MEDUSANIN ÖLÜ KUMLARI (Kitap Oluyor)

(22) Çocuk Kadın.

"İzninizle." Sandalyemden kalkınca Efsun'un soru sormasına olanak tanımadan küçük bir baş selamıyla uzaklaştım. Tüm liderler buradayken Elzem'in yine hayatını riske atacağı bir şey yapmasına engel olmak için yakınında olmalıydım. Ayvaz ve Revan'ın nefretini yeterince kazanmışken yapacağı en küçük hata onu ele verebilirdi.

Yarışmacılardan Aybars'ın yanında durduğumda hemen solumda Elzem duruyor kimse onu göremese de sorgulayan bakışları üzerimdeydi. Onu kontrol etmek için buraya geldiğimi iyi biliyordu. "Bu gece beni şaşırtmaya devam ediyorsun küçük kardeşim." Arenadakileri izlerken kendisini abim sanan kişi umrumda değildi. Benden yaş olarak büyük olması onu abim yapmıyordu.

"Şimdiye çoktan bu kalabalıktan kaçman gerekirdi kendin gibi davranmıyorsun. Belkide bu gece hazır insanlara açılmışken ikimiz dövüşmeliydik." Bunu yapmamı istemezdi, kendi iyiliği için.

"Belkide-" Son derece tepkisiz bir şekilde bakışlarına karşılık verdim. "Dehliz'in araya girmesine fırsat vermeyip son müsabakamızda işini bitirmeliydim." Kaşlarını belli belirsiz çatınca aynı tepkisizliğim ile yeniden arenaya döndüm. Gevheri erkeklerinde Dehliz dışında diğerlerinin bana karşı bir şansı olamazdı.

"Asil'in sorunu ne biliyor musun Hafız?" Aybars gibi geveze birinden susmasını bekleyemezsiniz. "Şu Işıktan gelen kıza karşı fazla iltimas tanıyor. Bir Tenebrisin arenada kılıcını yere attığı görülmüş şey değil, üstelik kıza karşı hiçbir saldırıda bulunmuyor. Neler dönüyor bilmiyorum ama klanı huysuzlanmaya başladı babası Abraham'ın gittikçe öfkelendiği de çok aşikar." Haklıydı bu gidişle Asil duygularını ele verecek gibi görünüyor. Abraham oğluna baktıkça kaşlarını çatıyor tüm Tenebrisliler hâlâ neden Işıktan geleni öldürmediğini sorgulamaya başlamıştı. Abraham'ı biraz tanıdıysam gurur kaynağı olan tek oğlunun Işıktan gelen bir kıza gönlünü kaptırdığını öğrendiği an Asil'i sürgüne gönderirken kızı yaşatmazdı. Tenebrisliler kendi kanlarına farklı bir klanın kanı karışsın istemezdi. Meliz'in soyu onlar için bir utanç kaynağıydı çünkü Tenebrislilerden tek melez Meliz'di. Bir Tenebrisin Muhafızlardan biriyle yaşadığı yasak aşkın meyvesiydi Meliz. Soyunun iblislere dayanmasını önemsemeyen klan lideri Abraham, Meliz'in anne ve babasını öldürmüşken kendi oğluna ayrıcalık tanıyacak biri değil.

Doğa büyük ihtimalle önceden Asil'den öğrendiği şekilde yumruğunu rakibine doğru savurunca Asil için o darbeden kurtulmak fazla kolaydı. Evet geceleri gizlice onu çalıştırdığını biliyorum şuana kadar izlediğim performansa bakarak söyleyebilirim ki Doğa henüz dövüşmeyi bilmiyor. Asil ile olan dövüş derslerinden çok şey öğrenecek kadar eğitim görmedi. "Şunu yapmayı kes! Bana karşılık vermeyecek kadar beni küçümsüyorsun." Elzem arkadaşının sözlerine homurdanırken Asil onun tarafından yanlış anlaşılıyordu. Karşılık vermemesinin sebebi onu küçümsemesi değil. "Yapamam hatun, yapamam." Pes etmiş bir şekilde yerdeki kılıcını alıp kemerindeki kınına taktı ve arenadan çıkmak için gönlünü kaptırdığı kıza sırtını döndü. Ona zarar vermekten ise kendini klanının önünde pasif durumuna düşürmeyi seçmişti.

Doğa'nın acı içinde inlemesi ile hızla geri dönünce sevdiği kızı acı çekerek göğsüne tutarken görmüştü. Biri ona acı veriyordu bunu yapan tek klan sadece Azınlıklar olabilir. Gözleri anında can dostu olan Gediz'i bulunca kaşlarını çatarak bunu neden yaptığını sorguladığını görebiliyorum. Her ikisi göz göze geldiğinde Gediz'in arkadaşına verdiği mesaj çok açık; şimdi arenadan çıkarsan baban ona daha fazlasını yapacak diyordu. Ateş çemberinde sıkışan çocuk kılıcını çekerek sevdiği kıza doğru bir adım atınca Gediz verdiği acıyı kesmişti. "Silahını seç Işıktan gelen." Nefes nefese elini göğsünden çeken kız yaşadığı acıyı sorgularken bunu da ondan bilip iyice sinirlendi. Silahların olduğu rafa yürüyen kız tam da tahmin ettiğim gibi kendi klanına ait mızraklardan birini seçmişti. Her klanın farklı bir silahı olduğu için içgüdüsel olarak onlara ait silahı tanıyorlardı.