SESSİZ GÖZYAŞLARI ✓ [TAMAMLANDI]

∆ ¶ ~3~ ¶ ∆

3. Bölüm:

Nasılsınız?

İyi okumalar :)

••••••••••••••••••••••••

Sevilmek mi? Bade artık sevilmeyi bile istemiyordu. Son umudu da elinden kayıp gitmişti. yaşamak için bir sebebi kalmamıştı.

İntihar  edecek kadar cesur olamadı hiç bir zaman, ölümden bu denli korkarken, tek dileği; bir an önce ölmekti.

Hayata karşı hiç umudu kalmamıştı içinde yanan mumu babası söndürmüştü.

İlk hayellerini yıktı sonra onda geriye kalan tek umudunu aldı.

Neyi kalmıştı ki kızın artık? Zorla evlenecekti belki de satılıyordu.

Odasının kapısı birden açılınca kapıya dönmüştü. "Şükürler olsun kurtuluyoruz senden. Kendine çeki düzen ver akşam seni almaya geliyorlar bir dakika bile kalamazsın bu evde artık!"

Bade duydukları karşısında daha çok ağlamaya başlamıştı sadece ağlıyordu sessiz sessiz gözyaşı döküyordu.

Yetmez miydi bu kadar çektiği? Yazık değil miydi ona? Hayalleri gibi umudu da bırakmıştı onu.

"NE AĞLAK ÇIKTIN SENDE! GİT EŞYALARINI TOPLA AKŞAM OLUNCA DA DEFOL GİT! GENE ŞANSLISIN SÜRTÜK ZENGİN BİRİ!"

Sadece 6 yıldır kalıyordu bu evde ne kadar da yük olmuştu 6 yılda onlara? Masraf da çıkarmıyordu her ay 50₺ alıyordu sadece onu mu sayıyorlardı?

Evde hizmetci gibi çalışıyordu. Bütün evi kendi başına toplayıp, temizliyordu.

Yemesi miydi gözlerine batan? Azıcık bir şey yiyordu, çok yemezdi ki yaşamak için yiyordu sadece.

Onların gözüne batan bunlar değildi. Bade'nin kendisiydi. Varlığı gözlerine batıyordu. İstemiyorlardı yuva yıkanın çocuğunu.

Bade yer yatağından kalkarak sepette olan eşyalarına baktı. Mutfağa gidip çöp poşeti aldı bir tane eşyaları için yeterdi.

Ne bavulu vardı ne başka bir şeyi eşyası bile yoktu. Kıyafetlerini poşete doldurdu ağzını da sıkıca bağlamıştı.

Odasına baktı altı yılının geçtiği odasına, her gece umut ederek yattığı bu odadan umudu sönmüş olarak çıkıyordu.

Sessiz gözyaşlarını, sessiz haykırışlarını, sessiz yardım çığlıklarını, sessiz umutlarını tek bu duvarlar bilirdi.

Eline poşetini alarak salona geçmişti. Büyük ihtimale gelmişti onu alacak kişi korkudan titrer hale gelmişti.

Evlendiği adam ona ne yapacaktı? Neler bekliyordu onu? Çok korkuyordu yaşayabileceği her şeyden korkuyordu.

Titrek adımlarla salona gelmişti. Salonda oturan babasından bile büyük gözüken adama bakıp yutkundu.

'Babam beni bu adama mı verdi?' gözleri dehşetle açılmıştı. Büyük biri olmasını bekliyordu ama babasından da büyük olmasını beklemiyordu.

Yutkunarak, ona gel işareti yapan adamın yanına gitti. 'Belki evlat gibi sever beni.' diye düşündü.

Kimi kandırıyordu ki bitmişti o ölmüştü ama kimse görmüyordu. Ölü ruhunu tekrar nasıl öldüreceklerdi ki?

Yaşlı adamın önünde durdu. Adam Bade'yi baştan aşağıya süzerek onayladı.

Elinde olan siyah çantayı Bade'nin babasına uzattı. "Kızı bu gün alıyorum!" dedi Bade'nin kolunu tutarak kapıya yöneldi kapıdan çıkarken yalvararak baktı evdekilere adamın arabasına binerken gözyaşları akmaya başlamıştı.