Behind Her Mask

Chapter 31

Tiktok! Tiktok! Tiktok!! That sounds of clock is the only noise that you can heard all over my room and I hate hearing those sound. So I reached the clock and throw it. It broke into pieces as it fall on the floor that create a large sound.

My eyes was sore, painful and swelling because of craying all day. Magulong magulo Ang isip ko at NASA punto na ako NG buhay ko na Hindi Kona Alam Ang gagawin ko. I can't sleep every night because every time I closed my eyes I will always imagined  the face of my mother and father asking for help habang sila ay walang awang pinapatay.

Dalawang araw na Ang nakakalipas mag Mula NG mailibing ang mga magulang ko. Walang nagawa Ang mga pulis SA kaso nila sapagkat walang kahit na ano mang ebidensya na natagpuan na maaring mapagkakakilanlan SA mga pumatay SA mga magulang ko sobrang linis nilang mag trabaho. In short Hindi ko mabibigyan NG hustisya Ang pagkamatay nila.

Tito dexter offered me to live and moved in thier mansion for my safety but I refused his offer. I can't  leave this house. Hindi ko kayang Iwan Ang bahay na pinaghirapan ipundar NG mga Mahal Kong mga magulang. Ang bahay na nag lalaman NG mga alaala NG mga magulang ko na parang kahapon Lang at habang buhay nalang magiging isang alaala.

Ang bilis una si Carl Ang lalaking Mahal ko at Ang pamilya nila niloko nila ako, pinaglaruan, sinaktan, pinagkaisahan at hinusgahan. Tapos ngayon Naman kukunin NG ganon ganon Lang Ang mga magulang ko. Papatayin sila NG walang kalaban Laban.

I'm totally broked and devoid. Mula SA liwanag na aking kinatatayuan SA isang iglap andito na ako SA kadiliman. And now I know in my self that I can go up in this fucking darkness. Alam Kong habang buhay Kong pagdudusahan Ang kadiliman na aking kinasasadlakan sapagkat Hindi Kona Kayang umahon pa.

Paano ako aahon Kung Wala na akong kakapitan? Paano ako aahon Kung Wala na akong pag kukunan pa NG lakas?

My feet is useless because it's  paralyzed now. At kahit kelan Hindi Kona magagamit Ang mga Ito upang maihahakbang pang muli papunta SA  dati Kong kinatatayuan.

I'm a mess, I'm A loser, people used to call me doll. Yes Im just a fuck'n lifeless doll.

Walang Wala na ako at sirang sira na Ang buhay ko. Para akong isang bulaklak na unti unti NG nalalanta at pag tuluyan NG nalanta Wala NG kwenta.

I lost the man that I loved. I lost my loving parents, I felt that I lost my sanity too. Kahit kelan ay Hindi na muling sisikat pa Ang araw na mag bibigay liwanag SA akin upang muling makatayo at makabangon.

I felt totally weak and defeated. So I surrender in the darkness, and I let darkness fill and eat me.

Bumangon ako SA pag kakahiga dito SA loob NG kwarto ko. Laganap Ang katahimikan at Wala na akong naririnig na kahit na anong ingay maliban SA mga hikbi ko.

Inihakbang ko Ang mga paa ko at muli nanamang tumulo Ang mga luha SA mga Mata ko NG matapakan NG mga paa ko Ang mga bubog na nag kalat SA sahig dahil SA pag wawala ko NG dalawang araw.

Wala na si mama, Wala NG gagamot SA akin SA tuwing masusugatan ako. Wala na si papa Wala NG mag tatayo saakin SA tuwing madadapa ako.

Nag Marka Ang mga dugo SA sahig NG muli Kong ihakbang Ang mga paa ko. I can't feel the pain of my flesh wounds in my feet. Manhid na manhid na ako.

Lumabas ako NG kwarto ko at nag simulang humakbang pababa NG hagdan. Emotions are flooding in my heart right now. The memories of my parents brings back as I take every steps. Thier loved, thier comfort, thier concerns, thier hugs, thier kisses, and thier beautiful smiles that always flashed in thier faces na kaylanman ay Hindi Kona masisilayan pa.

Ahhhhhh!!!! I screamed to get the pain away. How can I live without my parents. Hindi Kona Kaya!!!Ang sakit sakit. Sobrang sakit na mas gugustuhin Kong mawala nalang din ako SA mundong Ito.