မုန်းစကားဆိုသော်လည်း [Completed]

Part-1

မုန္းစကားဆိုေသာ္လည္း Ep-1

Zawgyi

    တိုင္ကပ္နာရီမွ တခ်ပ္ခ်ပ္ႏွင့္မည္သံသည္၊ ေသြးပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္၊ နားစည္ထဲသို႔ တိုးဝင္ေနခဲ့သည္။

   ေနပါဦး။

   ဒီေန႔မွပဲ အခ်ိန္ေတြက အဲဒီေလာက္ေတာင္ပဲ၊ အကုန္ျမန္ေနရသတဲ့လား။

   နာရီေတြမ်ားမွားေနၿပီလား။ မိမိအျမင္ေတြ လြဲမွားေနတာမ်ား ျဖစ္ေနသလားမသိေတာ့။ ည11:30ဆိုသည့္ အခ်ိန္ကာလသည္၊ ယခင္ကေတာ့ အဲဒီေလာက္ေတာင္ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားတုန္လႈပ္စရာ မေကာင္းခဲ့ေပမယ့္၊ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္ျဖဴစိုက္ေလာက္စရာ ျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။

  သား.....

  သားက်န္႔.....

  ဘယ္ဆီကိုမ်ား ေလ်ွာက္သြားေနသလဲ။

  မိဘေတြ စိတ္ပူေနေတာ့မယ္ဆိုတာ မသိတာလည္း မဟုတ္ပါပဲ၊ ဒီအခ်ိန္အထိ အိမ္ျပန္မလာေသးတာကေတာ့၊ လြန္လြန္းေနေခ်ၿပီ။

  လမ္းမွာ အႏၱရာယ္တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ေနသလား။

  အမေလးေလး.....

  ေရာက္တတ္ရာရာအေတြးမ်ားႏွင့္အတူ၊ အမေလးတေနမိသည္မွာ ေဒၚက်န္႔မိန္လီပင္ ျဖစ္သည္။ အစကမွ ျဖဴႏုေနေသာအသားအရည္က၊ အခုေတာ့ ေသြးတစ္စက္မ်ွမ႐ွိေတာ့သလိုပင္၊ ပို၍ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ရင္ထဲမွာ တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးေၾကာင့္၊ လူက ယိုင္ေခြေခြေလးျဖစ္ေနရ၏။

  "အန္တီမိန္...အန္တီမိန္"

  အထိတ္တလန္႔ေခၚသံႏွင့္အတူ ျခံေလးထဲ ခပ္သုတ္သုတ္ဝင္လာေသာ လူရြယ္ေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္၊ ေစာေစာက အင္အားမဲ့စြာ ၾကမ္းျပင္ေလးထက္ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ေလးထိုင္ေနတဲ့ ေဒၚက်န္႔မိန္လီတစ္ေယာက္၊ ဆတ္ခနဲ ထရပ္လိုက္မိ၏။

  "က်င္းထ်ယ္လား"

  "ဟုတ္တယ္၊ အန္တီမိန္"

  "က်င္းထ်ယ္ သားေရာ၊ သား၊ ႐ွာလို႔ေတြ႔ၿပီလား"

  ေဒၚမိန္လီ အသည္းအသန္ ေမးမိ၏။

  "မေတြ႔ေသးဘူး အန္တီမိန္"

  "ဒုကၡပါပဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ၊ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီေရာ သြားေမးၾကည့္ျကေသးလား၊ ဒီေန႔ ေအာင္စာရင္းသြားၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး မနက္ကတည္းက ထြက္သြားတာ၊ စာေမးပြဲက်လို႔ အိမ္ျပန္မလာရဲဘဲ တစ္ေနရာရာမွာမ်ား ပုန္းေနတာမ်ားလားကြယ္၊ ႐ွာၾကစမ္းပါဦး"