Wild Series #1: The Wildest Play

#TWP25

Entry 25

"Do you easily believe in rumors?" He asked in between our silence.

Naramdaman ko ang marahan niyang haplos sa aking buhok habang nagpapahinga pa rin ang aking mukha sa kaniyang dibdib. Mahigpit rin ang yakap ko sa kaniya dahil ayoko siyang bitawan pa. Ang bigat-bigat ng pakiramdam ko sa nagdaang araw, ngayon ko lang mararamdaman na payapa ako.

"That wasn't a rumor." Mahina kong sagot sa tanong niya.

Hindi naman talaga iyon chismis. Totoong may kahalikan siya.

Pumikit ulit ako ng mariin habang naaalala ang litratong iyon. I know that happened a year ago at hindi pa kami noon pero nasasaktan pa rin ako. Gusto ko... gusto ko ako lang hahalikan at hahawakan niya. Siguro nga at talagang selosa ako.

"Okay, I get it. But did you really believe that I cheated on you?" Maingat niyang tanong at pinilit pang tignan ang aking mga mata sa pamamagitan nang paghawak sa aking balikat pero mas idiniin ko ang sariling mukha sa dibdib niya.

"That's not impossible. You're reputation as a playboy is not a secret. It's actually the talk of the town."

"Right after I told you that I love you, iniisip mo paring lolokohin kita?"

Ngumuso ako sa sinabi niya.

"You can't blame me, Archie. I... I just don't want to be hurt. I may be agreed to our play but I am not masochist. I do not beg for anyone to stay in my life. If you want to leave, I will hold the door for you."

Iyon ang totoo. Dahil kahit gaano ko pa siya ka-mahal, hindi ko ugaling ipilit ang sarili ko kanino man. Kung ayaw na nila sa'kin, masasaktan ako pero hindi ko sila pipigilan. I just don't see anything worth fighting for when it comes to people who wants to leave already. Ako lang rin naman ang masasaktan sa huli.

"What do you mean? That you will not fight for us?"

Kumunot ang noo ko sa pagkakaintindi niya sa sinabi ko. Of course I will fight for us kung gusto niya pa ako, pero kung ayaw niya, edi 'wag. Ganoon lang kadali.

"What?! That's not what I mean-"

"That's how I understand. You never want to talk about things especially when it comes to your insecurities and problems. You always tried to hide them out and ignore it then runaway. Baby, that's not how you fix a problem."

Naitikom ko ang aking bibig at hindi ako nakaimik sa sinabi niya. Totoo lahat ng sinasabi niya.

Nangilid ang luha sa aking mga mata samantalang naramdaman ko naman ang paghigpit ng yakap sa akin ni Archie.

"S-Sorry..." Garalgal na wika ko.

"No-"

Pinutol ko ang sinasabi niya. Tiningala ko siya at naabutan ang malalim at madilim niyang titig sa akin. Ngumuso ako at bahagyang suminghot dahil sa iniyak ko kanina. Hinaplos niya ang aking pisngi.

"Sorry for trying to get away from you. Naisip ko lang kasi na baka hindi ka talaga seryoso sa'kin kaya ko 'yon ginawa."

Alam kong may mali ako sa parte na tinakbuhan ko ang problema naming dalawa. Ang rason ko ay dahil nasasaktan ako, pero natanto ko sa sinabi niya na hindi dapat gano'n. Nasasaktan ako pero hindi dapat ako tumatakbo sa problema. Ilang relasyon ang nasira dahil hindi napag-usapan? Ayokong dumating sa puntong gano'n kaming dalawa ni Archie.

Hindi ko alam anong ginagawa ko ngayon kung hindi niya ako pinilit na sumama sa kaniya. Ilang buwan pa kaya ako iiyak kakaisip kung bakit niya ako niloko gayong hindi naman pala iyon totoo.