𝐑𝐔𝐍𝐍𝐈𝐍𝐆 𝐎𝐍 𝐄𝐌𝐏𝐓𝐘.
𝐏𝐀𝐆𝐄 𝐅𝐈𝐅𝐓𝐄𝐄𝐍.
↞ 𝐉𝐀𝐃𝐄↠
Σάββατο 22 Οκτωβρίου, 1987.
16:46
«Τώρα τι κάνουμε;»ρώτησε η Winona ενώ είχαμε σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλον προσπαθώντας να πάρουμε μια απόφαση.
Αφού εκείνη κι ο River τα βρήκαν και ορκίστηκαν να μην ξανατσακωθούν για το υπόλοιπο της ζωής τους, αποφασίσαμε να μείνουμε ο ένας δίπλα στον άλλον και να μην απομακρυνθούμε έτσι ώστε ό,τι κι αν συνέβαινε να το αντιμετωπίζαμε μαζί. Ο ήλιος κόντευε να δύσει, πεινούσαμε όλοι σαν λύκοι, και το πόσο σύντομα θα φτάναμε στη λίμνη East Plum θα καθορίζονταν από τον ποιο δρόμο θα επιλέγαμε.
Είχαμε περάσει από χωματόδρομους, ρυάκια, σχεδόν ατέλειωτες εκτάσεις με γρασίδι ή παπαρούνες, είχαμε ιδρώσει, είχαμε ζαλιστεί, είχαμε διαφωνήσει για το αν θα πηγαίναμε δεξιά ή αριστερά, από την άλλη πλευρά, όμως, είχαμε τραγουδήσει ομαδικώς διάφορα τραγούδια, παίξαμε γρίφους, και γελάσαμε όσο δεν είχαμε γελάσει ποτέ. Ήταν κουραστικό, ήταν επώδυνο, ήταν εξαντλητικό. Παρόλα αυτά, δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Περνούσα καλά. Περνούσα πραγματικά καλά και για μία φορά στη ζωή μου.
«Εμένα οι δυνάμεις μου έχουν αρχίσει να με εγκαταλείπουν, πάντως. Ας επιλέξουμε τον πιο σύντομο δρόμο, όποιος κι αν είναι αυτός.»χασμουρήθηκα και κούνησα το κεφάλι μου, καταπονημένη από το βαρύ σακίδιο που κουβαλούσα στην πλάτη μου για πάνω από τρεις ώρες.
«Έχουμε δύο επιλογές.»ο Steven άνοιξε τον χάρτη που φυλούσε στην πίσω τσέπη του παντελονιού του, και τον κοίταξε προβληματισμένος.
«Είτε θα περάσουμε μέσα από το δάσος και χάνουμε επιπλέον μία με μιάμιση ώρα, είτε θα πάμε από την γέφυρα Vance Creek και κοντεύουμε να φτάσουμε γύρω στα...πενήντα λεπτά με μία ώρα.»
«Θέλει κι ερώτηση; Εννοείται θα περάσουμε από την γέφυρα και θα φτάσουμε νωρίτερα. Δεν έχω όρεξη να σπαταλήσω κι άλλο χρόνο.»η Winona σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος της και ύστερα ήπιε μια γουλιά από το μπουκάλι με το νερό της. Άνοιξα το στόμα μου για να της απαντήσω, αλλά το έκλεισα αμέσως όταν μου ήρθε στο μυαλό η κουβέντα της μητέρας μου.
«Για να φτάσετε στη λίμνη πρέπει να περάσετε την γέφυρα τριάντα μέτρων όπου παραλίγο να σκοτωθούν τόσοι άνθρωποι λόγω των τρένων, αλλιώς παίρνετε τον δρόμο από το δάσος όπου κυκλοφορούν ελεύθεροι λύκοι.»
YOU ARE READING
Running On Empty
Teen Fiction𝐓𝐡𝐞𝐲 𝐜𝐨𝐮𝐥𝐝 𝐛𝐞 𝐚𝐧𝐲𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐡𝐞𝐲 𝐰𝐚𝐧𝐭𝐞𝐝, 𝐛𝐮𝐭 𝐭𝐡𝐞𝐲 𝐝𝐢𝐝𝐧'𝐭 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐭𝐨 𝐛𝐞 𝐚𝐧𝐲𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠. Σε αγαπώ. Σε αγαπώ τόσο πολύ, σε σημείο που νομίζω ότι αυτή μου η αγάπη καταλήγει σε μίσος. Αγάπησα όλες αυτές τις ατέλ...
