Życiowa decyzja

Rozdział 4

Dee. Pov.

Ból. To jedyne co teraz czuję. Rany które sobie sam zadaje sprawiają że czuję się bardziej wyluzowany i spokojniejszy. Ale, czy zadawanie sobie bólu mi w czymś może pomóc?. W szkole nie mam życia, chodzą za mną krok w krok. Wyzwiska które używali w moim kierunku, szumią mi w głowie. Podwędziłem mamie tabletki przeciwbólowe i używam ich jak narkotyków, pod poduszką w mojej książce trzymam mojego najlepszego przyjaciela..... Ma na imię żyletka, używam jej kiedy tego potrzebuje, czyli w tym wypadku.... Dzisiaj, wczoraj, przedwczoraj. Zwierzyłem się heavy'emu z moich problemów, obiecał że nie piśnie słówka. Tylko jemu ufam, rodzicom też ale.... oni są dorośli, nie zrozumieją moich problemów, a heavy jest nastolatkiem jak ja tylko o kilka lat mlodszy, jesteśmy tacy sami. Kiedy Leżałem na łóżku i bandażowałem nadgarstki, nagle na mój telefon, przyszła wiadomość, to od heavy'ego.

H-KWOKA NA DWUNASTEJ.

Zrozumiałem, czyli mama zaczyna się domyślać. Zabandażowałem ręce do końca i schowałem pod obwisłą bluzą. Wtedy, ktoś zapukał do drzwi, na szczęście to był tata, ale martwił się o mnie tak samo jak mama.

G-Dee.... Mogę wejść.
D-Tyaa jasne pap (APAP😂). Wejdź.

Tata wszedł do mojego pokoju, oby nie zaczął przeszukiwać mi pokoju, bo jak znajdzie te tabletki, albo co gorsza żyletkę.... będę skończony. Już to sobie wyobrażam, codziennie wizyty u psychologa, rozmowa z dyrektorką, albo gorzej wyślą mnie do psychiatryka. Nie mogę o tym myśleć. Tata usiadł na łóżku obok mnie i chwycił mnie za rękę, oblał mnie zimny pot. Delikatnie podniósł mój rękaw, kiedy zobaczył bandaż odpowiedziałem mu że zbiłem sobie nadgarstek na W-F i że to nic takiego. Uśmiechnął się porozumiewawczo i wyszedł z mojego pokoju.

D-Uhhh Kurwa.... Było blisko.

Pomyślałem. Co teraz? nie mogę tego wiecznie ukrywać, w końcu się dowiedzą. Na luz, łyknąłem kilka tabletek i położyłem się spać. Może sen pomoże mi oczyścić  głowę z tego całego rozgardiaszu.