ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၄၄

က်ီေလ်ာင္ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ၿပီး အမူအယာက တြန႔္ဆုတ္မႈအျပည့္နဲ႔ျဖစ္ေနတယ္။

သူက ဘာမွမေျပာဘဲ တိတ္ေနေပမယ့္ ရႈအိုက္ဝမ္ရဲ႕နီရဲေနတဲ့မ်က္လုံးေတြကို ျမင္ေတာ့ သူ႔ႏွလုံးသားက ေပ်ာ့သြားၿပီး ပုခုံးကိုေလ်ာ့ခ်လိုက္တယ္ “အေမ သားအ႐ြယ္ေရာက္ေနပါၿပီ”

အဲ့ေနာက္ ႏူးညံ့စြာထပ္ေျပာလိုက္တယ္ “သားဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ သားဘာသာ သားသိပါတယ္ၿပီးေတာ့ သားႀကိဳက္တဲ့သူကို ေ႐ြးျခယ္ဖို႔ သားမွာအခြင့္ရွိတယ္ေလ”

ဒါကို ရႈအိုက္ဝမ္ၾကားေတာ့ သူမအရမ္းေဒါသထြက္သြားၿပီး မ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္။ က်ီေလ်ာင္ကတုံးအ ႐ိုးစင္းတာေၾကာင့္ ဆူးေတြျပည့္ႏွက္ေနတဲ့လမ္းကို ေ႐ြးတာေနတာကိုေတာင္ အခ်စ္စစ္လို႔ထင္ေနေသးတယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။

“မင္းဘာသိလို႔လဲ? မင္းနဲ႔သူက ဘာရလဒ္ရလာႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ?! မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္လို႔ရလို႔လား?!” သူမက သူမရဲ႕ေဒါသစိတ္ကို မထိန္းခ်ဳပ္ေတာ့ဘူး။

က်ီေလ်ာင္က ေၾကာက္တတ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ၿပိဳင္ဘက္က အားသန္ေနရင္ သူ႔ရဲ႕မသိစိတ္ကေန အေလ်ာ့ေပးတတ္တာေၾကာင့္ တျခားသူေတြနဲ႔အၿပိဳင္ ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာရွားတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ သူရႈအိုက္ဝမ္မ်က္လုံးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္ “အေမလည္း လက္ထပ္ခဲ့တာပဲမဟုတ္ဘူးလား? ေနာက္ဆုံးမွာ အေဖလည္းဆုံးသြားေရာ တျခားတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္တာပဲေလ” သူ႔အသံက တိုးေပးမယ့္ ေထ့ေငါ့မႈေတြပါေနတယ္။

ရႈအိုက္ဝမ္ႏွလုံးကို ဓားထက္ထက္နဲ႔အထိုးခံလိုက္ရသလို ခံစားသြားရတယ္။ ဒီစကားလုံးေတြေၾကာင့္ နာက်င္သြားရၿပီး လက္ကိုေျမႇာက္ကာ မထိန္းႏိုင္လိုက္ခင္မွာပဲ က်ီေလ်ာင့္ကို႐ိုက္ခ်လိုက္မိသြားတယ္။

ဒါေပမယ့္ သူမအဲ့တာကိုျပန္ၿပီး ေခ်ပမေနဘူး။

“အခုမင္းေျပာလိုက္တဲ့စကားကို ၾကည့္စမ္း” သူမတုန္ရီေနတဲ့အသံနဲ႔ေအာ္လိုက္တယ္။

“အေမ သား…”

က်ီေလ်ာင္ နည္းနည္းေတာ့ေနာင္တရသြားတယ္။ သူဆိုလိုခ်င္တာက ခ်စ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔မလိုဘူးလို႔ေျပာခ်င္တာျဖစ္တယ္။ လက္ထပ္ၿပီးရင္လည္း ကြာရွင္းရတယ္ဆိုတာေတြျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ေနဖို႔က ပိုၿပီးအေရးမႀကီးဘူးလား?