"For being a Navy member, she really knows how to use katana

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"For being a Navy member, she really knows how to use katana."

"That's Mikhail for you...Mama."

"Now I know why you chose to marry her Lloyd."

"Mama naman!"

"What? she is pretty and strong. I'm sure she can tame you especially on the bed."

"Mama!"

Dahan-dahan naman na iminulat ko ang mga mata ko and I immediately saw the white ceiling, at hindi na rin masakit ang mga mata ko.

I thought I was going to be blind again.

"Thank goodness! gising ka na!" Tumingin naman ako kay Mama Emmeline na nasa gilid ko.

"M-mama..."

"Are you okay? may masakit ba sayo iha?" She asked at umiling naman ako. A smile crept into her lips and I felt her hand lightly squeezed mine. "Thank you for saving me last night." She said.

"That's my job."

"What?" She asked in confusion.

"I mean...your my Mom now, it's my job to protect you." Palusot ko.

My eyes widened ng bigla niya akong niyakap, tumingin naman ako kay Lloyd and he just nodded at me. Like he is telling me to 'go with the flow'

"I'm so glad that my Lloyd found a woman like you." She said at saka humiwalay sa akin. "You are really perfect for my son." She added at saka pinunasan ang luha nito.

Kung alam niyo lang po.

"Bueno, I need to go and fix the mess. Lloyd, you better explain to her everything." She said at tumingin ulit sa akin. "Magpagaling ka ha? wag mo ng pag-alalahanin ang asawa mo." Payo nito bago tumayo at nagpaalam sa amin at tuluyan ng umalis.

I let out a sigh nang marinig ang pagsara ng pinto, tumingin naman ulit ako kay Lloyd and this time. He is glaring at me.

"What the fuck are you thinking!?" Inis na turan nito.

"What? what did I do?" I asked in confusion at saka dahan-dahan na bumangon. Thankfully, hindi na masakit ang balikat mo.

"You used your body as a shield! what are you thinking!? paano na lang kung hindi sa balikat mo tumama yung bala ha? paano na ako?" Sunod-sunod na tanong while his hands is everywhere.

Para siyang inahin na putak ng putak.

"Lloyd, calm down. I am fine." I said and he glared at me again.

"Noong dinala kita sa hospital, sobrang putla mo at grabe ang pagdurugo ng sugat mo kahit na daplis lang iyon." He explained.

"I've been through worst than this, don't worry." I muttered.

He clenched his jaw at saka umupo sa paahan ng kama. Nakatingin lang ito sa akin kaya napataas ang kilay ko dahil doon.

"This is my first time to worry about someone's safety, it was fucking horrible Mikhail." He said and put his hand on my left knee. "Please don't do it again, parang nabawasan ng 10 taon ang buhay ko dahil sa paga-alala." He added.

"I can't promise."

"Mikhail!"

"Stop worrying about me Lloyd."

"But you are my wife!"

"We both know that we are just pretending." Sagot ko dito.

Napahinto naman siya sa sinabi ko pero mayamaya lang hinawakan niya ang kamay ko at hinila palapit sa kanya.

He grabbed my chin and next thing I knew.

His lips is on mine already.

End of Chapter Eight

The AssassinWhere stories live. Discover now