One Night Ride ( Chasing Romance Series #1)

Chapter 11

"You know what it's about, Kiran. Hindi mona kailangan magtanga-tangahan dyan, napapansin ko."

Nakikinig lang ako sa dalawa na kanina pa nagbabangayan. Wala naman akong magawa dahil pag pipigilan ko lang ay titigil saglit at may mag-umpisa nanaman ulet. Onti nalang, napupuno na ako sa dalawa.

"You do know it very well pala bro, bakit hindi mo'ko mapigilan?" He smirked, raising his brow.

Now exactly, hindi ko na alam kung ano ang pinagtatalunan nila. Paiba iba din ang sinasabi nila kaya mas lalo akong walang naiintindihan.

"Kahit hindi na kita pigilan, she won't like you," Train shot back. Okay what the heck? Bakit ganito na ang usapan. I should really stop them before their friendship's destroyed.

"Hindi mo alam, bakit gusto kana ba?" Kiran scoffed as he crossed his arms.

Onti pa talagang sagutan nila pipigilan ko na. Napupuno na ako dahil kanina ko pa gustong kainin binili nilang waffles naubos kona din ang popcorn na binili nila dahil sa usapan nila.

"Baka assumero ka lang, bro."

I bit my bottom lip to stiffle a smile. Bakit ba ganito ang sinabi ni Kiran, hindi naman sya mali sa sinabi at baka nag aassume lang si Train. Si Iris naman pinag-uusapan nila so i'm not sure.

"Are you f-"

"Can you guys please stop? Dinala dala nyo ba ako dito para manood ng away nyo? Aba dapat vinideo nyo nalang ng mapanood ko paulet ulet dahil kanina pa ako gutom na gutom! Hindi lang ako makakain dahil nakakahiya sainyong dalawa kaya tumigil na kayo pakiusap lang! Mga bata ba kayo ha? Dinaig nyo pa bata kung mag-away,"

Hingal na hingal akong nag-salita at humabol ako ng hininga. Nakita ko namang nagulat sa sinabi ko dahil hindi naman ako masyadong nagsasalita kapag kasama ko sila.

"Rome, is that you?" Kiran asked me as he was still shocked hearing me say so much.

"Pre, akalain mo parang si Cole 'tong si Rome tapos napagsalita naten ng ganoon katagal," nakita ko naman lumiwanag ang mukha nila pareha at nagulat nalang ako ng hinawakan nila ang balikat ng isa't isa. "Pre! May pag-asa pa si Cole!"

Tuwang tuwa sila sa sinabi nila at parang walang nangyaring sagutan kani kanina lang.

"Rome, may pag-asa pa talaga. Thank you for making us realize that," tuwang sabi nilang dalawa.

"Can we guys just eat?!" Irita ko ng sabi. Nang mapansin na napalakas ang boses ko ay agad naman akong nagtago at tumungo.

The two were biting their lips to stop themselves from laughing at what just happened.

"Kung tatawa kayo, tumawa na kayo. Mas naiinis lang ako lalo pag pinipigil nyo," Irap ko sakanila.

"Ikaw naman kasi, pwede ka naman kasi mauna na. Bakit mo pa kame hinintay?" Ani ni Train habang natawa.

"Oo nga, para sayo yan tapos hindi mo kakainin?" Tumatawang sambit ni Kiran. Inirapan kona lang silang dalawa at kinuha na ang waffles na binili.

"Wag na wag nyo akong kausapin." Banta ko at mas lalo pang natawa ang dalawa. Kinuha ko na nga ang waffles at tinignan muna silang dalawa bago kainin.

"Uuwi kana agad, Rome?" malungkot na tanong ni Kiran. Pagod na pagod na ako kaya tumango nalang ako.

"Wag mo kausapin, antok na ang baby naten."