My Runaway Bride [Dreame]

Prologue

Kim's POV

"Oh my God, Kim! You look so stunning in that gown!" Cuttie exclaimed when they got the chance to see me inside the dresser. Tuwang tuwa silang makita ang itsura ko ngayong araw.

I faked a smile.

Tumingin ako sa repleksyon ko sa salamin and I saw that pretty girl they're saying. She's wearing a beautiful wedding gown and she really looks so stunning. Pero may kulang.

There's no sign of happiness on her face. Those beautiful lips aren't smiling, it's a hard passive line today.

Dapat masaya siya eh, pero hindi niya mapigilang malungkot. Ikakasal na siya sa lalaking matagal na niyang gusto kaya dapat masaya siya. Ito na yung araw na hinihiling niya mula noon pero bakit ganun? Bakit parang hindi siya masaya?

I can see how broken she is right now, I can see the sadness in her eyes.

Hindi ko alam na posible palang makaramdam ng ganito ang isang tao. Sa kabila ng katuparan ng nag-iisang pangarap niya ay hindi siya makaramdam ng saya. How is that even possible?

"Kim?Oh God, sabi ko na nga ba't babagay talaga sa'yo ang gown na 'yan. Look at you, you look so beautiful in white!" Mula sa salamin ay nakita kong pumasok si Naomi. She's wearing a pink dress dahil iyon ang motif ng kasal ko. A huge smile is plastered on her face, siya kasi ang namili ng gown na ito para sa akin.

"You look mature!" She exclaimed when she came near me. She looked at me happily.

Tinignan ko siya. She's happy for me, lahat sila masaya para sa akin. Sana ganiyan din ang nararamdaman ko, sana masaya din ako ngayong araw ng kasal ko. Pero hindi.

Nakita kong pumasok din sa kwarto si Sam at Sean. Si Sam ang bride's maid ko at si Sean naman ang best man.

Sammy smiled at me bitterly. Sa kanilang lahat, siya ang mas nakakaalam sa totoong nararamdaman ko. She never left me, kahit na naiipit siya sa aming dalawa ni Armie, alam kong nanatili rin siyang matatag para sa aming dalawa. Afterall, she's the strongest girl in our circle.

"I am so excited!"

"You should be! This is the day! Finally, magiging Ekelund na si Kim!"

Tinignan ko sila habang nagtatawanan at hindi ko maiwasang makaramdam ng inggit. Nakakainggit kasi masaya sila. Bakit ganun? Ako ang dapat na maging masaya dahil araw ko ito but I can't help the confusion within me. Ano ba talaga?

"Nagtext na si Dylan."

That was our cue to start moving. Inalalayan ako nila Naomi at Cuttie sa paglabas ng hotel kung saan kami lahat nag-stay last night. Sumakay kami sa isang limousine na puno ng dekorasyong mga bulaklak at puting laces. Truly, this wedding can be the wedding of the year dahil sobrang garbo nito. Malaki ang inilaan na pera ng mga magulang namin dito, hindi nila nakalimutan na ito ang dream wedding ko, a church wedding.

Dito na rin sumakay si Naomi at Cuttie dahil hindi ako pumayag na mag-isa lang ako sa sasakyan habang papunta sa simbahan.

Kinakabahan ako pero hindi ko alam kung bakit. Ganito ba talaga? Kakabahan ka ba talaga sa kasal mo? Oh dahil baka hindi ako sisiputin ni Xian kaya kinakabahan ako? Paano kung umatras siya? Paano kung maisipan niyang babayaran niya nalang ang utang nila sa pamilya namin kaysa magpakasal sa akin? Paano kung mahal niya talaga si Armie at hindi niya kayang magpakasal sa akin?

Hindi ko mapigilang mapa-buntong hininga dahil alam kong hindi imposible ang mga iniisip ko. Xian doesn't like me from the very start at alam kong napilitan lang siyang pakasalan ako because of their debt to my family. Yun lang ang kayang ibigay ng parents niya bilang pagtanaw ng utang na loob sa mga magulang ko. They say money can't repay us, money can't pay everything. Pero hindi ba pera din ang pinagmulan ng kasal na ito?