CHAPTER 7

99 3 0
                                    

CHAPTER 7

SLAVE

(EVELYN HAVEN'S POV)

Kunot na kunot ang noo ko ng marinig iyon galing sa bibig ni Leia. How cruel she is.

"Sobra naman ata yun Leia." Reklamo ni Maisie. Tumango din ako. Girlfriend niya yata si Maisie.

"Sobra ba? Okie 1 week!" And she walked away hopping like a rabbit.

Lumapit si Maisie kay Edward I look away I remember another scene again flashing through my mind. Nahagip ng tingin ko siya and she look at me with pity and worry na alam kong hindi totoo.

"Pagpasensyahan mo na Leia sundin mo na lang para hindi na kayo mag-away" ani Maisie sa malambing na tono walang nagawa si Edward kung hindi tumango.

'Under siya ng girlfriend niya? Weak!'

Tumingin sa akin si Edward ng masama at basta na lang hinablot ang bag ko muntik pa akong madala.

"Ibalik mo yung bag ko!" Sigaw ko and this time he look back and smirk.

"Malakas naman pala boses mo ay este may boses ka naman pala akala ko pipi ka" and he run away.

Hindi na ako nagtangkang humabol dahil sa kundisyon ng tuhod ko. Nakasalubong ko si Doc.

"Ayos ka na ba?" Tanong ni Doc. Ngumiti ako at tumango sakanya. He gently caress my hair pilit ang naging ngiti ko.

"Nakauwi na pala ang Ate mo" aniya at hindi ako sumagot He look at me intently.

"Galit ka pa rin ba?" Tanong niya aalisin ko na sana ang kamay niya sa balikat ko when someone do so for me.

"Nandito ka lang pala" nagulat ako ng hilahin ako ni Edward sa kamay. Itinakbo niya ako kaya dali-dali ko siyang pinigil.

"Balak mo bang baldahin ako?" Tanong ko at doon niya lang napansin ang tuhod ko. It started bleeding again I look away.

"Nadugo ulit" nagulat ako ng lumuhod siya. Pilit ko siyang pinatayo dahil sa pinagtitinginan na kami.

"Tumayo ka!" Utos ko but he didn't listen and bring out something from his pocket. Bandage at pinalitan niya ang bandage ng sugat ko I look away.

"Ayan okay na" at saka lang siya tumayo inis na hinila ko siya papunta sa garden kung saan ako natambay. Pinaupo ko siya sa bench doon.

"Why did you do that? Especially infront of them?" Tanong ko at kumunot ang noo niya.

"Kasi alam kong anytime mahihimatay ka kapag nakakita ka ng dugo" sagot niya at I gasp when I heard that I don't know what to say.

"H-how d-did you k-know? No one knows that! Even my friends!" Napatigil ako ng tumayo siya at ako ang pinaupo sa bench.

"Una sa lahat wala kang kaibigan at by the looks you gave to your knees when you saw it bleeding putlang putla ka" aniya and held my cheeks na siyang kinagulat ko.

"Katulad ngayon para kang tinakasan ng dugo!" Aniya naitulak ko naman siya sa gulat. He laugh at what I did.

'May sira ba siya sa ulo?'

"At saka naka-skirt ako paano kung may makita ka" katwiran ko at umiling naman siya.

"May makikita ba ako?" Natatawang aniya kaya hinampas ko siya sa braso.

"I won't see anything kasi I intended not to see it. Matindi ang paggalang ko sa mga babae kasi I don't want to see my future daughter to be treated like that" aniya napayuko ako.

He seems to be a good man naman but I can't easily trust anyone they can still betray me or worst left me with no reason.

"Tara ihahatid na kita sa klase mo" aniya at inalalayan na ako. The way he hold my arm na parang takot siya na mabastos ako I just found myself smiling.

"Nandito na tayo" napawi agad ang ngiti ko at kinuha ang bag ko na inilahad niya. Kaya lang nakita ko si Leia katabi siya.

"I wanna skip classes" hindi ko alam kung paano ko nasabi iyon but just mere looking at her with Leia makes me think of the past again.

"Huh?" aniya and about to follow where I am looking. When I held his hand na ikinagulat niya.

"Help me escape here mababaliw ako" sagot ko at nagulat ako ng buhatin niya ako bridal style.

Magrereklamo sana ako but I can see her looking at us umiwas ako ng tingin. Nagpatuloy ang paglalakad ni Edward hanggang tambayan ko.

"Dahan dahan" aniya habang inaalalayan akong umupo. Pagkaupo ko napayuko ako.

"Leave me alone please" pakiusap ko but he insist to stay. Nanatili ako nakayuko holding back my tears.

(EDWARD DASHIELL'S POV)

I look at her bowing her head holding her shaking hand still. She look so sad and angry at the same time.

Base sa pagkakayuko niya na parang pinipigil ang emosyon niya samantalang gigil ang kamay niya.

"I don't want to leave you like this hiding the fact that you are sad and angry" sagot ko and then I saw how her shoulders started shaking.

She cry silently and still her hands are in fist. Pakiramdam ko susugat na ang kamay niya sa higpit ng pagkakakuyom nito.

I look at her hesitant if I will make a move right now and never make her felt that nababastos ko siya.

In the end I did it. Lumapit ako sakanya at pilit na binubuka ang kamay niya she really fight me and end up hurting me with her nails. Doon tuluyan ng bumuka ang kamay niya and look at the scratch she made.

"I'm-" I cut her off and hug her. I felt how she stiffened and didn't move but I just hugged her waited for her to push me but didn't.

'Maybe she is too shock?'

But I remain hugging her until she cry like some girl na iniwan ng mga magulang niya at wala ng balikan pa.

"How can she *sobs* ruin everything about me? *sobs* everything reminds me of how she betray me *sobs* I don't want this to happen" and she continue crying.

I hushed her and let her cry on my shoulders after she calmed down she fall asleep. Umupo naman ako sa tabi niya and lean her head on my shoulders.

"I don't wanna ask private questions. I am afraid I might push too much and let you leave" paliwanag ko and I heard her sniffs.

I know she is half-awake. I don't know why am I doing this things for her? Is she important to me? How is that so? Kakikilala ko pa lamang sakanya.

As I keep asking myself I just came to a statement that 'I am just concern and curious of who she is'

Maaring dahil bago siya sa paningin ko and how she become close to the two girls make we do this.

'Don't overthink anything'

I felt my shoulders getting wet again but not because of tears but because of a rain. I was about to pull her sa pwedeng masilungan ng hindi siya kumibo.

She remain there still sitting in the rain while I was looking at her sad eyes staring at me like talking to me not to let her go.

Bumalik ako sa upuan ko at tinitigan siya she just look at me waiting for me to say something.

"I will be your slave, crying shoulder, partner, tissue and your comforter everytime you cry just call out my name or come to me and I will surely do my job"

AUTHOR'S NOTE:

YOW WHAT'S UP EVERYONE!!! WELL I AM BACK ON UPDATING AGAIN. BABAWI AKO THIS TIME.

HOPE YOU ENJOY THIS CHAPTER SEE YOU TO THE NEXT ONE!

DREADFUL SERIES #3: PHATOSDove le storie prendono vita. Scoprilo ora