A Night Of Living

7

CHAPTER 7: HIM

BEA'S POINT OF VIEW

"Nevermind~"
Sagot ko nalang sa kaniya kasi hindi naman talaga ako masaya sa lugar na'to.

"Anong nevermind? Kwento na yan dali!"

"Okay fine!"

Bago ko ikwento sa kaniya ay huminga muna ako ng malalim.

"My marriage was planned, and yung lalaking pakakasalan ko dapat ay yung anak ng kaibigan ni mommy."

"Sino ba yun?"

Oh no, tinanong niya  yung pangalan!

"Ah, di na mahalaga yung pangalan niya. Ang ayaw ko lang sa lugar na'to ay dito dapat kami ikakasal. Marriage is my dream. Pero that doesn't mean na kapag kinasal ako sa lalaking 'yun ay matutupad na ang pangarap ko."

Napa-luha ako. I don't know why.

"Huwag mo nang isipin yun. Mabuti maglakad-lakad na muna tayo."

We walked around as if no one is looking for us.

"Di mo ba naiisip  na, there's more to life than just living with the past?"

Tanong niya sa'kin.

"What do you mean?"

"I don't know, it's just hard to accept that we're going to commit suicide tonight."

"Bakit naman?"

"Malay mo maging maayos ang lahat if hindi tayo mamatay di'ba?"

"Casper, if we don't commit suicide your father is going to kill you anyway and for sure, my life will get more miserable because I just killed a bunch of stupid people including my mom."

"Oh, okay. So,  before we die, we can at least go to mall first?"

Nag-aya pa sa mall, wala nga akong pera.

"Pera? don't worry, it's all me."

Ay wow nanglibre.

We tried some clothes.

And then, Casper found a perfect outfit for me.

"Isukat mo." Sabi niya.

"Okay." Bago ako pumasok sa fitting room ay nakita ko siyang may dala ri'ng damit at pumasok din siya sa fitting room sa katabi ng sa'kin.

Paglabas namin ay nanibago kami aa itsura ng isa't isa.

"Ang ganda mo pala kapag naka dress" Napa-ngiti ako sa sinabi niya. Di ko alam ang sasabihin ko sa kaniya kaya bahala na.

"Pogi mo pala 'pag naka polo." Myghad! Cringe nung sinabi ko!

Napatawa siya sa sinabi ko habang ako ay nananatiling walang emosyon dahil sa sinabi ko.

Papunta kami pareho sa iisang salamin.

"Palagay muna ng damit ko sa paper bag mo ah. Magsasalamin lang ako."

Since malayo yung salamin, naglakad pa kami para dun at naiwan yung bag sa labas ng fitting room.

"You look nice, that dress looks good on you."

"Thank you, you look good too."

Napatawa kaming dalawa hanggang sa makita namin ang reflection ng bag na ninanakaw.

"Hoy!" Sabay na sigaw naming dalawa.

Tumakbo kami kaso pareho kaming nadapa.

"Ano ba yan! Makaka takas na yun oh!" Sigaw ko kaniya.

"Ikaw kasi pa-takong takong pa lampa naman!"

"Ikaw nga nagsapatos pa, 'di naman marunong magtali ng sintas!"

At ang ending, wala na. Nanakaw rin yung paper bag.

"Pano na yan? wala na tayong pangbayad?" Tanong niya sa'kin.

"Sundan mo'ko." Sagot ko.

I have a plan.

Tumakbo kami ng tahimik papunta sa isang gilid malapit sa pinto.

Nang muntik na kami mahuli, nag panggap kami na mannequin na naka-talikod.

Nang mawala ang tingin samin nung babae ay deretso labas kami ng pinto.

Kaso, napansin kami ng guard. Hinabol niya kami.

Hanggang sa naka labas kami sa mall.

"Woahh! That was fun!" Sigaw ko kahit hinihingal.

"Fun? Baliw nanakawan tayo."

"At nagnakaw rin tayo, remember? Ikaw kaya tumakbo nang naka takong."

"Oo na fun na, di kasi ako sanay na magnakaw HAHAHA." Sagot niya.

"At least na experience mo bago tayo mamatay." Sagot ko.

"Bea, curious lang ako. Sino ba yung  lalaking tinutukoy mo?"

"Casper, promise me, hindi ka magugulat."

"Bat naman ako magugulat?"

"Kasi si Liam yung pakakasalan ko sana."

TO BE CONTINUED.~