CHAPTER 13

72 2 0
                                    

CHAPTER 13

RUMOURS

(EVELYN HAVEN'S POV)

Ginulo ko ang buhok ko sa inis. And then tears started to fall. Wala akong tunog na umiiyak. Gusto kong sumigaw pero ayaw kong marinig ng iba.

I believe I am strong but never thought I could be this weak. Till this point hindi ako nagiging mahina I try my best everyday to live my life.

I broke down to tears until I felt relieve. I cry my eyes out hindi ko makilala ang sarili ko habang tinitigan ang sarili ko sa salamin.

'Is this the real me?'

Ilang araw akong hindi pumasok waiting for my parents to left for some business trip and just after 2 days they really left.

Maaga akong gumising at nag-ayos. I repaired the broken pieces of my outer self with some facade. Nakangiti akong humarap sa salamin.

Bumaba ako at nadatnan si Manang. Nanlaki ang mata niya ng makita ako. Agad siyang tumakbo papalapit sa akin. She hug me like 2 years akong hindi nakita.

"Manang dalawang araw lang po akong hindi lumabas" pagpapakalma ko sakanya and I felt her crying of too much joy.

"Ayos ka lang ba hija?" Tanong niya and I nodded my head. Hindi ko kayang magsalita baka iba ang gustong sabihin ng kaloob-looban ko sa gusto kong ikilos ko.

"Sigurado ka?" Tumango ulit ako and hug her in her waist at sabay kaming pumunta sa kusina.

"Gutom lang po ako" agad siyang kumilos at pinaghanda ako. While she is turning her back onto me I am shedding tears.

Nababasag ang facade ko kailangan yata bakal ang materyales.I wipe my tears and back on the track when she face me.

"Naku ito o pinagluto kita ng paborito mong blueberry cheese cake kagabi pa. Alam ko kasing any moment ay lalabas ka na ng kwarto mo" ngumiti ako and started eating in a fast manner inubos ko at pilit nilunok kahit parang ayaw ko.

Hinawakan niya ang kamay ko nag-angat naman ako ng tingin sakanya. 

"Totoo ba?" At ininguso niya ang puson ko. Umiling-iling naman ako.

"Sa tingin niyo manang?" Tanong ko at hinampas naman niya ako ng karton pilit akong tumawa.

"Naku ikaw bata ka pinakakaba mo ako. " aniya at niyakap ko naman siya I find comfort on her arms.

"Kung sakali po manang magagalit po kayo sa akin?" tanong ko and she shook her head.

"Siguro oo sa una pero hindi aabot sa punto na magagawa kitang saktan. At hindi ka dapat maglilihim sa akin nandito ako lagi" napangiti ako and hug her really tight.

Matapos ang hugging session umalis na ako ng bahay. Mabilis akong nakarating sa school with the help of manong.

Pagbaba ko sa gate all eyes on me like it's me they are been waiting. Lahat sila ay tinuturo ako at umiiling.

Hindi ko na lang sila pinansin at dumiretso sa tambayan ko. Naupo ako sa swing doon. Curious of what is happening I open our Forum.

Pagbukas mukha ko ang bumungad and a picture or ultrasound of a baby.

I read the whole article. It is written by Q.B. Name pa lang alam ko na kung sino.

It is heard from some reliable sources that your Angel Evelyn is carrying a baby and will leave the school soon as for her parents has said to our dean.

Napahawak ako ng mahigpit sa telepono ko. I read some of the comments na sana hindi ko na lang ginawa.

Sabi hindi daw kilala ang ama ng bata.

Oh My God! A teenage pregnancy case!

I pity the baby she was got for a very early age baka ipalaglag siya.

Mukha siyang anghel may kulo pala sa loob don't judge someone by their looks nga naman.

My tears started to fall endlessly. Hindi ko alam kung bakit ako naapektuhan sa mga rumours na ito lalo na at alam kong sa sarili ko hindi ito totoo.

Those judging looks kanina may ibig sabihin pala iyon. They are judging me as 'slut, whore, kaladkarin, malandi, batang ina' without knowing the story.

'I know in this world there are many judgemental people who really not see themselves in the mirror'

I want them to stop and shout out the true thing about this pregnancy. Gusto kong ipagtanggol ang sarili ko just this once mailaban ko naman yung totoo hindi tulad dati nanahimik ako.

"Oh panyo. Wipe you tears" a familiar man came at naglahad ng panyo sa harap ko lalo akong napaiyak.

He really came and do as he promise that he will be my crying shoulder.

(EDWARD DASHIELL'S POV)

Gusto ko siyang iwasan but I can't seeing her in this state. Ayaw kong makasama sa baby niya ang pagdadamdam niya.

Hindi ko maiwasang magalit sa kung sino mang gumawa nito sakanya. He ruined her hindi niya dapat ginawa iyon kay Evelyn lalo na at bata pa siya.

Lalo siyang umiyak ng iaabot ko ang panyo. Napaluhod ako and look upon her. This time I saw her face to face how her precious tears are falling on her crystal face. Para siyang nababasag unti- unti at nakakatakot hawakan dahil baka tuluyang mabasag.

"Wag ka ng umiyak. Nandyan na yan" she stop crying and raise her head and started laughing. I find it weird but I think pregnancy can lead to someone turn to somewhat insane?

"Are you okay?" Tanong ko and then she stops laughing little by little. Her tears rolling down to her pinkish cheeks and her eyes full of sadness.

"Pati ba naman ikaw? *sob* yung kaisa-isang tao *sob* na sandigan ko *sob* maniniwala doon?" putol putol niya ani while wiping her tears with her hands.

"Nandun na ako sa punto na yun *sob*" aniya and I can't help to pity her.

Hindi ako nandidiri because a real man knowing a woman got pregnant unexpectedly and the father is unknown will feel this way towards them.

"Naniniwala ka na buntis ako?" Tanong niya and I slowly nodded. She started crying again. Napanga-nga ako did I just make her cry more?

Hindi ko alam ang gagawin ko when I just found myself hugging and hush her to stop crying.

Nagpumiglas siya sa yakap ko pero mas hinigpitan ko and she cry more and more. She cry like a helpless child.

When she got her strenght back she pushed me hard causing me to fall. Her old self is back gone the crying girl and her eyes are cold as ice.

"You promise to always be there for me? So why did you believe those things about me without asking if it's true. Napako na ba ang pangako mo?" Kahit hindi siya naiyak her eyes tells so that her inner side is crying.

"Those things came from the mouth of your parents. "

AUTHOR'S NOTE:

CLICKBAIT MUNA MUKHA NAMANG WALANG NAGBABASA

ANYWAY I ACTUALLY UPDATE BECAUSE WE REACH ANOTHER MILESTONE (DRAMA AT OA QUEEN)

THE GAP BETWEEN US HAS 18.9K READS AND DARKNESS OF LOVE HAS 4.21. MEDYO MALAKING DIFFERENCE SA PAGITAN NG DALAWA BUT STILL I AM THANKFUL AND HAPPY!

AND THANK YOU DIN DAHIL I NOW HAVE 122 FOLLOWERS! HEHEHE MALIIT NA BILANG PERO ATLEAST MERON.

HINDI PO AKO SNOBBER YOU CAN ASK ME PO!

KEEP SAFE GUYS AND SEE YOU NEXT UPDATE!!

DREADFUL SERIES #3: PHATOSWhere stories live. Discover now