Behind Her Mask

Chapter 25

Dalawang araw na Ang nakakalipas simula nang mangyari Ang lahat. Mga rebelasyong kahit kelan ay Hindi ko inaasahang mangyayari. Many things will turn around that I never expected. Yung relasyong limang taon Kung iningatan ay nawala bigla in just a blink of an eye, sobrang bilis and it's to hard to accept.

Noong araw na sinundo ako ni belle at ni wiro sa marinduque ay naka uwi na Ang mga magulang ko galing Australia. I cried so hard in the arms of my mother's while belle is caressing my back just to barely lightened what I feels.

Halos mag Wala SA sobrang galit SI papa NG malaman niya ang boung kwento. Maging si belle at wiro ay galit na galit din . I told them what happened in MARINDUQUE when I was there. I didn't skip any single details, I told them Everything.

Nakatulala Lang ako dito SA loob NG madilim Kong kwarto. My tears keep on rushing down my cheeks like a water falls. My parents, wiro and belle tried to approach me but I didn't respond or even look at them.

Pakiramdam ko ay napipi na ako SA sobrang hirap mag salita. Nabibingi ako sa katahimikan na bumabalot saakin. Sobrang hapdi na NG mga Mata ko at ang bigat bigat ng pakiramdam ko. I screamed to get the pain away. Tears escading from my reddening eyes down to my pale cheeks.

I heard the door opened.

Anak, hestia. I heard the voice of my mother near at the door. I remained silent on my  position because I don't have enough strength to looked at her.

My mom opened the shutters in my room. I groaned when I felt the sunlight hits on my face. She quickly removed the comforter that covers my body and sat beside me. I looked at to my mother who's  worriedly looking at me. She touched my face and caress it. I smiled bitterly and hold her hand that currently on my face.

Anak, there's always a rainbow after the rain. You didn't deserve the pain you feels right now. You didn't deserve to be betrayed and be played. Stop questioning your worth, hindi ka kapalit palit. Sadyang SA maling tao kalang napunta at sa taong Hindi marunong mag pahalaga.  She paused as she wipes the tears escading from my face.

You need tobe strong anak, you're not alone. Andito kami NG papa mo, SI wiro, si belle at Ang mga kaibigan mo. Huwag mong isipin na mag Isa ka SA Laban na Ito. Don't let the pain and sadness destroy you. Always remember this, God doesn't want you to endure more pain it was his way in removing you from a depressing relationship. Because relationship must be a source of strength and inspiration, not a reason for depression. One day you'll find a aperson who'll love and accept you for who you are, a person who'll never stop loving you.

I get up from my proneness and faced to my mother. I hug her tight while tears rolling down on my face.

Ma-ma, ma-ma I said through sobbing. I felt  the warmth of her hands caressing my back. I closed my eyes when I felt another batch of  tears flooding down my face.

Ang sakit sakit ma.

I heard the door opened as my father enter inside my room and sat beside me.

The time can heal the pain anak. Don't worry  andito kami NG mama mo at Hindi ka namin pababayaan. My dad said and hug me so tight.

Kung Wala SI mama at papa ay Hindi Kona Alam Kung saan ako kukuha NG lakas ko.

I closed my eyes as another fresh tear fill from my eyes and streaming down my face NG mailagay ko sa box Ang kahulihulihang bagay na ibinigay saakin ni Carl. Napadako Naman Ang tingin ko sa picture frame na nakapatong SA table SA gilid NG Kama ko. Kinuha ko Ito at ipinagmasdan. this is our first picture together of being a boyfriend and girlfriend. I decided to put this on the table beside of my bed because Everytime we have a misunderstanding I will always remember how do we started. Biglang bumalik SA aking alaala Ang lahat Kung paano kami naging masaya, Kung paano niya ako lambingin, Kung paano kami bumuo NG mga pangarap, Kung paano kami na ngako SA isa't Isa na kahit anong mangyari ay parehas kaming lalaban. Pero ngayon Paano ako lalaban Kung Wala na akong pinaglalaban. Paano ako mananalo Kung Wala pa manlang ako SA gitna ay sugatan na ako.

I bit my lower lip when I remembered the day that Carl hurt me. I wiped the warm tears away from my face using my cold trembling palms.

Lumabas ako NG kwarto ko bitbit Ang kahon na nag lalaman NG mga bagay na makapag papaalala saakin Kay Carl. Maingat ko itong inilagay SA basement NG bahay namin. Hindi ko Kasi kayang itapon Ang lahat NG iyan Kaya sa basement ko nalang ilalagay. Hindi ako katulad ni Carl na Basta Basta nalang itatapon Yung five years na aming pinagsamahan. Hindi Kasi ganon kadaling itapon iyon. Hindi ganon kadaling kalimutan Ang lahat Yung tipong SA pag mulat ng Mata ko sa umaga at maiisip Kona Wala na siya ay paulit ulit na na dinudurog Ang puso ko Ang sakit sakit. Muli Kong sinulyapan Ang kahon bago ko tuluyang isara Ang pinto.

Tapos na Ang 3 days leave ko pero hindi pa ako pumapasok SA trabaho ko. Hindi ko kayang pumasok NG ganto sapagkat Hindi ako maayos na makakapag perform NG mga surgeries ko. Mas Hindi kakayanin NG konsencia ko Kung mapapahamak ko Ang mga pasyente ko. Hindi ko kayang biguin Ang pamilya nilang umaasang maliligtas ko sila tapos dahil Lang sa problema ko sa love Life ko ay idadamay ko sila. SA mga doctor kumukuha NG lakas Ang mga pasyente paano sila magiging malakas Kung Ang doktor na gagamot SA kanila ay mahina at Wala ding lakas.

Pinayagan din ako ni Tito Mizomori na makapagpahinga muna at pag Kaya Kona Saka nalang ako papasok.

Madalas ay daanan ako ni belle at ni wiro dito SA bahay pinapasyal nila ako Kung saan saan. They're are trying Todo everything for me. That's why I'm so blessed and thankful for having a best friend like belle and having a cousin like wiro.

---
Votes and comments please. Thanks!

Haibee mae