CHAPTER 34

53 1 0
                                    

CHAPTER 34

WEDDING

(EVELYN HAVEN'S POV)

The wedding will be held early in the morning as the clock strikes 6 AM. Today is August 29.

Kasalukuyan akong inaayusan nina Ate Everlyn at Leia habang nagsisimula naman ang filming ni Maisie.

"We should curl this" turo nila sa naiwan sa harapan ng mukha ko na strands ng buhok. My hair is in a bun para daw mailagay ang tiara at belo.

Matapos nila akong ayusan tinulungan naman nila akong isuot ang wedding dress.

They started to tie the corset and ribbon behind. Kinuhanan din iyon ni Maisie ng video.

"Ang ganda mo" anila ng maayos na mailagay ang belo sa ulo ko. Inanalayan nila akong humarap sa isang full length size mirror.

"Is this really me?" Pakiramdam ko maiiyak ako sa tuwa ng makita ang sarili. Totoo nga ang sabi nila brides really look wonderful on their wedding gown.

"Dalaga na talaga anak ko" napalingon ako and saw how my Mom wipe her tears as she approach me. Tinignan niya ako mula sa salamin.

"Parang nakikita ko na rin ang sarili ko" ani Ate Everlyn hindi naman maipagkakaila na halos magkamukha kami maliban lamang sa buhok dahil maghaba ang akin samantalang hanggang balikat lang ang kanya.

"Ready na ba?" Tanong ni Leia and I nodded pinaupo naman muna nila ako saglit para tawagin ang sasakyan namin.

"Mauna na kami sa simbahan" ani Leia at nagbeso-beso kami. Pero bago iyon kumuha muna kami ng litrato at video shots.

Pinasakay nila ako sa isang lumang auto na puti. Nanlalamig ang kamay ko sa kaba katabi ko si Mom at nasa harapan naman si Ate Everlyn katabi ang driver.

"Tara na po" ani Ate Everlyn. Habang biyahe isinuot ko na ang gwantes na kasama sa gown. Nanlalamig ang kamay ko sa kaba at takot.

'Why am I so anxious?'

It is nearly 6 AM at saktong dumating kami sa simbahan wala akong nadatnan na sasakyan maliban sa amin at kay na Leia.

"Dito ka lang anak ha" tumango ako at naiwan sa kotse habang nag-uusap sila sa labas. My mom knocked on my window to say something.

"Anak he is still not here" nanlaki naman ang mata ko sa gulat pakiramdam ko ay mahihimatay ako sa kaba.

"Calm down anak you turn pale. Tatawagan namin siya wala pa din kasi sina Warren" tumango ako at pilit ikinalma ang sarili. Habang nag-iintay tinawagan ko agad si Dashiell pero mukhang nakapatay ang telepono niya

'Where is he?'

(THIRD PERSON'S POV)

Samantala sina Edward, Warren, Melvin at Aivan ay nasa bar pa rin noong mga oras na iyon.

Nagulantang si Melvin ng maramdaman ang sunod-sunod na pag-vibrate ng telepono niya. Pikit mata niyang sinagot ang tawag.

(HOY MELVIN ARLO MADREIOSO ASAANG LUPALOP KAYO NG PILIPINAS AT WALA PA KAYO DITO HA?!) napabangon sa gulat si Melvin at agad tinignan ang oras sa telepono.

Napamura na lamang sa isipan si Melvin at binalik ang telepono sa tenga.

(KUNG WALANG BALAK SUMIPOT KAYONG MAGKAKAIBIGAN TANGINA NIYO PALA BREAK NA TAYO HAYOP) at binaba na nito ang tawag nanlaki ang mata niya at agad ginising ang mga kabigan.

DREADFUL SERIES #3: PHATOSDonde viven las historias. Descúbrelo ahora