The Nerd's Secret

Chapter Seven

Chapter Seven: Walk-out

☜☆° ♬ °☆ °♬ °☆☞

Nagsaya ang lahat ng kaklasi namin dahil sa sinabi ni Mrs. Silvester. Lumabas naman na siya ng classroom dala ang kaniyang laptop at marker pagkatapos non.

Karamihan sa mga classmate namin ay lumapit kay Kisses para sabihin kung gaano kaganda ang sagot niya sa debate at kung gaano sila na bibilib sa kaniya.

"You're the best Queen! "

"You really deserve the title 'Valedictorian'!"

"You're so perfect, Queen! "

"I like your answer! "

"I'm sure you got the highest score. "

"I also like that nerd's answer, but yours the best, Queen! "

I rolled my eyes and walked towards the back side of the room, where my chair is, and sat there.

Ito na ata ang pinakamaayos na nangyari sa akin sa araw na ito. Wala na sanang dumagdag na malas.

( – , – )

Dahil sobrang aga kaming dinismiss ni Mrs. Silvester, naghintay pa kami ng ilang minuto bago lumabas ng classroom at bumaba ng building para maglunch.

Habang pababa ng hagdan ay nabaling ang tingin ko kay Hara na nasa unahan kong bumababa. Mediyo malayo ng kaunti ang pwesto niya ngunit naaaninag ko parin siya.

Hindi niya na nga pala ako kinausap, after I told her that I don't want to be friend with anyone.

( – _ – )

This is the exact reason why I don't want to be friend with anyone, they'll leave you alone once you pushed them away. Their willingness to be your friend is not that deep enough.

Maybe one day, I'll open myself to have a friend. A friend that will stay even if I keep pushing her away. A friend that will be by my side through my ups and downs. Cause I believe that a true friend will never leave you. A true friend will stay by your side, kahit na gaano pa kakumplikado ang sitwasyon.

Soon, I'll open myself to someone. As of now, it's still hard for me to trust anyone.

I sighed because of my thoughts.

(   – . –) =3

Dumiretso na ako sa Cafeteria kababa ng hagdan. Dahil mukhang kami palang ang nadi-dismiss na klase, kaya halos mga kaklasi ko lang ang mga tao sa hallway.

Sa kabilang dulong Cafeteria parin ako pumunta, kung saan ako kumain kahapon. Ayaw ko ng pumunta sa Cafeteria malapit sa garden, dahil nakakadala ang nangyari kahapon.

Because of what happened yesterday sa cafeteria, mas lalo akong pinag-bulungan at tinitigan ng masama ng mga istudyanteng fans ng mga feeling bad boys na 'yon.

Eh kung dukutin ko kaya mga eyeballs nila? (Sorry Lord!) Wala naman akong ginagawa sa mga feeling bad boy nilang gusto. Tss.

( – _ – )

I quickly ordered a lunch meal ng makarating at makapasok ako ng Cafeteria.

Dumiretso ako sa pwestong pinagkaininan namin ni Hara kahapon. Nilapag ko sa table ang lunch meal na inorder ko pati ang wallet ko bago naupo sa upuan.

I tied my hair up in a bond and put my phone on my coat's pocket before start eating my lunch.

"Eating peacefully, huh? "