SESSİZ GÖZYAŞLARI ✓ [TAMAMLANDI]

∆ ¶ ~ 24 ~ ¶ ∆

Bu bölüm, bu kitap için de 1 haftalık ara öncesi bölümü. 

Umarım seversiniz :) 

Desteklerinizi bekliyorum :)

 İyi okumalar...

••••••••••••••••••

Dört aya yakın zaman geçmişti. Bade konuşuyordu Arel başarmıştı. Sevdiği kadını konuşturmayı başarmıştı.

İkisi de aralarında olan çekimden haberdardı. En çok da Arel, Bade''nin mutluluğu olmak istiyordu. Yanında kalsın, sevgisine karşılık versin istiyordu.

Açılma kararı almıştı. Ne kaybederdi ki? Sevdiğini söylemeyen, kaybetmeye mahkumdur.  Aşk ertelenmez, aşkı ertelemek sadece acı getirir aynı Atlas ve İrem'in yaptığı gibi.

Atlas her gün, İrem onu afetsin diye uğraşıyordu. Artık umudu kalmamıştı, biz olamayız diyordu ama yine de pes etmemişti.

Beyni durmasını emrederken, kalbi son çırpınışlarını veriyordu. Sevdiği için çırpınıyordu kalbi ama artık inancı kalmamıştı.

Kalbine söz geçiremiyordu, o yüzden de gidiyordu. Evet Atlas pes etmiş gidiyordu. Gitmeden önce Bade ile konuşmak istiyordu.

İrem onu dinlemeyecekti. Veda etmesine bile izin vermezdi. Atlas sevgisini kalbine gömerek gidiyordu. Kalbini söküp atarak gidiyordu. 

Her şeyini arkada bırakıyordu. Sevdiği kadın onun her şeyi oydu. Kalbinin tek sahibi, aşkının sahibi.

Bırakmak kolay gibi gözüküyor değil mi? O kaçmıyordu, umudu kalmadığı için gidiyordu.

İrem, her geçen gün daha kötü hale geliyordu. Kalbi onu çoktan affetmişti. Aklı ise inat ediyordu, İrem de, Atlas da kalbini hiçe sayıyordu.

Akılarına göre hareket ediyorlardı. Bilmiyorlardı ki aşk aklın bile durmasını sağlayacak tek şeydi.

Atlas her şeye rağmen İrem'in evine gelmişti. Veda etmese bile son bir kez görmek istemişti. İrem'in kapısını çalıp beklemeye başladı.

İrem, Atlas'ı görmeye o kadar alışmıştı ki, artık kapıyı direk Atlas diye açıyordu.

İrem hızlanan kalbinin inadına "Ne var yine?"

Atlas derince yutkunup "Beni hiç bir zaman affetmeyeceksin değil mi?" diye sordu.

İrem gözleri dolunca yukarıya bakarak gözyaşlarını geri gönderdi. Kendi ve Atlas'ın kalbini acıtacak sözleri söyledi "Ben seni affetmeyeceğim."

Atlas gözyaşı ile "Bir kez daha sarılmama izin verir misin?"

İrem bu soru ile nefes alamamıştı. Vücudu izinsiz harekete geçerek Atlas'a sarılmıştı. Atlas da ellerini, İrem'in beline sarmıştı.

İrem'in tam o sırada ağzından bir hıçkırık kaçmıştı. Sevdiği adama sarılırken, onsuz olduğu için ağlıyordu. 

Atlas, İrem'in hıçkırığını duyduğu zaman daha sıkı sarılmıştı ona. İkisinin de canı yanıyordu, bunun ikisi de farındaydı. 

Neden bir araya gelemiyorlardı. Arada gurur vardı, gurur varsa aşk olmaz derler ya işte o doğru. Aşkta gurur olmaz.

Bir süre sonra İrem, Atlas'dan ayrılıp sert bir şekilde "Bir daha gelme!" diyerek evine girmişti.

Kapının hemen arkasında gözyaşlarına boğulmuştu. Durmak sızın gözyaşları akarken sesi çıkmasın diye eli ile ağzını kapıyordu.

Atlas ise kapının öteki tarafına çökmüştü. Erkekler da ağlardı, en kalpsizi bile aşk söz konusu olduğu zaman pamuk gibi bir kalbe sahip olabilirdi.