Τα μυστικά της Ντούτραμ

Το Δισκοπότηρο της Ντούτραμ/ part 3

Ψηλά στο Ποενάρι, ο Βλαντ ετοιμαζόταν να επιστρέψει την Γκάμπι στο σπίτι της. Με τις εξελίξεις που έτρεχαν πυρετωδώς, ήθελε να προλάβει να απολαύσει μερικές στιγμές, προτού τον βρει το επόμενο κακό. Από όσο είχε πληροφορηθεί, το θέμα του Στεφάν είχε δρομολογηθεί, μα δεν μπορούσε να παραβλέψει την οργή που ένιωθε για το μισητό πρόσωπο του Μεχμέτ. Μαζί με την κοπέλα, έφτασαν στο σπίτι της και εκείνος την ανέβασε από το παράθυρο της σοφίτας. Συμφώνησαν να συναντηθούν λίγο πιο κάτω, προκειμένου να μην κινήσουν υποψίες και κουτσομπολιό, μιας που το σπίτι της Μόνικας ήταν σχεδόν απέναντι. Η κοπέλα συνειδητοποίησε πως στα χέρια της κρατούσε ακόμη το φόρεμα και επάνω της βρίσκονταν τα χθεσινά ρούχα που είχαν στεγνώσει. Κρύβοντάς το, άνοιξε την πόρτα και ξεκίνησε να κατεβαίνει στην κουζίνα. Ακόμη ήταν σχετικά νωρίς και η οικογένειά της βρισκόταν στο τραπέζι, με τον πατέρα της να πίνει καφέ και τη μητέρα της να κοιτάζει το κενό. Όσο για τον αδερφό της, ετοίμαζε τις φρυγανιές.

«Καλημέρα» ψέλλισε και οι γονείς την κοίταξαν πλαγίως. «Σας παρακαλώ, δεν θέλω να είμαστε έτσι. Βρέθηκε ο αδερφός μου, είναι τα γενέθλιά μας και θα έπρεπε να γελάμε. Ίσως αν μιλούσαμε ειλικρινά, με όλα μας τα χαρτιά ανοιχτά και εννοώ και την ιστορία του Λέοναρντ, ίσως έφευγε αυτό το θυελλώδες πέπλο από επάνω μας. Τι λέτε; Να μιλήσουμε ειλικρινά;» τους ρώτησε και εκείνοι ένευσαν θετικά.

Ο Λέοναρντ έκατσε στο τραπέζι και η ιστορία ξεκίνησε να ξεδιπλώνεται σαν πάπυρος, με την μυρωδιά και τον αέρα των αιώνων εκείνων.

Μία φορά και έναν καιρό λοιπόν, γεννήθηκε ένα αγόρι με ευγενική καταγωγή, στην Τρανσυλβανία και με τη συμπεριφορά του έμελλε να αλλάξει τον κόσμο. Αυτό οι γονείς τους το γνώριζαν, μα τη στιγμή που όλα άλλαξαν, ήταν όταν η αδερφική έχθρα έφτασε στο σημείο, να επιθυμεί ο Ραντού να φέρει πίσω τον αποκεφαλισμένο Βλαντ. Μαζί με εκείνον όμως, χάρισε ένα δώρο αιωνιότητας σε έναν σύντροφο και σύμμαχο, τον Μεχμέτ τον Πορθητή. Αυτή τη δυναμική και έξυπνη προσωπικότητα, που ήταν άριστα εκπαιδευμένη και με βλέψεις να φτάσει την κυριαρχία του, αν ήταν δυνατόν σε όλο τον κόσμο.

Κάποτε, υπήρξε ένας Βλαντ που στάθηκε εμπόδιο στον δρόμο του, σήμερα, ερχόταν το παρελθόν να κλείσει για πάντα τον αιματοβαμμένο του κύκλο και να φύγει. Θύματα; Αρκετοί πολίτες που εξαφανίστηκαν, είτε για να στρατολογηθούν, είτε για να καταλήξουν στα μπουντρούμια και από εκεί στον θάνατο, από την στιγμή που αρνούνταν. Ο Λέοναρντ, μίλησε για το δικό του κομμάτι, για την αγωνία του και την πρώτη του επαφή με τον Μίχαελ. Οι βρικόλακες, ήταν πλάσματα με πολλές όψεις. Ανήκαν στη νύχτα, τη μαγεία της, το εβένινο πέπλο της, καθώς τα μεσάνυχτα πραγματοποιούνταν κυρίως οι αναστάσεις των ψυχών τους και το αίμα, ήταν ένας παράγοντας. Όχι όμως η τροφή τους. Οι βρικόλακες, είχαν σε μεγάλο ποσοστό προέλθει από ανθρώπους, που τη δεδομένη στιγμή βίωναν κάτι άσχημο, όπως ένας πόλεμος ή ίσως μία αρρώστια. Αυτό γεννούσε την επιθυμία μίας ανάστασης, σε κάποια ζωή άλλη, ίσως με την ελπίδα να προλάβουν χρόνια και καλύτερες μέρες. Στην πορεία όμως, ανακάλυπταν πως η αιωνιότητα κουβαλά μαζί της τη μοναξιά. Πως έρωτας και φιλίες θα χάνονταν εξαιτίας των αιώνων. Αυτό ήταν τα παιδιά της νύχτας. Μία ομάδα που θα πάλευε να βρει μέσα στον χρόνο, ένα απάγκιο.