Τανγκό: η αρχή του τέλους

30

Rosa

Βούρτσιζα τα δόντια μου μπροστά από το καθρέπτη του μπάνιου του και το μόνο που φορούσα ήταν μια γιγάντια μπλούζα του. Μόλις είχα ξυπνήσει και έπρεπε να φύγω και να πάω στη σχολή χορού.

Τις τελευταίες λίγες μέρες έχω κατασκηνώσει στο σπίτι του Μάρλον και η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι να πέρασα ποτέ τόσο καλά με κάποιον άνδρα με ερωτική σχέση.
Δεν είμαστε επίσημα μαζί, τουλάχιστον θεωρητικά, όμως πρακτικά θα έλεγα το αντίθετο.

Περνάμε πολύ χρόνο μαζί καθημερινά και δεν με αφήνει τα βράδια να γυρνάω σπίτι μου. Αυτό είναι θετικό διότι δεν κάνει τόση χρήση, τουλάχιστον όταν είμαι εδώ. Όταν λείπω όμως και επιστρέφω το βράδυ μπορώ καμία φορά να αντιληφθώ και να διακρίνω τις διαστελλόμενες κόρες του.

«Ποιος είναι ο Τζακ;» ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου και δεν τον είδα που στέκονταν τη πόρτα σοβαρός και το ύφος του ήταν πολύ επιβλητικό. Ξέπλυνα το στόμα μου και τον κοίταξα αμήχανα. Η αμηχανία μου όμως δεν προερχόταν από την όψη του αλλά από την ερώτηση.
Φορούσε μόνο ένα παντελόνι από ένα μπλε κουστούμι και από πάνω ήταν γυμνός ακόμα. Μάλλον είχε πρωινές δουλειές.

Κάτι ακόμα που ανακάλυψα αυτές τις μέρες που δεν τον άφησα σε ησυχία είναι ότι πέρα από πουκάμισα έχει και φόρμες με τεράστια φούτερ!
Στην αρχή είχα πιστέψει πως ντύνεται έτσι σε γενική βάση και πως δεν έχει πιο άνετα ρούχα...

«Είναι κάπως μεγάλη ιστορία, μπορώ να σου εξηγήσω κάποια άλλη στιγμή γιατί βιάζομαι. Πρέπει να περάσω και από το σπίτι μου» πήγα πιο κοντά του και ακούμπησα απαλά το γυμνό στέρνο του ενώ δίσταζα να τον κοιτάξω στα μάτια.
Αν μπορούσα να το αποφύγω θα το έκανα σίγουρα.

«Εντάξει αλλά να ξέρεις πως δεν ξεχνάω και θα σε ξαναρωτήσω» μου είπε στο αυτί ενώ με έβαλε στην αγκαλιά του και ένιωσα να μυρίζει τα μαλλιά μου.

«Εσύ που θα πας;» του είπα και αυτή τη φορά σήκωσα το κεφάλι μου να τον κοιτάξω χωρίς να βγω από την μεγάλη αγκαλιά του.

«Έχω κάποιες δουλειές να κανονίσω και θα γυρίσω το βράδυ. Θα έρθεις σήμερα έτσι; Σήμερα είναι μέρα μαθήματος» με κοίταξε πονηρά και γέλασα δυνατά με το ύφος του. Από σοβαρός και μετρημένος έγινε ευδιάθετος και άφησε το υπέροχο του χαμόγελο να φανεί.

Ένιωσα τη καρδιά μου να χτυπά δυνατά και γρήγορα ενώ η κοιλια μου είχε σφιχτεί μόνο που τον αντίκριζα.
Είναι τόσο υπέροχος γαμωτο θα μπορούσα να τον παρατηρώ όλη μέρα.

«Αν είμαι καλοδεχούμενη φυσικά και θα έρθω» δεν μπορούσα να κρύψω το χαμόγελο μου όπως και εκείνος. Φαινόμασταν σαν δυο έφηβοι που ανακαλύπτουν τον κόσμο και όλα είναι πιο περίεργα στο νου τους. Σίγουρα είναι.. πριν λίγο καιρό ήμασταν τυπικοί και ύστερα μαλώναμε διαρκώς, ενώ τώρα απολαμβάνουμε ο ένας τον άλλο.
Η τελευταία φορά που ήμουν έτσι στη ζωή μου, τόσο ερωτευμένη και χαρούμενη δεν έληξε όπως θα έπρεπε... όμως ας μη τα σκέφτομαι αυτά και χαλάσω τη στιγμή.

«Αν δεν με αφήσεις θα αργήσουμε και οι δύο!» του είπα προσποιούμενη τη σοβαρή και τελικά με άφησε μετά από λίγο.

Μετά από ώρες που αποχωριστήκαμε ήμουν στη σχολή χορού και έκανα μπαλέτο σε μικρά κοριτσάκια. Αποφάσισα να κάνω σε ένα τμήμα με πολύ μικρά παιδάκια, μόνο επειδή λατρεύω να τα βλέπω. Είναι αξιολάτρευτα!

Μόλις χαιρέτησα μια μητέρα ενός μικρού κοριτσιού πήγα να ξεντυθώ για να φύγω. Τη στιγμή που άφηνα τη σχολή, ο Κόουλ εμφανίστηκε μπροστά μου και ήμουν ευγνώμων που δεν πρόλαβα να φύγω από το κτήριο.
Δυστυχώς ο εγωισμός του είναι μεγαλύτερος από τα προσόντα του, και φοβάμαι πως είναι ικανός για τα πάντα.
Με έπαιρνε τηλέφωνα κατά καιρούς όμως ποτέ δεν απάντησα σε καμία κλήση του. Είχα να τον δω κοντά ένα μήνα, από το σπίτι της Μαίρη τη πρωτοχρονιά...

«Συγχαρητήρια! Δεν περίμενα από εσένα μια τέτοια τολμηρή κίνηση» μου είπε δήθεν χαρούμενος και τον κοιτούσα απορημένη.
Τι θέλει πάλι αυτός;

«Ορίστε;» η απορία μου ήταν έντονη.
Εκείνη τη στιγμή μου έδωσε ένα περιοδικό, που δεν είχα δει πως κρατούσε στο χέρι του, και από τις πρώτες λέξεις κατάλαβα πως σιγά σιγά καταστρέφονται τα πάντα...

Μια εικόνα με τον Μάρλον και εμένα στο πλάι να τον κρατώ αγκαζέ στη δεξίωση για το νέο εστιατόριο, ήταν στη δεύτερη σελίδα ενός γνωστού περιοδικού.
Όχι όχι όχι! Γαμώτο! Πάει καταστράφηκαν όλα! Τώρα θα νομίζει πως ήθελα να συμβεί αυτό! Σκατά!
Δίπλα από την εικόνα έγραφε κουτσομπολίστικα σχόλια γράφοντας πως μια δασκάλα χορού που δεν ξέρουν τίποτα για μένα τον «τύλιξε».
Γαμώτο έπρεπε να εμπιστευθώ το ένστικτο μου και δεν έπρεπε να πάω!

«Μα γιατί εκπλήσσεσαι τόσο; Αυτό δεν ήθελες εξ'αρχής;» ακούστηκε πάλι ο Κόουλ αλλά δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Ήμουν πολύ ταραγμένη, πρέπει να πάω να τον βρω και να του εξηγήσω.

«Πρέπει να φύγω» είπα μόνο και έφυγα τρέχοντας χωρίς να του δώσω το περιοδικό.