ne kadar çok acıdığını az çok tahmin edebiliyorum." dedim onun kalbini gösterirken.
"O her zaman acır, sen acımasına izin vermeyeceksin. O salağın neden böyle bir şey yaptığına dair bir fikrim yok ama belki sebebi vardı." cardi b: sEBEBİ NEYdi!?!? dediğim ile biraz kıkırdadı, acı dolu bir kıkırdamaydı.

"Sebebi ne olursa olsun, beni heyecanlandırıp dövdürtmesi acı verici.
O kadar heyecanlanmıştım ki.. güzelce yürüyorduk, sevdiğim - sevdiği şeylerden bahsediyordu. Beni kenara çekince çok farklı şeyler düşündüm ben Felix. Arkadan bir iki adamın gelip beni dövmesini ve onun hiçbir şey yokmuş gibi gitmesini değil."  Felix başını eğdi. Haklıydı..
"Belki doğru kişi o değildir Sung." Burkuk bir gülümseme verdim.

"Belki yanlış kişiye takılmışsındır ve bu yaşananlar senin gözlerini açmanı sağlamıştır?" Bir süre birbirimize baktık. Haklı olup olamayacağımı tartıyordu. Ona izin verdim, evdeki tek ses nefes seslerimizdi. Ben onun yaralarını incelerken yüzlerimizin yavaşça yaklaştığını farkettim. Ne yapacağını biliyordum. Nefeslerimiz birbirimizin yüzüne çarparken gözlerimi kapattım.

Hissetmek istiyordu, ölçmek istiyordu. Merak ediyordu. Bende onun merakını gidermek istedim. Gözlerimi açıp hızla dudaklarımızı birleştirdim.
Noluyor yazar dediğinizi duyar gibiyim. O bana nazaran biraz daha hırçın öperken ben onu yavaşlatıyordum.
Bir elini ellerim arasından çekip bacaklarıma koydu. Okşarken birazda olsa huylanmıştım. Elleri yavaşça eteğimin altına ilerlerken dudaklarımızı ayırdım.

Ona ümit vermek istemiyordum. Sadece kötü bir durumdaydı ve ona yardım ediyordum.
"Üzgünüm Sungie ama.." Bacağımda elini yavaşça çekip iki elim arasına aldım.
"Doğru kişi ben değilim." dediklerim ile dudaklarını yaladı. O da bunun farkındaydı. Sadece filmlerdeki gibi bir öpücükle Minho'yu unutabileceğimi düşündü.

öhö öhö. sakin olun bu bir hyunlix fici şaüdaşcş
umarım hoşunuza gider sizi seviyorum yorum ve oy bırakmayı unutmayın!!!💕💗💞💓💞💖💘