Behind the Star (Squad Series#1)

04

"What the fuck is that?!" I said habang pinipingot ang tainga nya.

Hinahampas nya naman ito. Kararating lang namin sa condo. Dito rin muna ko makikitira sa ngayon.

"Sabi ni tita bawal ang boys! Pres is obviously like you! That's why I pretended to be your boyfriend. Actually hindi, nasa kanila nalang kung ano paniniwalaan nila. Let go! Ang sakit!" He said habang napadyak. Parang tanga.

"Like me?" I laughed sarcastically. "Or should we say, flavor of the month? He's obviously a playboy." Sabi ko habang binubuksan ang spag. Yummy!

"Okay point taken, babaero nga pala yon! Kaya nga mas dapat kita bantayan! Baka pagtripan ka nya." He said bago tumabi sakin.

"I can handle myself, you moron. And as if!" I said, starting eating.

"I know! Mas malakas ka pa sa'kin. But let me pretend that I'm your so- called-lover" He evil laughed.

"Ayaw mo rin naman siguro syang mapalapit sayo hindi ba?" Napaisip ako.

Tama sya. He's two times annoying compared to my counsin. Plus, childish!

"Bahala ka sa buhay mo." I said at nagpatuloy sa pagkain. Ang sarap! Pero abala naman itong pinsan ko.

"Ang sweet mo talaga!" He said with sarcasm. Bahala ka dyan basta ko kakain.

Pagkatapos ko kumain ay naligo ako, iisa lang CR namin dito pero may guess room at dun ako matutulog as if naman pede kami magsama sa isang kwarto! Maingay sya.

"You sure you want to separate room?" He asked. I just smiled.

Dumaretso na ko sa kwarto para matulog. May pasok pa bukas at for sure makikita ko na naman sila! Argh!

"Darling, wake up! Let's eat."

"Namatay sya dalwang oras na ang nakakalipas, anak."

"S-she d-died in m-my a-arms."

"No! It's my fault! Kasalanan ko to."

"I'm sorry, I'm sorry please forgive me."

"Shh, it's not your fault princess."

"It's my fault, I'm sorry.."

"Rius! Wake up!" Nakaramdam ako ng umaalog sakin kaya agad ako napamulat at naghabol ng hininga.

"Damn! I told you. Dun ka na sa kwarto ko matulog!" He said worriedly. Inabutan nya ko ng tubig na agad kong ininom.

"I'm fine." I said while catching my breath. Bakas pa rin ang pagaalala sa mukang nya.

"Nainom ka pa ba ng gamot mo?" He asked.

"Tinigil ko na, don't worry. I'm really fine." I said and smiled at him. Agad naman syang tumayo at hinalikan ako sa noo.

"Call me if you need anything, okay?" I nodded. At tuluyan na syang lumabas. I sighed.

Nananaginip na naman ako, akala ko tapos na yun. I guess, my nightmares will forever haunt me huh. When my sister died, I got traumatized. I can't accept what happened to her.

Alam kong normal lang ang kamatayan, pero hindi matanggap ng sistema ko. At hindi ko alam kung matatanggap ko pa ba.

Dinala ako nila sa psychiatrist para patingnan dahil lagi ako nananaginip at sinisisi ko pa rin ang sarili ko sa pagkamatay n'ya. I always think that it's my entire fault, kung sana naramdaman ko agad, kung sana nagising ako para tignan sya, kung sana lang edi sana nandito pa sya.