ជំហ៊ានជើងតូចស្រឡូនបោះសម្ដៅទៅកាន់រោងអាហារជាមួយនិងមិត្តភក្តិសម្លាញ់ចិត្ត។ក្រោយពីរៀនផ្នែកពេទ្យអស់ពេលមួយព្រឹករួចមក Taeត្រូវបានអាល្អិតIngហៅអោយមកញាុំបាយជាមួយគ្នា ដោយសំអាងថាខ្លាចJungkook មករកមិនឃើញហើយតាមទៅឆាឆៅទើបគេព្រម។
«Ingសារនេះយើងសុំបាយឆារគ្រឿងសមុទ្រវិញ»Taeស្រែកប្រាប់Ingពីក្រោយ ឯអាល្អិតក៏ងក់ក្បាលបញ្ជាក់ទើបដើរទៅកន្លែងលក់បាយ។
រីង...រីង..
សម្លេងទូរស័ព្ទរោទិ៍ជាច្រើនដងដាស់អារម្មណ៍អ្នកដែលគិតវែងឆ្ងាយអោយមកនឹករលឹកពីសម្លេងរំខានចេញពីទូរស័ព្ទម៉ាកទំនើបទើបលូកដៃយកមកមើល ស្របពេលដែលចិញ្ចើមក្រាស់ខ្មឹកក៏ជ្រួញចូលគ្នាមួយរំពេចព្រោះលេខដែលCallមកនេះគេមិនស្គាល់សូម្បីតែបន្តិច។ Taehyungបញ្ឈប់ការគិតបន្តិចមុននឹងចុចបូតុងពណ៌បៃតងហើយយកមកដាក់អឹបនិងត្រចៀក
«អាឡូ!ខ្ញុំKim Taehyungនិយាយ»
"អាឡូ!TaeបងគឺSuminណា"
«អរ បងSumin ម៉េចក៏ស្គាល់លេខរបស់ខ្ញុំ?»
"ក៏សុំJungkook ហើយឥឡូវឯងកំពុងតែធ្វើអី?ល្ងាចនេះទំនេរទេ?បងមានរឿងចង់និយាយជាមួយបន្តិច"
«ខ្ញុំកំពុងញាុំអាហារថ្ងៃត្រង់ ហើយសម្រាប់ល្ងាចនេះគឺទំនេរ បងមានការអីហ៎»
"ចាំនិយាយគ្នានៅxxxxxចុះ បងមានការសំខាន់ពិតមែន ត្រូវតែមកណា"
«បាទ»
"ប៉ុណ្ណឹងសិនចុះបងរវល់បន្តិច"
«ជម្រាបលាបងSumin»ផ្ដាច់*Taehyung ដកដង្ហើមធំទាំងតឹងចិត្តសុខៗបងSumin ក៏ណាត់គេអោយទៅជួបនៅកន្លែងនោះទៅវិញ មានរឿងអីដល់ថ្នាក់ត្រូវណាត់ជួបផ្ទាល់បែបហ្នឹង?សម្លេងគាត់និយាយចេញមកហាក់ស្លន់ស្លោរប្រៀបដូចជារឿងនេះធំដុំណាស់ចឹង បែបនេះបើមិនអោយTaehyungគិតអោយបានល្អិតល្អន់ក៏វាមិនកើតដែរ។
មួយសន្ទុះក្រោយមកIngក៏លើកបាយយកមកអោយ អាល្អិតទទួលយកបាយទាំងមុខស្រពោនបណ្ដាលអោយIngចម្លែកចិត្តជាខ្លាំង មិញដូចជានៅសប្បាយចិត្ត មុខរីកដូចគ្រាប់ជីសោះ តែឥឡូវ....ហុើយ!!
«Kim Taehyung!!!!»
«Huh?»Taeភ្ញាក់ឡើងក្រញាងខណៈដែលនិស្សិតនៅជុំវិញនោះនាំគ្នាសម្លឹងមើលមកពួកគេគ្រប់ៗគ្នា អម្បាញ់មិញIngខំហៅគេតិចៗ កេះផង យកដៃបោយចុះឡើងផងនៅតែមិនព្រមហើបមាត់មកនិយាយទើបគេស្រែកមួយទំហឹងបែបហ្នឹងទៅ
YOU ARE READING
Lovely Writer
Fanfiction«ឯងជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលអាចធ្វើអោយយើងញញឹមហើយឯងក៏ជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលលួចបេះដូងយើងដូចគ្នា!» Top kook bottom tae♡
