The Nerd's Secret

Chapter Sixteen

Chapter Sixteen: Note

☜☆° ♬ °☆ °♬ °☆☞

Alanisse's POV

After a long and tiring day of explaining things, I finally got the chance to lay down on my soft bed. Pakiramdam ko sobrang bilis ng oras ngayon, kahit na maghapon lang akong nagpaliwanag sa mga bagay na ginawa ko.

Sa sobrang tuwa ko kanina na nagbalik na si Kuya Vali, nakalimutan ko ang mga kailangan kong problemahin ngayong nandito na siya. Nakalimutan kong wala pala siyang ideya sa pagtira ko sa apartment ni Tita Jelai, kaya bago umuwi, pinagtalunan pa namin 'yon ng ilang oras. Hay!

"Why do you have to live and stay in that apartment when you can stay in our house? "Kuya Vali asked out of frustration.

Kunot-noo at nakasimangot ko siyang tingnan habang sinesermonan niya ako sa pagtira ko sa Apartment ni Tita Jelai.

"Gēgē, I can't stay in the house alone. "Maliit na boses kong sabi.

"You are not alone, Dame. Nandoon din sina Manang Oly na makakasama mo. "Agad niyang sagot, pinipilit maging mahinahon.

"Yeah I know, but Gēgē you can't just expect me to stay in the house. "May pagtataas ng boses kong muwestya sa kaniya. Bumuntong-hininga ako pagkatapos. "For three years of my life, I stayed in the house, twenty-four seven. I can't even go outside nor roam around the town. I can't even get outside of the gate! "Sinubukan kong hindi maging tunog may hinanakit ngunit kusa iyong lumabas sa'kin.

"Dame. "Kuya pleasingly called with a sad eyes.

"Ngayon lang ako p-pinayagan, Kuya, "Namamaos kong sabi. Nagsimula na namang mamuo ang mga luha sa'king mga mata. "N-Ngayon lang ulit ako h-hinayaan. Of course, I will d-definitely grab the chance! "Basag boses kong dugtong.

Lumapit siya sa'kin at kinulong ako sa kaniyang mga bisig. Bumuntong-hininga ako upang mapigilan ang pagpatak ng mga luhang nagbabadya.

"I know, I'm sorry. "He said in a low-toned voice. I hugged him back and wipped my eyes.

It's not that I don't want to live in the house, of couse I want to, but sometimes you need to go outside your comfort zone to explore. Minsan kailangan mong iwan 'yung mga bagay na nakasanayan para makatagmo ka ng mga bagay na mas maganda.

I need to go to forget the things that made me feel this way... I need to let go to move on...

( ︶  _  ︶ )

"But baby girl... "

Kumalas ako ng bahagya sa pagkakayakap kay Kuya at tiningnan siya. He's pouting infront of me and he give me a pleasing eyes.

"Go home in our house with me, please, for gēgē. "Pagmamaka-awa niyang sabi.

Kumawala ako ng tuluyan sa pagkakayakap kay Kuya Vali. Umurong ako palikod at umiling-iling sa kaniya.

"I can't. Mag-aalala si Tita Jelai sa'kin at sigurado tatawagan niya si Daddy, baka siya naman ang mag-alala. "Kibit-balikat kong sabi sa kaniya at nag-cross arm. "Alam ko namang hindi ka nagpaalam na umuwi, dahil paniguradong papagalitan ka! "Natatawa kong dugtong.

"Dahil sa'yo kaya ako napagalitan! "Paninisi niya at tiningnan ako ng masama habang naka-pout.

The happiness on my face fades away. Pumaywang ako sa harapan niya at tinaasan siya ng isang kilay.

"Aba, aba Kristoffer Vali! It's not my fault!Sino kayang nagsabi kay Daddy na magho-home school ako ulit? "Sarkastiko kong tanong at inirapan siya.