My Runaway Bride [Dreame]

Epilogue

Hi everyone, My Runaway Bride is already deleted here on wattpad. You can read it on Dreame with the link below. I will be transferring all my completed stories there under a pay-to-read program. Please visit the website and don't forget to follow me!

https://www.dreame.com/novel/1972152.html

*

EPILOGUE

"Dang! Tuloy na tuloy na ang kasal! My God! Sa hinaba haba ng prusisyon niyo dito rin pala talaga kayo babagsak! Eh kung hindi kana nagfeeling runaway bride noon edi saan buntis kana--ouch!" Hinampas siya ni Naomi kaya napatigil siya.

Natawa nalang ako sa kanilang dalawa. Wala ng pag-asang hindi mag-aaway ang dalawang ito pag magkasama.

"Kung anu-ano nanaman yang lumalabas sa bibig mo!" Naomi hissed. Cuttie raised an eyebrow.

Patuloy silang dalawa sa pag-aasaran habang pinanonood ko lang sila. Natigil lamang sila nang pumasok sila Armie at Sam sa kwartong kinaroroonan namin.

The two rushed infront of me as they embrace me infront of the mirror.

"Gosh! You look so beautiful Kim!" They both complimented.

Tumingin ako sa repleksyon ko sa salamin at napangiti rin.

This feels like de javu. Parang noong unang beses na ikakasal dapat ako, I'm seeing a beautiful woman infront of me. The same girl back then but somehow different now. Dahil hindi katulad noon, alam ko at sigurado akong totoo na ang kasal na ito.

Masaya ako dahil hindi kami ikakasal para sa ibang dahilan. We are finally stepping on the altar to take a vow for each other.

Nilapitan ni Samantha sila Naomi at Cuttie para makigulo sa mga ito, nagkayayaan silang sumilip sa kwarto kung saan nagreready ang mga lalaki. Naiwan si Armie na malawak ang pagkakangiti. Umupo siya sa harapan ko at hinawakan ang dalawang kamay ko.

I can't help but envy her beauty. Her pale white skin emphasizes how natural her pink lips are. Her eyes were speaking their own language, malalim pero malambing. Kapag ikinukumpara ko ang sarili ko sa kaniya ay wala akong ibang magawa kundi manliit sa sarili ko. Why not? She's got everything, beauty and brain, exactly the perfect partner for my Xian.

Pero anong nangyari? Ako pa rin ang pinili nito. He chose me over this pretty creature. He chose a childish immature girl and the center of all wrong. He chose me and he's going to marry me.

How I love to see them both in the future, how I love to see Xian fall for the same girl again. Hindi ako ang babaeng para sa kaniya. Tama ang sinasabi ng iba, people come and go, people come for a reason and also leaves for a reason.

Siguro ay isa lamang ako sa mga pagsubok na dadaan sa buhay nila. At naniniwala akong malalagpasan ni Xian ang lahat. Mahahanap niya rin ang babaeng para sa kaniya..

"You're finally getting married," she said. Hindi katulad noon ay alam ko at kitang-kita ko na masaya siya para sa amin. The acceptance she showed us makes me wanna cry.

"I'm really sorry for ruining the both of you before, I know you have forgiven me but I still can't forgive myself for doing those things to you."

Ngumiti ako at umiling, "Kalimutan na natin iyon Armie. Nagmahal ka lang, pareho lang tayong nagmahal. But I want you to know that I am sorry too."

Ngumiti rin ito, "I'm happy for you, I'm so happy now that the wedding will finally come true. I'm so happy for the both of you Kim."

"I wish the wedding is really true, Armie. How I wanted to give him the wedding he deserves, pero.." pumatak ang luha ko.