Τανγκό: η αρχή του τέλους

37

Rosa

Άκουγα τον Μάρλον να φωνάζει στον ύπνο μου, το όνειρο ήταν τόσο έντονο που ήταν σαν αληθινό.
Ξαφνικά ένιωσα ένα τράνταγμα και άνοιξα απότομα τα μάτια μου.
Ο ήλιος από τις μεγάλες τζαμαρίες στο δωμάτιο του με έκανε να κλείσω τα μάτια μου αστραπιαία και μετά από λίγη ώρα μπόρεσα να ξυπνήσω κανονικά.

Οι φωνές από ότι φάνηκε δεν υπήρχαν μόνο στον ύπνο μου αλλά και στον ξύπνιο μου καθώς μόλις άρχισα να αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει γύρω μου, άκουσα τη φωνή του.
Φώναζε στο σαλόνι και ύστερα άκουσα μια γυναικεία φωνή να ανταποδίδει τις φωνές.
Σηκώθηκα όρθια με δυσκολία, ένιωθα σαν να μην είχα κοιμηθεί καθόλου το βράδυ και με αργά βήματα βγήκα από το δωμάτιο του και πήγα στο σαλόνι.

Ήταν όντως εκεί με την Τζέιν, εκείνη τη παλιά του «φίλη» επί πληρωμή και ξαφνικά ένιωσα μια ανεξήγητη απέχθεια στο πρόσωπο της. Δεν άκουγα τι λέγανε, υπήρχε τρομερή ένταση και ο εγκέφαλος μου δεν είχε ξυπνήσει ακόμα καλά.

Δολερή σκύλα, σίγουρα αυτή φταίει που χτύπησαν τον Μάρλον, αλλιώς γιατί να μάλωναν πρωί πρωί;

«Μάρλον τι συμβαίνει;» μίλησα όταν υπήρχε σιωπή και εκείνος γύρισε απότομα να με κοιτάξει. Μάλλον δεν περίμενε να ξυπνήσω, ίσως και αγχώθηκε για το τι άκουσα.
Γαμώτο έπρεπε όντως να ακούσω τι έλεγαν.

«Τζέιν φύγε και δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου» της είπε χωρίς να μου δώσει ιδιαίτερη σημασία και εκείνη πήρε τη τσάντα της μπήκε γρήγορα στο ασανσέρ.

«Αγάπη μου συγγνώμη που σε ξυπνήσαμε» ήρθε κοντά μου και μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο ενώ με έβαλε στην αγκαλιά του.

«Τι ήθελε εδώ η Τζέιν τόσο πρωί;» κοίταξα το ρολόι στο τοίχο και ο δείκτης έδειχνε το νούμερο οκτώ.

«Δεν ξέρω μάλλον είχε όρεξη να μαλώσει με κάποιον πρωί πρωί για να της πάει καλά η μέρα. Έλα πάμε να κοιμηθούμε, είμαι κουρασμένος» έκανε να προχωρήσει με εμένα στην αγκαλιά του όμως τον σταμάτησα.

«Δεν θα μου πεις δηλαδή τι ήθελε εδώ αυτή η σκύλα και γιατί φωνάζατε;» σταύρωσα τα χέρια μου και τον κοίταξα με θυμό.
Ένιωθα μια αφύσικη οργή μέσα μου χωρίς να την επιδιώκω και δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω να μου ξεφύγει αυτή τη στιγμή.

Αυτός δεν ήταν που μου τα έλεγε όλα; Που δεν μου έκρυβε πράγματα; Που μου μιλούσε για τον κάθε πελάτη που μας χαιρετούσε; Που μου είπε για την Τζέιν; Γιατί τώρα ξαφνικά κάνει σαν να μην συνέβη τίποτα μόλις πριν δυο λεπτά;

«Αγάπη μου σε παρακαλώ ηρέμησε και έλα να ξαπλώσουμε. Θα σου τα εξηγήσω όλα στο υπόσχομαι απλά αυτή τη στιγμή δεν αντέχω άλλο όρθιος είμαι παρά πολύ κουρασμένος. Έτσι και αλλιώς θα κάναμε αυτή τη συζήτηση που ξεκινήσαμε και μας διέκοψε η εμπαθής αδερφή σου όποτε ζητάω μια μικρή αναβολή» ακουγόταν πολύ κουρασμένος και έκανε δυο βήματα προς το δωμάτιο του όμως δεν εστίασα εκεί την προσοχή μου.

«Αν η αδερφή μου θεωρείται εμπαθής, τότε η Τζέιν τι είναι δηλαδή; Τρελή πόρνη; Ή καλύτερα πρώην πόρνη σου;» σταμάτησε το βήμα του απότομα και γύρισε να με κοιτάξει. Φαινόταν τόσο ξαφνιασμένος από την απρόσμενη επίθεση μου, που έβλεπα πως άρχισε να χάνει την υπομονή του.

Φυσικά, διοχέτευσε όλη του την ενέργεια για να μαλώνει με μια ηλίθια και τώρα δεν αντέχει δεύτερο γύρο...

«Ρόζα το παρατραβάς, κοφ'το. Αν δεν θέλεις μην έρθεις να ξεκουραστείς μαζί μου, όμως δεν ανέχομαι τέτοια συμπεριφορά και τέτοια λόγια» μπόρεσε και μου μίλησε ήρεμα παρόλο που ήταν έτοιμος να εκραγεί από θυμό και έφυγε μέσα χωρίς να με περιμένει.

Μήπως είμαι λιγάκι εγωίστρια; Μήπως πρέπει να υποχωρήσω και να μαλώσω όταν θα είμαστε και οι δυο πιο ξεκούραστοι και ξύπνιοι;
Ίσως φέρομαι επιπόλαια και δεν του αξίζει έπειτα από το ξύλο που έφαγε...

Οι τύψεις με χτύπησαν στη καρδιά και υποχώρησα πάλι. Ίσως όντως να μην είναι η κατάλληλη στιγμή τώρα.
Πήγα πάλι στο κρεβάτι και τον είδα να ξαπλώνει με κλειστά τα μάτια του.
Ήταν τόσο ήρεμος και πανέμορφος που θα μπορούσα να τον χαζεύω για ώρες ολόκληρες.
Πήγα κοντά του και ξάπλωσα δίπλα του. Δεν είδα καμία ανταπόκριση και σκέφτηκα ότι ίσως τον πήρε ήδη ο ύπνος ή ακόμα ότι είναι θυμωμένος με εμένα.

Γύρισα τη πλάτη απογοητευμένη και ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα ένιωσα το σώμα του να με τυλίγει.

«Το 'τρελή πόρνη ή καλύτερα πρώην πόρνη' να ξέρεις πως δεν θα το ξεχάσω εύκολα. Αλλά θα τα πούμε αργότερα» μου ψυθίρισε στο αυτί και με φίλησε στο λαιμό απαλά και ένιωσα ακόμα περισσότερες τύψεις, όμως ένα ηλίθιο χαμόγελο δεν έφυγε από το πρόσωπο μου μέχρι να με πάρει ο ύπνος.