"Ruhun, ruhuma emanet. Gücün yetiyorsa alırsın seni benden!" Kulaklarıma dolan kükreme sesiyle içimde ki dağlar sarsılmıştı.
Sevgilim,korkuyordum.
Bu sevginin bizim ecelimiz olmasından çok korkuyordum.
Bu hikaye bir kuğunun hikayesi.
Kuğunun ağı...
Bölüm şarkısı; Melike şahin - Mert Demir "Pusulam rüzgar"
Oy sınırı 2300 yorum 1100
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir avuç mutlulukla yetinir yürek denen meret, sen yeter ki mutu olmak iste."
Yüreğimin en derinlerinde, zihnimin en ücra köşelerinde yıllardır sakladığım, saklamak zorunda kaldığım mutluluk şimdiyse dört bir yanımı sarmıştı.
Mutluluk benim gibi insanları zor bulurdu. Her taraftan yara almış, annesini ve babasını çok ama çok küçük yaşlarda kaybetmiş, yıllar boyunca eziyet görmüş insanları adına mutluluk konmuş ama benim gözümde koca bir dünyaya bedel olan meret bizim gibilerini bulmazdı.
Koca bir dünyaya eş değerdi mutluluk benim gözümde, yüreğimde.
Nelerimi vermezdim özgürce gülümseyebilmek, gözlerimden düşen her bir yaşın acıdan değil de mutluluktan akması için
Yüreğimde yedi yaşımdan beri sönmeyen ateş, zihnimde varlığını daime hissettiren bir mezar taşıyordum ben şu yaşıma kadar.
Ben Behram'a kadar ateşler içerisinde kıvranıyordum.
Ben Behram'a kadar ellerimle kazdığım, yerin yedi kat dibini gören mezarımın başında elinden tuttuğum çocukluğumla beraber dikiliyordum.
Yanmaktan küle dönmüş yüreğimle beraber aldığım nefeslerin her biri boğazıma bir urgan misali dolanırdı.
Behram'a kadar her şey kötü bir kabustan ibaretti sanki.
Öyle bir sevgi tohumu ekilmişti ki yanmaktan küle dönmüş kalbimin en orta yerine, kısa bir zaman sonra koskocam çiçeklerle donatılmıştım boğazıma kadar.
Her nefes alış verişimde acıyan göğüs kafesim, dikenine rağmen tüm güzelliğiyle en derinlerimde hüküm sürmeye başlayan gülün karşısında acısını unutmuştu.
Yedi yaşımda boynuma takılan urganı koca ellerine rağmen nazik hareket eden kemikli parmakları söküp almıştı boynumdan ve sonrasın da ferah bir nefes dolmuştu dudaklarımın arasından iliklerime doğru.
Dudakları dudaklarıma nefes olmuş, kendi ellerimle açtığım mezarın içine ikimizi gömmüştü.
