KNIGHTS I-2: Demon's Destruction (Froze Knights)

Chapter 48

Napahikbi ako nang sunod-sunod habang pinagmamasdan ang mga ilaw ng sasakyan na nakakasalubong ko.

My twin sister. How could I forget about you? I'm sorry, I'm sorry.

Sari-saring memorya ang nagsisipasukan sa utak ko at hindi ko na alam kung paano iyon kokontrolin.

I woke up inside my room, I couldn't remember anything aside from the incident. Aside from my family. But I never got the chance to know who I am.

"Bakit ba hindi na lang ikaw ang namatay?!" galit na sigaw ni mommy habang hila-hila ang buhok ko.

Umiiyak na kumawala ako sa kaniya at sinubukang humingi ng tulong kay papa, pero sinampal lang ako nito.

"You should have die instead of her, Arrow. Dapat ikaw na lang ang namatay at hindi si Ayenna!" sigaw ni papa.

Mas napaiyak pa ako dahil sa pinapakita nilang galit sa akin.

"Why are y-you blaiming me, papa? H-Hindi ko po alam ang nangyari," paliwanag ko.

"You stupid brat! Did you see your twin's corpse, huh?! Kung may pagkakataon ka lang sana na makita ang katawan ng kakambal mo, hihilingin mo na lang din ang mamatay! She lost too much blood, sobrang dami niyang pasa sa katawan! Sobrang dami niyang sugat sa iba't ibang parte ng katawan niya. Sunog ang ibang parte ng balat niya, pero ikaw, bakit wala ka man lang hirap na naranasan?!" I can feel my mom's anger when she said that.

But I didn't do anything wrong. Alam kong wala akong ginawang masama. Bakit nila hinihiling na sana ako na lang ang namatay?

"Papa, mommy, w-wala po akong maalala. I just woke up on this bed, ang pangyayari lang po na 'yon ang n-natatandaan ko." Sinubukan kong ipaliwanag at ipagtanggol ang sarili.

Pero sari-saring mura at insulto lang ang natanggap ko mula sa kanila.

Pinakita nila sa akin kung gaano nila kagusto na ako ang pumalit sa puwesto ng kakambal ko. Pinakita nila sa akin kung gaano nila ako gustong mawala sa mundo.

I clenched my jaw as I punch the steering wheel. Tuloy-tuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha ko habang iniinda ang sakit ng dibdib.

Bakit ko ba kailangang maaksidente at makalimutan ang lahat?!

Hindi na sana ako umalis noon sa palasyo, hindi na sana ako naging rebelde. Sana hanggang ngayon, hinahanap ko pa rin ang hustisya para sa kakambal ko.

Sana ngayon ay pinaparanas ko pa rin sa mga magulang ko ang sakit na binigay at pinaranas nila sa akin.

Mariin kong pinikit ang mga mata ko.

"You're nothing but a little whore, Arrow. Kaya hindi ka nababagay sa puwestong m'eron ka!" I smirked at my dad who's raging in fire.

"Come on, dad. I am already the princess of Korea since I was born with Ayenna, kaya pasensya na lang kung nagagalit ka," nakangising sagot ko.

He clenched his jaw as he grab my neck. Galit niya akong sinakal na para bang hindi niya ako anak.

"How I wish that Ayenna is alive, and not you. Ibang-iba ka sa kakambal mo na may utak at may kuwenta. Ikaw, isa ka lang basura na dapat itapon." He left me dumbfounded after saying those words.

Mariin kong pinunasan ang mga luha sa mata habang pinagmamasdan siyang papalayo.

Dumilim ang paningin ko nang maproseso ang sinabi niya.

"Let us see, then, Mesaion. Let us see."

Mabilis kong niliko ang sasakyan at tinapakan ang brake.

Nang masigurong nakahinto na ang kotse ay inangat ko ang ulo bago mapangisi.

I gazed at the front mirror as I look straight in my golden eyes.

Hinaplos ko ang mga mata pababa sa aking leeg. "Holy shit, Arrow."

Natatawang pinunasan ko ang mga luha sa pisngi habang umiiling. "This stupid person who took over my body is worthless. What a piece of trash, Arrow."

Pinalambing ko ang boses na para bang ginagaya ang nakakasukang pagkatao na nanirahan sa katawan ko.

Umigting ang panga ko bago mapalingon sa labas ng kotse. I gently massage my neck as I chuckled.

Muli kong tinitigan ang sarili sa salamin at kalauna'y malademonyong ngumisi.

"Look at this, princess. It's nice to be back, right?"