BOOK 1: Can We Start Again? [COMPLETED]

Chapter 23

Chapter 23

Truth

"Her blood pressure and temperature is now normal, maari na siyang makalabas bukas but still I suggested na magpahinga muna siya ng ilang araw bago bumalik sa trabaho." Wika ng doctor ni Mama.

Pagkabalik ko ng kwarto niya ay dumating agad ang doctor para sa ronda nito.

Tumango ako.

I am really thankful na ito lamang ang natamo ni Mama, hindi siya nagkaroon ng major injuries at tanging minor lang. May ilan siyang benda sa braso, gasgas lang naman iyon.

He discuss more about sa ilang gamot na dapat inumin ni Mama pero pagkatapos noon ay lumabas na siya at nagpaalam.

Nagtext si Sarz sa akin, hindi daw siya makakasaglit rito sa ospital but he want me to talk about something kaya nagpresinta nalang ako na ako na ang pupunta sa kanya.

Mag aalas-onse palang naman, masyado pang maaga para sa tanghalian. Inisip ko na madali lang naman siguro ang pag-uusapan namin ni Sarz at hindi iyon magtatagal kaya makakabalik ako bago ang tanghalian kasama si Usaijas.

Nagpaalam naman ako kay Emma na aalis para nga kitain si Sarz, tumango naman siya. I also told her na tungkol sa imbestigasyon sa resto ang pag-uusapan namin para hindi siya mag-isip ng iba.

I took a cab para pumunta sa pinaka malapit na caffe na pinag-usapan namin ni Sarz. Gusto ko ring ibigay sa kanya ang mensahe na ipinadala ni Papa sa akin kanina, inisip ko na it can help us more para mapatunayan na may kinalaman siya sa lahat ng nangyari.

Kahit na gusto kong sugudin roon si Papa sa opisina niya pinipigilan ko parin ang sarili ko. I still listen to my Mama na magpasensya hanggat kaya pero kapag hindi na I'm sorry but I will not just stand and watch.

Nakarating ako agad ako roon dahil hindi gaanong trapik. I entered at the caffe, nahanap agad ng paningin ko si Sarz na naghuhintay na roon.

His gaze turned on me when I enter. Kumaway siya sa akin ginantihan ko iyon ng ngiti.

"Sorry, Hindi na ako makakabisita. I asked you here dahil ayaw kong marinig ng Mama mo ang pag-uusapan natin baka makasama pa iyon sa kanya." He explained.

"Ayos lang, sang-ayon nga ako sa iyo. So no need to say sorry."

"Coffee?" Alok niya pero umling naman ako.

"Tubig nalang, hindi ako umiinom ng kape."

"Sige." Wika niya at tumawag ng waiter roon. He asked for a glass of water may sinabi pa siyang iba pero hindi ko na iyon narinig. Pagkatapos niyon at humarap siya sa akin kaya agad narin akong nagtanong.

"So how was the investigation?" I asked. Bigla namang nag-iba ang timpla ng mukha niya bago nagsalita.

"Sarado na ang kaso, Jessiyah."

Nagulat ako roon. How?

May suspek na agad sila?

"Bakit? Umamin ba si Papa?"

"No, Jes." Maikli niyang wika. Hinintay ko munang ilapag ng waiter ang tubig ko at ang kahon na mukhang sweets ang laman na mukhang inorder rin niya. Nang umalis iyon ay agad akong nagtanong.

"Sino ang suspek? At bakit sarado na agad ang kaso?"

"May umamin sa isa ninyong empleyado, she said naiwan niyang bukas ang isa sa kalan kaya nagkaroon ng sunog." He said.

What the?

Sinong empleyado?

"And the reason bakit si Mama lang ang nasa loob? Ano?"