Τα μυστικά της Ντούτραμ

Η δύση μίας εποχής και η ανατολή μίας νέας/ part 3

Καθώς ήταν μάγοι, είχαν την ικανότητα να ρυθμίζουν τη θερμοκρασία ανάλογα. Από την μία το πρόσωπο του Ραντού φωτιζόταν και από την άλλη ο Μεχμέτ φαινόταν να διασκεδάζει απίστευτα με κάποια συζήτηση που είχαν ξεκινήσει. Κατά καιρούς έβρεχαν το κεφάλι τους με νερό, ψευτοπαλεύοντας μεταξύ τους, σαν δύο κλασσικοί άνδρες φίλοι. Καθώς η Βικτόρια τους παρακολουθούσε, προσπάθησε να κουνηθεί για να φύγει, όταν πέτρες ξεκίνησαν να κατρακυλούν προς το ποτάμι. Ευθύς άκουσε φωνές και έντονο σχολιασμό στα τούρκικα, όταν γλίστρησε και κατέληξε κοντά στις όχθες. Οι δυο τους αλληλοκοιτάχτηκαν, με τον Ραντού να χαμογελά πλατιά και τον Μεχμέτ να σκοτεινιάζει. Φανερά εκνευρισμένος, βγήκε από το νερό δίχως να τον ενδιαφέρει η γύμνια του και την άρπαξε από τους ώμους. Στα μάτια του στιγμιαία, διέκρινε μία λάμψη απειλής.

«Μας παρακολουθείς; Πρόσεχε γιατί μισώ τις αλλεπάλληλες συμπτώσεις που κατατρέχουν τις συναντήσεις μας» πρόφερε και για πρώτη φορά, είδε τον Ραντού να τσιτώνει.

Η Βικτόρια προσπάθησε να αποτραβήξει το βλέμμα της από τα επίμαχα σημεία και ταυτόχρονα να συγκεντρωθεί στην απάντηση.

«Η αλήθεια είναι πως πράγματι το σύμπαν έχει ταρακουνηθεί τελευταία και μας φέρνει αντιμέτωπους. Δεν σε ακολουθώ, ωστόσο δεν σου κρύβω πως όταν κατά τύχη σας άκουσα, θέλησα να σας πλησιάσω. Όχι εσένα όμως....» του πέταξε κατάμουτρα και τον είδε να κοιτάζει απότομα τον Ραντού.

«Βάζεις θνητούς στο παιχνίδι και στο τέλος θα μας κάψεις. Τι σου συμβαίνει; Μετάνιωσες; Ξαφνικά ξεκίνησες να λυπάσαι τον Ντράκουλα;» τον προκάλεσε και τον είδε να οργίζεται.

«Όλο αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον Ντράκουλα. Απλώς για πρώτη φορά εξερευνώ τον εαυτό μου. Αυτόν που δεν έχει σχέση με τα χρόνια που έζησα στην αυτοκρατορία σου. Αυτόν τον εαυτό που ίσως θα υπήρχε, αν τελικά δεν βρισκόμουν εκεί. Ξέρεις τι θέση έχεις για εμένα, ξέρεις πως με τον Βλαντ, μας χωρίζουν άλλα, μα τα συναισθήματα που ποτέ δεν μπόρεσαν να βλαστήσουν εξαιτίας του προσηλυτισμού, αυτά δεν μπορώ να τα κρατήσω άλλο ανέκφραστα. Μοιραστήκαμε....στιγμές, μα» πήγε να ολοκληρώσει, ωστόσο ο Μεχμέτ δεν το άφησε.

«Κοίταξε μονάχα να μη σταθείς εμπόδιο στον δρόμο μου. Μπορεί για εσένα να υπήρξα απλώς ο Μεχμέτ, αλλά μπορώ να γίνω και ο σουλτάνος κατακτητής με την απόλυτη στρατηγική και δίχως συναίσθημα» του είπε και τον είδε να ντύνεται και να αποχωρεί επιδεικτικά. Η Βικτόρια έμεινε να κοιτάζει το έδαφος, για όσο ντυνόταν ο Ραντού.